skip to main |
skip to sidebar
Όταν αφιερώναμε πρόσφατες αναρτήσεις στα καζάνια (εδώ κι εδώ),
δεν είχαν βράσει ακόμα οι φίλοι, ήρθε η ώρα λοιπόν για την πρώτη καζανιά
στο αποστακτήριοτου Κυριάκου,
όπου έβρασε ο Παναγιώτης, ο οποίος εδώ με έντονη ικανοποίηση
παρακολουθεί το βράσιμο,
όσο ο...καζανάρχης ετοιμάζει το καζάνι,για να δεχθεί τη νέα καζανιά...
συδαυλίζοντας τη φωτιά...
το καζάνι και το υγραντήριο...
...η πρώτη ύλη απο το βαρέλι
μεταφέρεται με αντλία
στο καζάνι,
εδώ βράζει
κι εδώ βγαίνει ο αγιασμός,
το γραδόμετρο μετράει τους βαθμούς αλκοόλης
και όσο τα καζάνια βράζουνε, εμείς αρχίσαμε με τσίπουρο,
μέχρι να βγούνε τα ψητά,
τα οποία συνοδεύσαμε με περσινό κρασί του Παναγιώτη, έτερον αγίασμα,
και φυσικά ελέγχουμε με το γραδόμετρο την εξέλιξη του βρασίματος...ούτε ο σκύλος έμεινε παραπονεμένος, πήρε κι αυτός το μερίδιο του,
όχι βέβαια σε...τσίπουρο!
Είχα χρόνια να ζήσω την ατμόσφαιρα του καζανιου και την απόλαυσα!
Την υγειά μας νά 'χουμε, αυτές τις μέρες βράζουν κι άλλοι φίλοι,
έπεται συνέχεια...
Εβίβα!!!
Αυτο το καλοκαίρι είπαμε να δοκιμάσουμε ποικιλία διατροφής και ιδού, τσάι μέντας για πρωινό ρόφημα,πρωινό δυναμωτικό σάντουιτς με όσπρια, κάτι σαν τη σουδανέζικη φουλάδα
(κλικ εδώ),
λουκουμάδες τηγανητοί,
για μεσημεριανό ή βραδυνό οι επιλογές μας ήταν ψάρια τηγανητά,
χυλοπίτες ταϊλανδέζικες,
σουβλάκι από έντερα κοτόπουλου,
ακρίδες σουβλάκι,
τα γερμανικά βουρστ
και γουρουνοπούλα στο τσιγκέλι...
Μεταξύ μας οι μόνες γευστικές προτάσεις από τις ανωτέρω, που θα τιμούσα δεόντως και αφόβως,
θα ήταν τα βουρστ και η γουρουνοπούλα! Εσείς;
Την εποχή που οι χοληστερίνες δεν εμπόδιζαν καμιά διατροφική υπέρβασή μας, κάθε καλοκαίρι ένας καλός φίλος οργάνωνε βραδιά χοληστερίνης, τριγλυκεριδίων και αλκοόλης στον κήπο του. Μερακλής ψήστης, έψηνε όλα τα καλά λιπαρά,
για να φάνε οι φίλοικαι να πιούνε στην υγειά του όσο τραβάει η ψυχή τους.
Ετσι λοιπόν σε κάποια απ' αυτές τις καθιερωμένες ωραίες συνάξεις,ενώ η καλή παρέα ήδη είχε πάρει θέση ξεκινώντας κατά παράδοση με τσίπουρο, ο οικοδεσπότης υπέβαλε προς το φιλικό ακροατήριο ευγενικό ερώτημα:
-
Τι θα πιείτε ρεεεε!
-Μα πίνουμε τσίπουρο!
-Για κρασί λέω ρεεεε!
-Καλά, ρε Τ., ό,τι πεις (τραβάτε με κι ας κλαίω!)
Στην...ευγενική πρόσκληση του φίλου απαντήσαμε με εξίσου ευγενική ερώτηση:
-Τι κρασί έχεις ρεεεε!(παρατηρήστε το τακτ και την έλλειψη θάρρους!)
-Εχω χύμα ασκό Ασύρτικο, Αθήρι και Νυχτέρι (από Ασύρτικο, Αθήρι και Αηδάνι) Σαντορίνης.
-Έχεις πολύ, ρεεε; (προσέξτε, εμείς πάντα ευγενικοί καλεσμένοι!)
-Έχω ρεεε, από ένα δεκαοκτάλιτρο το καθένα.
-Καλά, βάλε Νυχτέρι και βλέπουμε! Και έβαλε Νυχτέρι! Και βγήκαν οι μπριζόλες, και να τα παϊδάκια, να τα κοψίδια, να τα λουκάνικα, όλη η υγιεινή διατροφή στο τραπέζι και "βάλε κρασί,ρε μάστορα!", "πιείτε ρεεεε, έχει άλλα δεκαπέντε λίτρα!" και πιάνει το μπουζούκι ο Χ., καλλιτέχνης άριστος, φωτιά στα τέλια, "βάλε κρασί, ρε μάστορα!"
, πιείτε ρεεε, έχει άλλα δώδεκα λίτρα!", στον επόμενο τόνο "βάλε, ρεεε αδειάσαν τα ποτήρια!", "πιείτε ρεεε, έχει άλλα οκτώ λίτρα!", το μπουζούκι είχε απογειωθεί και μας είχε απογειώσει και μας,
"καλά, ρεεε,
άδεια ποτήρια μας έφερες;"
-Με τι θέλετε να συνεχίσουμε, ρεεε, το Νυχτέρι τελείωσε!!!
-Βάλε Αθήρι, ρεεεε!
Κι έβαλε Αθήρι, και ξανάβαλε Αθήρι, "πιείτε ρεεε, έχει άλλα δεκαπέντε λίτρα!"
Αλλά είχε πάει πια πέντε το πρωί και αποφασίσαμε να μην κάνουμε...παράβαση!!!
Οι αθεόφοβοι πέντε φίλοι (οι γυναίκες της παρέας δεν πίνανε και τόσο) απ' τις εννιά το βράδυ μέχρι τις πέντε το πρωί είχαμε πιει εικοσιένα λίτρα κρασί!!!
Ο vad έχοντας προβλέψει την εξέλιξη προ της ενάρξεως της "θείας ευχαριστίας και μεταλήψεως" είχε παραδώσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου στη συνοδηγό και έτσι επιστρέψαμε ασφαλείς στο σπίτι.
Τώρα, πάλι μαζευόμαστε, πάλι τα πίνουμε το κατά δύναμιν, αλλά εκείνη η υπέρβαση έμεινε στην ιστορία....
ΥΓ. Για τα κρασιά που αναφερθηκαν μπορείτε να δείτε εδώ, εδω, εδώ και εδω,
Αυτή την εποχή τα καζάνια έχουν πάρει φωτιά, είνια η ώρα του καινούριου τσίπουρου.Στ' αριστερά της φωτογραφίας λειτουργούσε παραδοσιακό καζάνι, τώρα δεν υπάρχει πια... Στο χωριό μου πρόλαβα τρία παραδοσιακά καζάνια, σήμερα λειτουργούν τα δύο, μαζί με μερικά πιο καινούρια, όπως αυτό της φωτογραφίας...
εδω καταλήγει το..."αγίασμα"...
Το βράσιμο του τσίπουρου ήταν πάντα πανηγύρι, που συνοδευόταν με αναλογο τραπέζι, μεζέδες, λουκάνικα, τσίπουρο,
όλοι οι φίλοι περνούσαν από κει, για να ευχηθούν ¨καλά καζάνια", να εκτιμήσου και να τιμήσουν την καινούρια παραγωγή...Ιδιαίτερη περιποίηση περίμενε τη νεολαία, αφού μέσα απο τέτοιες διαδικασίες δενότανε με την παράδοση, θυμηθείτε την πρόσφατη σχετική ανάρτηση (εδώ)...
Εδώ ο μερακλής καζανάς ανακατεύει την πρώτη ύλη, τα στέμφυλα...
το σκάλισμα της φωτιάς...
...το προϊόν της πρώτης απόσταξης, "πρώτη στάμνα" το λέμε στον Κολινδρό,
πάνω από 30 γράδα (60 βαθμοί αλκοόλ),
δεν πίνεται με τίποτα,
θυμάμαι στα καζάνια εκείνης της εποχής ο μόνος που το δοκίμαζε ήταν ένας παππούς που στις φλέβες αντί για αίμα έρρεε τσίπουρο, ο άνθρωπος είχε πιει στη ζωή του καζανιές ολόκληρες!
...εδώ ο "καλλιτέχνης" με το γραδόμετρο, το προϊόν της πρώτης απόσταξης μεταβράζεται ώστε η αλκοόλη να περιοριστει ανάμεσα στα18 μέχρι 24 γράδα...
Για το τσίπουρο δείτε αναλυτικότερα εδώ...
Οι φωτογραφίες είναι "κλεμμένες" από τον καλό μελισσά, τσιπουρά και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας, τον συμπλόγκερ Φόρη Μουρατίδη (κλικ εδώ) και από την ωραία ομάδα του facebook Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΑΓΡΙΝΆ ΤΗΣ...
Καλό χειμώνα νά' χουμε,παρέα με τα τσιπουράκια μας, εβίβα!
Στο φίλο καρδιάς,στον καλλιτέχνη της παρέας, Θανάση Καραμήτα, έχω αφιερώσει και άλλες αναρτήσεις (εδώ κι εδώ). Το εργαστήρι του, καθημερινό στέκι της καλής παρέας εδώ και πολλά χρόνια...εκεί αναλύονται καθημερινώς δρώμενα και τεκταινόμενα, πολιτικά, εκπαιδευτικά, αθλητικά, εκεί το χιούμορ και η καλή διάθεση, εκεί "ανάβει" ο καλλιτέχνης και δημιουργεί εν ώρα καλής παρέας...
Σήμερα παρουσιάζουμε την ομαδική έκθεση, στην οποία συμμετέχει ο Θανάσης,
στο παλιό Γυμνάσιο Αρρένων Κατερίνης ή αλλιώς Αστική Σχολή...Δικά του τα τρία πρώτα έργα....
Ο Vad υπενθυμίζει οτι επανειλημμένως έχει δηλώσει την άγνοιά του περί την τέχνη, οι φιλότεχνοι αναγνώστες ας εκθέσουν την άποψή τους...