Μια άλλη εποχή, "Αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι"
Το τραγούδι βέβαια είναι ακόμα πιο "παλαιολιθικό" απ' τα παιδικά μας χρόνια, αλλά οι φωτογραφίες είναι μόνο σαρανταπέντε έως πενήντα ετών!
Α' Γυμνασίου 1963-64, παραστάτης πίσω απ' τη σημαία, δεξιά ο πατέρας
(με το μουστάκι) καμαρώνει το γιο, η μάνα "χάθηκε" πίσω απ' το κεφάλι
του δεξιού παραστάτη...
Εκδρομή στον Αγιο Νικόλαο Ναούσης, Α' Γυμνασίου-1964, ακόμα
και στην εκδρομή οι μαθητές με τα πηλίκια, οι μαθήτριες με την ποδιά...
Μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, Α' Λυκείου 1966-67...
Εκδρομή στην Πλάκα Λιτοχώρου, ερημική περιοχή τότε, Α' Λυκείου-1967...
Β' Λυκείου-Μάης 1968, στον Ισθμό της Κορίνθου...,επειδή η Γ' τάξη δε συμπλήρωνε τον απαιτούμενο αριθμό μαθητών για πενθήμερη εκδρομή, συμμετείχε πάντα και η Β' τάξη...
Γ' Λυκείου-Οκτώβρης 1968, καφεδάκι στον Παυσίλυπο,
το πιο όμορφο μέρος του γενέθλιου τόπου...
Γ' Λυκείου 1968-69...
Από πρωινό περίπατο...
και πάλι από πρωινό περίπατο, τραγουδώντας και χορεύοντας
την τοπική παραλλαγή του πανελληνίως γνωστού
"πώς του τρίβουν του πιπέρ' "...
Μνήμες που δε σβήνουν εύκολα...
Το τραγούδι βέβαια είναι ακόμα πιο "παλαιολιθικό" απ' τα παιδικά μας χρόνια, αλλά οι φωτογραφίες είναι μόνο σαρανταπέντε έως πενήντα ετών!
Α' Γυμνασίου 1963-64, παραστάτης πίσω απ' τη σημαία, δεξιά ο πατέρας
(με το μουστάκι) καμαρώνει το γιο, η μάνα "χάθηκε" πίσω απ' το κεφάλι
του δεξιού παραστάτη...
και στην εκδρομή οι μαθητές με τα πηλίκια, οι μαθήτριες με την ποδιά...
Μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, Α' Λυκείου 1966-67...
το πιο όμορφο μέρος του γενέθλιου τόπου...
την τοπική παραλλαγή του πανελληνίως γνωστού
Μνήμες που δε σβήνουν εύκολα...
.jpeg)
μου αρεσουν παρα πολυ αυτες ο φωτογραφιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήεχουμε και σπιτι μας!
να εισαι καλα! καλημερα!
ΕΚΦΡΑΣΟΥ,άντε,να δούμε και τις δικές σου μαθητικές φωτογραφιες.....
ΔιαγραφήΚαλό βραδάκι....
πραγματικά άλλη εποχή! Βλέπω δεν ήσουν σε σχολειο Αρρένων ,αλλά μικτό ,τυχερούλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα!
Nasιa,τα επαρχιακά σχολεια εκτός απο τις πρωτευουσες των νομών ήταν πάντα μικτά...
ΔιαγραφήΚαλό βραδάκι....
Δεν σβήνουν ποτέ αυτές οι μνήμες! Και οταν τις κρατάς καλα και τις αγαπάς, ειναι που σε ανταμοίβουν! Πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσες φορές κι αν βρεθείς και ξαναβρεθείς και ξαναβρεθείς με αυτούς τους συνοδηπορους, τα μετέπειτα χρόνια, ειναι μια γιορτή!
Βλέπω τον πατέρα μου, που χαμογελά, οταν το σχολείο του, εχει συνάντηση. Και πως πετά η καρδιά του. Απόφοιτος του 52.
Κι αυτό το χαμόγελο στην άκρη που δεν φεύγει, οταν κοιτάς και ξανακοιτάς τις φωτογραφίες. Ευτυχής κος Βάντ!!!!
ZouZouna,προπαντός οταν ειναι με παιδικούς φιλους,με τους οποιους ήσουν μαζι απο πρωτη δημοτικου μέχρι τριτη λυκειου(οι δεκατεσσερις απ'τους 21 της γ'λυκεου ήμασταν μαζ απο πρωτη δημοτικού...!
ΔιαγραφήΟι ασπρόμαυρες φωτογραφίες κλείνουν κάτι μαγικό μέσα τους και θυμίζουν μια εποχή ανέμελη, αν και οι καιροί ήταν δύσκολοι. Νοσταλγία. Καλή σου μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήJoan,εποχή ανεμελη για άλλους,τα περισσότερα παιδιά των φωτογραφιών που βλέπεις(αγόρια και κοριτσια).μοιράζαμε τη μερα μας ανάμεσα σε σχολειο και χωράφι...
ΔιαγραφήΚαλό βραδάκι...
Μεγαλοδείχνατε όλοι πάντως.Χωρίς παρεξήγηση... :) Εμείς στην α' Γυμνασίου φαινόμασταν τελείως νιάνιαρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ με το σταυρό,ναι,ήμασταν καλοθρεμμένοι,αφού όλα τα χρόνια ειχαμε συσσιτιο στο σχολειο:)
ΔιαγραφήΥπέροχες μνήμες των ανέμελων χρόνων. Καλά φυλαγμένες οι αναμνήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήnikol,όχι,δεν ήταν ανεμελα,τα εχω περγράψει και άλλη φορά...,ειχαν ταλαιπωρια,να φανταστεις,ο γενεθλιος τόπος μου ήλεκτροδοτήθηκε το 1965
Διαγραφήπολύ ωραίες φωτό.....άντεξαν και στο χρόνο...χαχαχαχα.....να σαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήhomemade,οι φωτογραφιες αντεχουν,εμεις όχι! :)
Διαγραφήτι όμορφια.. τι χρόνια!!! νασαι παντα καλά, φίλε!!! με υγεία!!
ΑπάντησηΔιαγραφήParaskevi,όμορφα μεν,αλλά δύσκολα χρόνια,πολύ δύσκολα!
Διαγραφήέλα πες τα πού τα ωραιοποιούν "και τι ωραία η ζωή τότε" "τι ανέμελη" κλπ.
Διαγραφήτις δυσκολίες;
κανείς!
ποτέ!
Αναμνήσεις που καθόλου ασπρόμαυρες δεν είναι τελικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυντροφεύονται από το πιο νοσταλγικό χρώμα της σκέψης όσο δύσκολα κι αν ήταν τα χρόνια...
Να είσαι καλά!
maria,καλωσόρισες,με πέτυχες στη φάση του...απομπλογκαρισματος,αλλά θα σε δαβάζω...Όντως η νοσταλγια δεν εχει σχεση με τις δυσκολιες της εποχής,αλλά μ'ενα κομματι της ζωής μας που μας σημαδεψε,που μας καθόρισε...
ΔιαγραφήΚαλό μήνα ευχομαι...
μοναδικές αναμνησεις Vad μπραβο που τις μοιραστηκες μαζι μας , ποσο θαθελα και εγω να ειχα παει σε μικτο σχολείο χωρις πλακα το σχολείο μου ακομη και τωρα λογω της δωρεας του Ραλλη ( ραλλειος ) ειναι το μονο δημοσιο σε ολη την Ελλαδα που ειναι θηλεων σε φιλω
ΑπάντησηΔιαγραφήmarilise,όταν έγινα φοιτητής,σε μια σχολή εξ ορισμού γυναικοκρατούμενη,δαπιστωσα με εκπληξη οτι εγω ο χωριάταρος ήμουνα πιο ανετος στς φιλικές σχεσεις με το άλλο φύλο,από τα παιδιά της πόλης,αγόρια και κοριτσια,που δεν ειχαν τελειωσει μεικτό σχολειο...Γα μενα ,που εβγαλα δημοτικο-γυμνασιο,λύκειο παρεα με τους ιδιους συμμαθητές και συμμαθήτριες,αυτο ήταν αδιανόητο!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα...
Τις χάρηκα τις μνήμες σου Βασίλη! Σαν να ξεπήδησαν από τον ελληνικό κινηματογράφο ( για μένα! Περίμενα να δω κάπου και την Αλικη :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήairis,όπως το λές,ελληνικός κινηματογραφος,αφού παραπέμπουν στη δεκαετια του 60
ΑπάντησηΔιαγραφή