Οι Ευανθούλες

Μια φορά κι έναν καιρό, τον παλιό καλό φοιτητικό καιρό,
είχαμε στη σχολή συμφοιτήτριες από τον κάμπο της Λάρισας, εξαδέλφες και συνώνυμες, τις Ευανθούλες με τ' όνομα. Καλές κοπελιές,
λίγο συντηρητικούλες, έμεναν στα γνωστά τότε οικοτροφεία Φάρος
(δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα σήμερα, εκεί μέσα δεν έμπαινες εύκολα, εκτός αν ήσουν οργανωμένος στις χριστιανικές ομάδες), μια καλή καλημέρα είχαμε...
Τα φοιτητικά καλοκαιράκια ο Vad δε σουλατσάριζε πέρα δώθε, έπρεπε να βγάλει κανένα μεροκάματο, να βγούνε κάπως τα έξοδα του χειμώνα, να ξαλαφρώσει λίγο και τους δικούς του, άλλωστε οι περισσότεροι με χίλια ζόρια σπουδάζαμε εκείνη την εποχή. Βρέθηκα λοιπόν έκτακτος στην τοπογραφική υπηρεσία σ' ένα χωριό του κάμπου της Λάρισας, παρεμπιπτόντως τόσες Audi και τόσες BMW σε αγροτοχώρι δεν είδα και ούτε θα ξαναδώ στη ζωή μου, μιλάμε για αρχές της δεκαετίας του "70, τότε που ακόμα το ΙΧ αποτελούσε προνόμιο των λίγων. Τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου είχαν πάντα τον τρόπο τους...
Ας γυρίσουμε στην ιστορία μας, μια μέρα σ ένα δρομάκι του χωριού πέφτω πάνω στη μια Ευανθούλα, μέχρι να τη χαιρετήσω, εκείνη σκύβει το κεφάλι, κάνει επιτόπια στροφή και φεύγει! Βρε αμάν! Κόκκαλο εγώ!
Τέλος πάντων, τελειώνει το καλοκαίρι, το Σεπτέμβρη που βρεθήκαμε στο πανεπιστήμιο, "τι έγινε, ρε Ευανθούλα", "να μωρέ, ξέρεις, χωριό είναι, δουλειά δεν έχουν να κάνουν, καταλαβαίνεις τώρα, δε θέλουν και πολύ να πούνε την κακή κουβέντα"!
Μη βιαστείτε να καταδικάσετε τις Ευανθούλες της ιστορίας μας, ακόμα και σήμερα, όσο κι αν έχουν αλλάξει τα πράγματα, το χωριό παραμένει πάντα μια μικρή κλειστή κοινωνία, με τα θετικά της και τα αρνητικά της...

HIPPOTHERAPY IN KHARTOUM

Κάπου αριστερά στο βάθος, κοντά στις όχθες του Νείλου, στο Μπάχρι (δείτε εδώ),μια φάρμα, με στίβο ιππασίας,


όπου παιδιά με ειδικές ανάγκες διασκεδάζουν καβάλα στα άλογα του αγροκτήματος (δείτε τη σχετική σελίδα εδώ).



Μαθήματα ιππασίας προσφέρονται στους επισκέπτες...




Τα ζωντανά της φάρμας...








κι ένα "αρχαίο" αντλητικό...
...και οι αντίκες του αγροκτήματος...

...η κατοικία του φύλακα...
...και το χαμόγελο της ανέχειας...
...ένα λουλούδι ανθίζει στο Χαρτούμ...

Βόλτα σε ζωολογικό κήπο

 

 Στην πόλη των Τρικάλων, στον καταπράσινο λόφο του Προφήτη Ηλία, κοντά στο Φρούριο (κλικ εδώ), ένα όμορφο, περιποιημένο περιβάλλον...

 

Πουλιά διάφορα

 

 

σιντριβάνι...

 

φραγκόκοτες...

 

στρουθοκάμηλος καμαρωτή...

 

σκυριανά πόνι...

 

καγκουρό ...

 

εξωτικά πουλιά...

 

Κι άλλη μια εικόνα καταπράσινη...

 

Λίγα ζωντανά, δε χρειάζονται περισσότερα, κάποτε είχα δει εδώ γύπες, όρνεα, πιθήκους, λιοντάρια, τώρα λιγόστεψαν τα φιλοξενούμενα είδη...

   

ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ VAD

 Σιγά που θα μας έκλεινε μέσα ο χειμώνας! Πήραμε τα βουνά και τα λαγκάδια,κυριως τα βουνά

 

 Μεχρι και σέρφινγκ σε παγωμένα νερά κάναμε...

 Φυσικά δεν το παίζαμε παλικαράκια, στα μεγάλα κρύα ανάβαμε φωτιές να ζεσταθούμε...

 αλλά όταν βρεθήκαμε μπροστά στο ζωντανό, το αντιμετωπίσαμε ατρόμητοι,

τόσο που μας αγνόησε κι έτσι γλύτωσε!!!

ΥΓ.Και όσοι δε μας πιστεύετε, ε, καλά κάνετε!!!

ΥΓ2. Για τους φίλους από την Πιερία, η έκθεση του καλού φίλου και ζωγράφου Θανάση Καραμήτα (εδώ οι αναρτήσεις που έχουμε αφιερώσει στον καλλιτέχνη) στον Αγιο Δημήτριο (κλικ εδώ)