Από αριστερά η Θοδώρα (αυτοδίδακτη ζωγράφος, δεν καλλιέργησε την τέχνη), η Κατίνα (η δασκάλα που έγραψε τη δική της ιστορία στο χωριό), η Μαργαρίτα (της έλαχε να "φύγει" στα βάθη της Αφρικής, στην Κένυα), η Ναθαλία ("έφυγε" σχεδόν εκατό χρονών, η αθάνατη Μάνα μας, πέντε παιδιά, μας μεγάλωσε με χίλιες δυο στερήσεις), η Άννα (στα εικοσιπέντε της ¨χάθηκε" στην Κατοχή από φυματίωση). Απουσιάζουν από την προπολεμική φωτογραφία η Ευδοξία και η άλλη Κατίνα. Όσο τις προλάβαμε, στα σπιτικά γλέντια των παιδικών μας χρόνων, ο ξάδελφος ο Θωμάς έπαιζε στ'ακορντεόν τη Φραγκοσυριανή,
εμείς τ'ανίψια τραγουδούσαμε όλοι μαζί και η Θοδώρα με την Ευδοξία χόρευαν ένα χασάπικο ατόφιο(τι συρτάκι και μοντέρνες χαζοεκδοχές σε στιλ μπαλέτου;) άλλο πράμα, οι θεοί του Ολύμπου κατέβαιναν στο σπίτι μας να καμαρώσουν το μεράκι... Παλιότεροι στο σόι μου αφηγούνταν πως όταν η Ευδοξία και η άλλη Κατίνα χόρευαν το ζεϊμπέκικο "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι"
στην πλατεία του χωριού, στην Αγορά του ΑΠΟΥΡΩ, όλη η πιάτσα σηκωνόταν στο πόδι... Καμιά δε βρίσκεται πλέον εν ζωή και όμως είναι Αθάνατες!
Κολινδρός ανοιξιάτικος -Φλαμούρ', τίλιου, τσιαϊρό, χειμωνιάτικες συνήθειες... -Ο νέος δήμαρχος προέκυψε κι αυτός ταξιδιάρης... -Ο δρόμος για το διπλανό χωριό, τον Καταχά, πάντα σε άθλια κατάσταση, ακόμα και σημερα, εν έτει 2011 -Αναμένοντας την πρώτη λεκτική αντιπαράθεση στη Βουλή των δυο Βαγγέληδων, του νέου (Πολύζου) και του παλιού (Γιαννόπουλου), κάτι που τελικά δε συνέβη ποτέ! Κρίμα... Φανταστείτε τη φάση, ο Πολύζος σε άπταιστο ιδίωμα ΑΠΟΥΡΩ: - Άντι απού κεία, χαζιέ σιακείθι, ούρλαντι τ' κιαρατά! Και ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος να απαντά εις άπταιστον γιαννοπουλικήν: - Φύγε από κει, μη σε καταχεριάσω και σένα, χαμένε, ε, χαμένε!!! -Ο χορός των Κολινδρινών της Θεσσαλονίκης και τέλος το ατύχημα της Μαρίας Αρσένη ολοκληρώνουν τα "μασλάτια" του μηνιαίου ΑΠΟΥΡΩ._
Το πρώτο πολιτισμικό ταρακούνημα που έφαγα όταν πρωτοήρθα στο Χαρτούμ! Είχα την εντύπωση ότι από κάπου θα ξεπροβάλει ο...Ιντιάνα Τζόουνς και ξοπίσω του θα τρέχουν οι...βεδουίνοι!Οπως σε όλες τις αγορές, φρούτα και λαχανικά, οι μυρωδιές της Ανατολής, αλέθοντας φιστίκια, οι ξεροί χουρμάδες χύμα αφθονούν παντού, όμορφη η εικόνα του...χυμοποιείου, ομολογώ πως δεν τόλμησα να παραγγείλω, τα κρέατα στον...αέρα, "πατσίτσες", ποδαράκια, στο ψαράδικο ψιλοκόβει το ψάρι για τα σαντουιτσάδικα της περιοχής, ο αυγουλάς με το φιλαράκι του, και τα αυγά υπό σκιάν, συνήθως εκτίθενται υπό τον ήλιον, τσάι με γάλα στο ύπαιθρο, "αράζουμε τώρα" και αύριο "ινσάλα" (έχει ο Θεός!), εικόνα κλασική, εμπεριέχει τα πάντα, μόνο οι μυρωδιές δε φωτογραφίζονται, "σαουίρμα" (γύρος) , ορυκτό ελαφρό, σαν ελαφρόπετρα, το κάνουν σκόνη, το λιώνουν στο νερό, είναι λέει καλό για το στομάχι! Τι στο καλό πέτρωμα είναι τούτο, δεν μπόρεσα να μάθω... Ενας άλλος κόσμος, ούτε οι φωτογραφίες δεν μπορούν ν' αποτυπώσουν όλη την πραγματικότητα...
Πάμε πάλι στην εκθεσιακή βόλτα μας...Αφού δοκιμάσαμε διάφορες ελιές Ιορδανίας,απολαύσαμε το καφεδάκι μας κάτω από έναν πελώριο φίκο, ήταν ο πιο αρωματικός καφές που έχω πιει ποτέ, μοσχοβολούσε... πρώτα όμως χτυπήσαμε έναν πρωινό γύρο, έτσι, μην πιούμε τον καφέ με άδειο στομάχι... Οι κυρίες της αφίσας διαφημίζουν το τσάι ΑL GAZALTAIN(στ' αραβικά σημαίνει "οι δυο γαζέλες), ο Μίκι, λίγο παλιομοδίτικος βέβαια, αλλά πάντα ελκύει τα παιδιά... και το αεροπλάνο-τσουλήθρα στην παιδική χαρά... Και πάλι παραδοσιακά τεχνήματα, κολοκύθες και τα παρόμοια, τώρα πώς βρέθηκε εκει στον τοίχο η Τζοκόντα, αναπάντητον το ερώτημα... Ο καλλιτέχνης της κρέμας εν ώρα δημιουργίας κι ένα δίμετρο ψωμί, από το περίπτερο αρτοβιομηχανίας...Τα εκτιθέμενα αυτοκίνητα δεν ήταν πολλά,εδώ ενα αυτοκίνητο απ'το Ιράν.. μάρκα BYU, αγνοώ τη χώρα κατασκευής... κι ο ξυλοπόδαρος διαφημίζει κινητή τηλεφωνία... Επιμύθιο:-Αν είχε βραστό λουκάνικο και μαύρη μπίρα, θα με ταξίδευε στην παιδική εποχή της Εκθεσης στη αγαπημένη Θεσσαλονικη...
Σας την έδειξα πριν δυο χρόνια (κλικ εδώ) , εδώ και εδώ, πέρυσι δεν της κάναμε την τιμή, είπα να της αφιερώσω φέτος ανάρτηση, και ιδού! Μη φανταστείτε τίποτα το σπουδαίο, ένα πανηγύρι είναι...Η καθαριότητα είνια μισή αρχοντιά και όντως υπήρχε οργανωμένη φροντίδα γι αυτό... Δίπλα στο χώρο της έκθεσης ένα όμορφο τεχνητό κανάλι με τον κροκόδειλο σε ρόλο σιντριβανιού... Για τους λάτρεις των δύο τροχών ένα "φκιαγμένο" μεγαθήριο... Τεχνολογία και παράδοση... Παράδοση και...πλαστικό... Ορυκτά και πετρώματα από το περίπτερο του υπουργείου βιομηχανίας... Ενα περίπτερο γεμάτο κύπελα και μετάλλια, άγνωστης προέλευσης, αφού δεν διαβάζω αραβικά... Εδώ κινδυνεύω να με "περιλάβουν" οι φιλόζωοι αναγνώστες,δε φταιω, απλώς φωτογράφισα το περίπτερο... το φίδι... και τη σαύρα του Νείλου...δεν καταφέραμε να τη φωτογραφίσουμε στο φυσικό της χώρο (κλικ εδώ και εδώ), τη βρήκαμε μέσα σε μια...λεκάνη! Προϊόντα της σουδανικής γης, μη φανταστείτε βέβαια ότι κυκλοφορούν συσκευασμένα και στην αγορά... Κοχύλια από την Ερυθρά θάλασσα ... και το πανηγύρι των μπιχλιμπιδιών... και η περιήγηση έχει συνέχεια...