Τι να σι κάμου, Στέλλα μ'!

Σώγαμπρος, πρώτη νύχτα του γάμου, σε σπίτι με μια κρεβατοκάμαρα 
και μια κουζίνα, η οικογένεια της νύφης κοιμάται στρωματσάδα στην κουζίνα, καθώς έχει παραχωρήσει τη μοναδική κρεβατοκάμαρα στο νέο ζεύγος 
για την πρώτη νύχτα του γάμου, οι νεόνυμφοι επιδίδονται στα γνωστά, 
φαίνεται πως η νύφη το καταευχαριστιέται, καθώς μέσα από το δωμάτιο ακούγονται οι αναστεναγμοί της, αααχ! αααχ! αααχ!, κι ο ωτακουστής αδερφός της νύφης σχολιάζει με χιούμορ: -Τι να σι κάμου, Στέλλα μ', να ήταν βάρους να στου σ'κώσου!!!
Η Στέλλα της ιστορίας μας δημιούργησε μια ευτυχισμένη οικογένεια, αντίθετα με τη Στέλλα του  γνωστού παραδοσιακού τραγουδιού, η οποία παράτησε τον άντρα της για χάρη ενός δασάρχη!

Εσείς κάθε πόσα χρόνια αλλάζετε αυτοκίνητο;;;

Ηρθε κάποτε το πλήρωμα του χρόνου, ν' αλλάξουμε το ηρωικό Dacia, του έχουμε αφιερώσει κι άλλη ανάρτηση-(κλικ εδω), έτσι κι αλλιώς δεν πολυτραβούσε και καθώς περάσανε τα χρόνια τα πράγματα γίνονταν χειρότερα, για να περάσουμε ΚΤΕΟ "πειράζαμε" τα ζινγκλεράκια του καρμπιρατέρ, ώστε να δίνει λιγότερη βενζίνη, άρα και λιγότερο καυσαέριο, τότε έπιανε μετά βίας τα εξήντα χιλιόμετρα (!!!), και μόλις ξεμπερδεύαμε απ' τον έλεγχο καυσαερίων, αντε πάλι, άνοιγμα τα ζινγκλέρ, η βενζίνη έτρεχε στο φουλ κι άλλο τόσο το καυσαέριο!!!
Ελα όμως που στο μεταξύ προέκυψε ο ξενιτεμός στο Χαρτούμ, οπότε η αλλαγή αυτοκινήτου πήρε παράταση, δεν υπήρχε λόγος για καινούριο, αφού θα το χρειαζόμασταν μόνο καλοκαίρι...Ετσι το Dacia επέζησε κάποια καλοκαίρια, η αλήθεια είναι οτι τα πήγε καλά εκείνη την εποχή, ταξίδεψε Ζάκυνθο, Εύβοια, Πελοπόννησο, Λευκάδα, Χαλκιδική, Δυτική Μακεδονία,καλά τα κατάφερε, εκεί που "κώλωνε" ήταν στα βουνά του Ασπροποτάμου,δεν τα έβγαζε με τίποτα...
όταν περάσανε τα πρώτα χρόνια του Χαρτούμ, είπαμε, άντε, καιρός είναι,
η ώρα του Τoledo...Το είχα μελετήσει επισταμένως, μου άρεσε, ήμουν αποφασισμένος, πήγα καναδυό φορές στην αντιπροσωπεία να το καμαρώσω από κοντά, οι πωλητές ήταν γνωστοί μου και σε μια από τις επισκέψεις μου λένε, "είναι εδώ ένας τεχνικός μας απ' την Αθήνα, ρώτησέ τον ό,τι θέλεις".Πριν ρωτήσω κάτι, με προλαβαίνει ο Αθηναίος και με μπλαζέ υφος με ρωτάει: -Κάθε πότε αλλάζετε αυτοκινητο;;;!!! Από μέσα μου Τούρκος εγώ, "τι λες,ρε κωλόμαγκα Αθηναίε;", αλλά κρατάω την ψυχραιμία μου και τον ταπώνω:-Κάθε δεκαέξι χρόνια!!! Κόκκαλο ο τσικλίμαγκας, ο Vad πανηγυρίζει από μέσα του που του την έφερε του ψευτοπρωτευουσιάνου, ο τεχνικός ψιθυρίζει μια "συγγνώμη" και συνεχίζουμε τη συζήτηση σε ουσιαστικά θέματα που αφορούσαν το μοντέλο, δεν τον άφησα να πάρει αέρα, αλλιώς θα προσπαθούσε να με πείσει ότι αγοράζω Φεράρι!

ΥΓ.Την εποχή της αφθονίας, τότε που δεν καταλαβαίναμε ή δε θέλαμε να καταλάβουμε ότι τρώμε απ' τα έτοιμα, ότι με διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, autoδάνεια δε γίνεται προκοπή, με εκνεύριζαν αφάνταστα τέτοιου είδους μπλαζέ τύποι, τώρα θα μπορούσα να τους πω τι να το κάνουν το τότε μπλαζέ ύφος, αλλά ας μην...παρεκτραπώ!

Θερινές δραστηριότητες 2012

Το καλοκαίρι ενός VaD δεν το ταράζει καμιά κρίση! 

 Ως συνήθως δαμάσαμε τη θάλασσα, 

 

  ακόμα και με ιστιοφόρο,

 

χτυπήσαμε ψαρούκλες με αυτοσχέδιο καμάκι,

 

δροσιστήκαμε σε ορεινά ποτάμια,

 

τη βραδιά της δεύτερης αυγουστιάτικης πανσελήνου στήσαμε το σκηνάκι μας μέσα στο δάσος, ήταν τόσο μπλε το φεγγάρι, που έβαψε και τη σκηνούλα μας!

 

Φυσικά και στο βουνό ασκήσαμε το αγαπημένο σπορ του ψαρέματος,

 

σκαρφαλώσαμε στ'αγαπημένα μας βράχια,

 

αντικρίσαμε τον κόσμο απο ψηλά.

 

Δεν κάναμε ορεινό ποδήλατο,

 

δεν περπατήσαμε πάνω σε εναέριο σκοινί,

 

ούτε με παραπέντε ασχοληθήκαμε, μη λέμε υπερβολές!!!

Κατακλείδα:-Σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι, το 69-70% των Ελλήνων δεν έκανε διακοπές μακριά απ' τον τόπο κατοικίας το περασμένο καλοκαίρι, 23-24% πέρασε τις διακοπές του σε δικό τους εξοχικό, στην  πατρική οικία στο χωριό ή σε φιλικό σπίτι, και μόνο 6-7% έκανε διακοπές 3-7 ημερών, ελάχιστοι ξεπέρασαν τις 7 ημέρες. Ευθαρσώς δηλώνω ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία,  αισθάνομαι όμως τυχερός, που ζω σε τόπο πέντε λεπτά απ' τη θάλασσα, πέντε λεπτά απ' το βουνό, έτσι τουλάχιστον δε στερηθήκαμε τα "μπάνια του λαού".

Το Σάββατο της μητρός μου...

Το Σάββατο της μητρός μου,το πρωί η πίτα στο φούρνο,για να τηρήσουμε την πατροπαράδοτη συνήθεια όλου του χωριού, που κάθε Σάββατο μοσχομύριζε πίτα απ' τη μια άκρη στην άλλη, σπανακόπιτα, τυρόπιτα, σπανακοτυρόπιτα, ό,τι βάλει ο νους σου, γαλατόπιτα γλυκιά, γαλατοτυρόπιτα, κολοκυθόπιτα, κρεμυδόπιτα, πίτα  κολινδρινή, ρε παιδάκι μου, άμα δεν έφαγες πίτα κολινδρινή, δεν έχεις ιδέα από πίτα...και με το ζυμάρι που περίσσευε έφκιαχνε κλίκ'  με γέμιση τυρί, τι στριφτόπιτα, μου λέτε τώρα, κλίκ' το λέμε!

 

Και τ' απόγεμα μας περιλάβαινε στο λούσιμο κάτω απ΄τον υποτυπώδη νιπτήρα, τη φουσκίνα, όπως τη λέγαμε, έβαζε το κεφάλι μας κάτω απ' το νιπτήρα, 

μας κρατούσε ανάμεσα στα πόδια της, για να μην της ξεφύγουμε, αφού το βδομαδιάτικο λούσιμο το θεωρούσαμε μαρτύριο, η σαπουνάδα μέσα στα μάτια, τα κλάματα απ' το τσούξιμο των ματιών και η φωνή της μάνας,

"σκάσι, μη σι 'στράψου παταριά"!Κάτσι, να σι πλύνου, βρουμουκουπάς απ' λιέρα, βασιλικός θα φυτρώσ' στου σβέρκου σ'!!!:)) 

Φυσικά η άρνηση "μη" παρέμενε ανενεργή, αφού η "παταριά"  (η σφαλιάρα, στη γλώσσα των μη Κολινδρινών αναγνωστών) έπεφτε σύννεφο, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ξεχωρίσεις το λόγο του κλάματος, η σαπουνάδα έφταιγε ή η παταριά; Η σωστή απάντηση είναι, "και τα δυο"!

Τι να κάνουμε, έπρεπε να υποστούμε το σαββατιάτικο μαρτύριο, αφού την Κυριακή οφείλαμε να είμαστε πεντακάθαροι στην εκκλησία!

Η ανταμοιβή μας ήταν η ωραία πίτα ή το γευστικότατο κλίκ', που είχε περισσέψει απ' το μεσημέρι...

ΥΓ. Η ανάρτηση προέκυψε από μια ανάλογη της καλής μας Γιαγιάς Αντιγόνης

Όταν έβρασε ο Φόρης 2012

Και φέτος στα τσίπουρα του Φόρη (να μη σας κουράζω συνέχεια με τις παραπομπές, τις σχετικές αναρτήσεις τις βρίσκετε στις ετικέτες του ιστολογίου), σε μια πανέμορφη πλατανορεματιά, στον τόπο της καταγωγής μου, στον Κολινδρό,

 

δίπλα στο αμπέλι 

 

του συγχωριανού καζανάρχη,

 

παρακολουθήσαμε το πανηγύρι της απόσταξης,

               που συνοδεύτηκε από την απαραίτητη ψησταριά, εδώ το άναμμα,

 

μέχρι και σεσουάρ επιστρατεύτηκε

 

ιδού ο οικοδεσπότης επί το έργον, περιτριγυρισμένος από την καλή παρέα των φίλων του μελισσοκόμων,

 

τα κρέατα διαίτης καλοψήνονται,

 

και ο οργανωτής, σκεπτόμενος ίσως ότι  μετά από καναδυό ποτηράκια τσίπουρο θα μπερδέψουμε τα ποτήρια μας, έγραψε τα ονόματά μας (και το δικό του βεβαίως), και μάλιστα με κίτρινο χρώμα(ε, τι Αρειανός θα ήταν αλλιώς)!!!

 

Μόνο που εμείς, δείχνοντας χαρακτήρα, αποδείξαμε το φόβο του αβάσιμο, 

δεν ήπιαμε παραπάνω από δυο ποτηράκια και με γεμάτες τις μπαταρίες από καλή παρέα, τσιπουράκι με μέτρο, κρεατοδίαιτα μπόλικη και γλυκό κορμό (κόλαση, 

ρε Φόρη, να τον ξανακάνεις!!!:), βρήκαμε το δρόμο της επιστροφής κι ας είχε νυχτώσει πια!

 Καλόπιοτο το αγίασμα, βρε Πόντιε! Πάντα τέτοια!

Port Sudan, με τα μάτια του Σπύρου

Πορτ Σουδάν (κλικ εδώ), το λιμάνι του Σουδάν στην Ερυθρά θάλασσα,
όταν το επισκέφθηκα, δεν είχα ακόμα ψηφιακή μηχανή, γι αυτό δανείζομαι τις φωτογραφίες του Σπύρου. Ομορφη εμπειρία η γνωριμία με την Ερυθρά, χορταίνει το μάτι σου θάλασσα και ψάρι...





Η παλιά ελληνική εκκλησία, τώρα χρησιμοποιείται από τους Κόπτες...

Και βέβαια ένα λιμάνι δε θα μπορούσε παρά να στολίζεται με μνημείο εμπνευσμένο από τη θάλασσα, εδώ το πελώριο τιμόνι καραβιού...
Εδώ τελειώνει το ταξίδι με τις φωτογραφικές διαδρομές του Σπύρου,
έχω δει πάρα πολλά στο Σουδάν, αλλά όσα είδε ο φίλος μας σε έξι μόνο μήνες, ομολογώ πως δεν τα έχω δει όλα τα χρόνια, κανείς δεν μπορεί να πει οτι τα είδε, ότι τα έζησε όλα στο Σουδάν...

Γιορτή τσίπουρου...

...στη Μεσαία Μηλιά Πιερίας (εδώ)

Όπου γάμος και χαρά και τσίπουρο, εμείς μέσα, και βέβαια δε θα χάναμε την καλή ευκαιρία να δοκιμάσουμε τσίπουρο απ' τις πλαγιές των Πιερίων.

Το παραδοσιακό ελληνικό ποτό προσφέρθηκε άφθονο

 

και συνοδευόταν με ωραίο μεζέ,

 

 

είδαμε μικρό καζάνι απόσταξης,

 

εδώ ρέει το "αγίασμα" ,

 

σε μικρά καλαίσθητα περίπτερα εκθέτονταν εμφιαλωμένο τσίπουρο ,

 

τοπικά κρασιά, κόκκινα

 

 και λευκά,

                                                λικέρ με γεύσεις φρούτων του τόπου,

 

παραδοσιακά γλυκά,

 

ντόπιο μέλι,

 

και φρούτα εποχής, μήλα,

 

ρόδια,

 

κάστανα .

Μη φύγετε, έρχονται κι άλλα τσιπουροπανηγύρια..