ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Μου το αφηγήθηκε φίλος από την ελληνική επαρχία:
-Προεκλογική περίοδος, εκλογές του 81, ευειδής υποψήφια της Νέας Δημοκρατίας, γνωστή στο τοπικό περιβάλλον για την ανθη(-θυ)ροστομία της, κατά τη διάρκεια προεκλογικής συζήτησης σε καφενείο του χωριού διαλαλεί στεντορεία φωνή,
"Βάζω στοίχημα, άμα βγει το ΠΑΣΟΚ, εμένα να με γ.....!!!"
Αυτομάτως οι ακροατές φωνάζουν, "γράψι μι!", "γράψι μι κι μένα!",
"κι γω!", "θέλου κι γω!", "ε, μη μι ξιχάστι, είμι κι γω ιδώ!"!!! Φυσικά η κυρία μετά την τόση προθυμία του ακροατηρίου να στοιχηματίσει, αποχώρησε απ' τον καφενέ εσπευσμένως! Ενημερωτικά η εν λόγω υποψηφία, παρά την ήττα του κόμματος, εξελέγη πανηγυρικώς και αποτέλεσε για χρόνια ένα από τα "αστέρια" της παράταξης της...

Με ποιον να πάει...

Προεκλογικά 1977, ο Ανδρέας μιλάει στη Βέροια, ο Καραμανλής στη Λάρισα, στην πλατεία του μικρού χωριού τα λεωφορεία των οπαδών και των δυο κομμάτων σχεδόν έτοιμα γαι αναχώρηση αναμένουν τους τελευταίους σημαιοφόρους, οι οργανωτές μετρούν παρόντες, καταγράφουν απόντες, οι φανατικοί και των δυο κομμάτων αλληλοϋποβλέπονται, οι πιο ψύχραιμοι το διασκεδάζουν ανταλλάσσοντας φιλικά πειράγματα, τι στο καλό, συγχωριανοί είναι, συγγενείς μεταξύ τους οι περισσότεροι, δεν τους χωρίζει τίποτα, αντίθετα τους ενώνουν πολλά πράγματα μέσα στο μικρόκοσμο του περιορισμένου και περιοριστικού κοινωνικού χώρου τους, κι απ' τα ψηλά του δρόμου κατηφορίζει, ανύποπτο για τα γύρω δρώμενα και διαδραματιζόμενα, το νεαρό καλοκάγαθο παλικάρι με τα νοητικά προβλήματα και το μόνιμο χαμόγελο στα χείλη, ο Τάσος. -"Τι γίνεται, ρε παιδιά;", ρωτάει καλόβολα...
Και πέφτουν πάνω του οι επικεφαλής των δυο κομμάτων και αρχίζει η...διελκυστίνδα:
-Τάσο, με μας θα ρθεις!
-Καλά, θείο Χρίστο!
-Ρε Τάσο, με πουλάς;
-Όχι, θείο Νίκο, με σένα θά 'ρθω!
Η διεκδίκηση του Τάσου κράτησε αρκετή ώρα, ώσπου επικράτησε η κοινή λογική και άφησαν τον Τάσο να φύγει, όταν συνειδητοποίησαν τους κινδύνους που θα διέτρεχε ένα τέτοιο παιδί μέσα στο πλήθος, αλλά και την ευθύνη που τους αναλογούσε αν πάθαινε κάτι το καημένο το παλικάρι...

Επιμύθιο; Ο ΑΠΟΥΡΩ θα έλεγε μια παροιμία του χωριού του:
- Ήταν ένας, 'κόμας ένας, κι ειχαν μια πιτσιένια βράκα, τράβα η ένας,τράβα η άλλους, κόπ'κι η βρακουζούνα στ' μέσ'!Παραθέτουμε και την απόδοση στην κοινή νεοελληνική:
-Ήταν ένας κι ακόμα ένας, κι είχαν μια πέτσινη βράκα,
τράβα ο ένας, τράβα ο άλλος, κόπηκε η βρακοζώνη στη μέση!

Ποδοσφαίρου ιστορίες για γέλια-3 (ή για δυο κούτες τσιγάρα)

Γύρω στο 1980, ομάδα της βόρειας Πιερίας, που είχε αναστείλει τις δραστηριότητές της για πέντε χρόνια, συμμετέχει στο τοπικό πρωτάθλημα με πολλούς βαθμούς μείον λόγω πολυετούς απουσίας, παρ' όλα αυτά κάνει μια τρελή πορεία, έχει χάσει μόνο έναν αγώνα, διεκδικεί την άνοδο στη Β' κατηγορία και παίζει στην έδρα της με τη βασική αντίπαλό της, μια ομάδα της Ημαθίας, (τότε Πιερία και Ημαθία αποτελούσαν μια ποδοσφαιρική ένωση).
Αρχίζει το ματς και οι φιλοξενούμενοι βάζουν γκολ, εκνευρισμός μεταξύ των φιλάθλων, αγωνία, και ακούγεται στις κερκίδες παράγοντας της τοπικής ομάδας να φωνάζει, "αρέ ιγώ τουν έδουκα του διατητή δυο κούτις τσιγάρα, να μας δώσ' δυο μπινάλτια!" Είχε λαδώσει το διαιτητή ο αθεόφοβος με δυο κούτες τσιγάρα, για να σφυρίξει δυο πέναλτι!
Η τοπική ομάδα πιέζει, χάνει ευκαιρίες, έχει δοκάρια, και σε ανύποπτη φάση
ο διαιτητής σφυρίζει πέναλτι! Ενθουσιασμός στην κερκίδα, ο "λαδιάρης"
παράγοντας πανηγύριζε, "δε σας έλιγα ιγώ; Δυο κούτις τσιγάρα τουν έδουκα!"
Ελα όμως που η τύχη δεν ήταν με το μέρος της τοπικής ομάδας, το σουτ σταματησε στο δοκάρι.Απογοήτευση στην κερκίδα, οι φιλοξενούμενοι βάζουν και δεύτερο γκολ, αλλά ο δωροδόκος παράγοντας αισόδοξος φώναζε, "μη στιναχουριέστι, αρέ,θα μας δώσ' κι άλλου μπινάλτ'!" Λες και τον άκουσε ο διατητής δίνει δεύτερο ανύπαρκτο πέναλτι, αλλά και πάλι η μπάλα στο δοκάρι! Θεία δίκη; Ισως,πάντως η ομάδα δεν έχασε την άνοδο, τότε ιδρύθηκε η ποδοσφαιρική ένωση Πιερίας και την επόμενη χρονιά ως δευτεραθλήτρια ανέβηκε στη Β' τοπική κατηγορία...

Αντε σήμερα να λαδώσεις με δυο κούτες τσιγάρα...

ΜΕΤΑΠΑΣΧΑΛΙΝΟΝ

 Η πόλη από ψηλά, εδώ κάναμε Πάσχα

και κάτω ο καταπράσινος ανοιξιάτικος κάμπος,όπου στήσαμε την πασχαλινή ψησταριά...

 

προετοιμάζοντας το κοκορέτσι,

 

αρχίζει  η ιεροτελεστία

 

και ιδού το αποτέλεσμα!

 

Ο ψητο-καλλιτέχνης έτοιμος να τεμαχίσει τα αρνιά πάνω στο "μπούτσουμου"!Πώς;;;Οι πονηροί της μπλογκοπαρέας ας μη χαμογελάσουν πονηρά, ελπίζω επίσης να μην "κατηγορήσουν" κάποιοι άλλοι το VaD για...ανθη(θυ)ροστομία, δεν είμαι βλάχος, όμως γνωρίζω ότι εις την βλαχικήν το "μπούτσουμου" σημαίνει  το κούτσουρο!

 

Δείτε τι συμβαίνει όταν το αρνί ειναι λουκούμι, δεν πρόλαβε ο μάστορας 

να το τεμαχίσει κι εξαφανίστηκε!

 

Κι ένα μικρό δείγμα απ' το...ελαφρύ πιάτο του VaD!

 

 Αν και ο καιρός γενικώς ήταν χάλια, καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά περάσαμε, τώρα τα κεφάλια στο φούρνο για λίγο, υπομονή, το καλοκαιράκι πλησιάζει....

Προπασχαλινόν

 

Να ευχηθούμε Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα, καλοψημενο οβελία, τσουγκρίσματα αυγών κατά  βούλησιν, ξεχάστε για λίγες μέρες τις επιφυλάξεις για χοληστερίνες, λίπη, τριγλυκερίδια, εμείς με την άδειά σας λέμε να την κανουμε για λίγες μέρες απ' τα μπλόγκια, το ποτάμι και η πόλη των φωτογραφιών που βλέπετε,μας περιμένουν,

 

 

 όποιος αναγνώρισε την πόλη κερδίζει μια σούβλα κεμπάπ και μια κοκορέτσι 

στα ψητάδικα της πλατείας, πίσω από τη γέφυρα που βλέπετε,στο βάθος αριστερά, η πλατεία και τα φαγάδικα κρύβονται απο τα δέντρα...

Καλά να περάσετε, τα ξαναλέμε μετά από μια εβδομάδα...

ΒΑΡΚΑΔΑ ΣΤΟ ΝΕΙΛΟ-3

Χαλαρώνουμε στις πολυθρόνες για τη βόλτα του μήνα...η εξωλέμβια μας συνοδεύει...
παρα-νείλια κατοικία...
...μπαλκόνι στο Νείλο...
και κιόσκια μέσα στο πράσινο...


...σχίζει η πλώρη τα νερά...
...ψαρεύοντας στο Νείλο...
...νερό, κλωνάρια, πουλιά...
και η συνέχεια τον επόμενο μήνα...

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Πολλοί @φίλοι με ρωτούν αν έχω αγοράσει απ' το Σουδάν
κομμάτια παραδοσιακής τέχνης.
Καταρχήν να διευκρινίσω ότι αυτά που έβρισκα στο Χαρτούμ, τα ίδια βρήκατε και όσοι έχετε ταξιδέψει στην Αίγυπτο και στους άλλους τουριστικούς προορισμούς της Βόρειας Αφρικής, τα ίδια βρίσκετε απλωμένα στους πάγκους των Αφρικανών σ' όλες τις λαϊκές της Ελλάδας. Δε μιλάμε πια για παράδοση, είναι μια τουριστική βιομηχανία που έχει τη βάση της στην Κένυα και στην Τανζανία. Βάλτε το καλά στο μυαλό σας, τα πάντα κατασκευάζονται βιομηχανικά στις δυο αυτές χώρες.
Δεύτερον, τι να πρωτοαγοράσεις και πού να το βάλεις, να γεμίσεις το σπίτι σου αφρικάνικα; Κάποιος φίλος έχει φέρει τόσα πολλά που στο σπίτι του δε βλέπεις τραπέζι-τραπεζάκι να μην είναι γεμάτο, δε βλέπεις γωνιές, τοίχους, που να μην τους έχει καλύψει με ό,τι αφρικάνικο μπορεί να βάλει ο νους σας! Δε διαφωνώ με τα μεράκια και τα γούστα κανενός, προσωπικά δε με συγκινεί ιδιαίτερα το χόμπι,γι' αυτό και δεν έχω φέρει και πολλά κομμάτια, λίγα και καλά στολίζουν το μικρό σαλόνι μου και σας τα παρουσιάζω.
Αυγό στρουθοκαμήλου σκαλιστό,δουλεμένο ελεφαντόδοντο,
γέφυρα από ελεφαντόδοντο,
εβένινες μορφές,


εβένινη ζούγκλα,





σταχτοθήκη, οι φιλόζωοι αναγνώστες ας μη βιαστούν να διαμαρτυρηθούν, δεν πρόκειται για βαλσαμωμένο κεφάλι κροκοδείλου, κάποιο φτηνιάρικο υλικό είναι,
και πήλινο αγγείο όπου τοποθετούν το κάρβουνο για το ναργιλέ, δε σας παρουσιάζω ναργιλέδες, τους βαρέθηκα, κάπου τους έχω καταχωνιασμένους κι ας είναι μόδα...
Επιμύθιο:-Όταν ταξιδέψετε σε οποιαδήποτε χώρα της Αφρικής, μη μασήσετε εύκολα για δήθεν παραδοσιακά χειροποίητα διακοσμητικά, παντού τα ίδια θα βρείτε, κάτι σαν τα δικά μας τουριστικά τσολιαδάκια που κατασκευάζονται στην Κίνα.

ΛΌΓΙΑ ΦΤΕΡ'Α

Χρήστος ΧωμενίδηςΛόγια φτερά
Όταν διαβάσω ένα συγγραφέα και ικανοποιεί τις δικές μου αναγνωστικές σταθερές, τις προσωπικές μου λογοτεχνικές αναζητήσεις, "κολλάω" κατά το κοινώς λεγόμενο, ελπίζοντας ότι στη συνέχεια δε θα με απογοητεύσει. Το ίδιο συνέβη με το Χωμενίδη, τον οποίο πρωτογνώρισα με το Σοφό Παιδί. Ακολούθως διάβασα το 'Υψος των Περιστάσεων, τη Φωνή, τον Υπερσυντέλικο, το Σπίτι και το Κελλί και πέρυσι τα Λόγια Φτερά, "έπεα πτερόεντα",όπως θά 'λεγε ο παππούς μας, ο θεϊκός 'Ομηρος.
Ο αοιδός Τήνελλος αφηγείται στον εγγονό του Όμηρο, ξετυλίγοντας μπροστά μας τον κόσμο του 8ου αι. π.Χ. κι έναν άλλο φανταστικό που τόσο άρεσε στους παραμυθάδες και στο κοινό της εποχής του,Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο της έκδοσης:
Λίγο προτού πεθάνει ο Τήνελλος, περίφημος αοιδός του 8ου π.Χ. αιώνα, διηγείται στον εγγονό του τη ζωή του: Τα παιδικά του χρόνια στα παράλια της Ιωνίας, την ένταξή του στην ακολουθία του προαιώνιου αοιδού Αναβάτη, το πέρασμά του από τις Μυκήνες κι από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους έρωτες, τα ταξίδια και τις μεταμορφώσεις του. Τις ηδονές που γεύτηκε, τα πάθη και τις συμφορές που -άθελά του;- προκάλεσε...
Δραματικός και ευτράπελος, αχόρταγος κι αλαφροϊσκιωτος, ο Τήνελλος-παππούς του Ομήρου- αποτελεί συνάμα ήρωα-πρόγονο του Δον Κιχώτη, αλλά και του Γαργαντούα. Το Λόγια Φτερά είναι ένα μυθιστόρημα περιπλάνησης σε έναν κόσμο που αποδεικνύεται πολύ πιο οικείος, χυμώδης και πολύχρωμος από όσο μας έχουν μάθει να τον φανταζόμαστε...
Επιστρέφοντας στον καιρό όπου οι μύθοι ακόμα πλάθονταν, ο Χ.Α. Χωμενίδης μιλάει αλληγορικά για την υπέρτατη δύναμη της αφήγησης. Το σύμπαν παίρνει νόημα και σχήμα μονάχα εφόσον το εξιστορούμε.
Ο τίτλος Λόγια-Φτερά θα μπορούσε να είναι μετάφραση του ομηρικού "έπεα πτερόεντα". Είτε παράφραση του βιβλικού "Εν αρχή ήν ο Λόγος" .

Για να πάρουμε μια ιδέα από την αφηγηματική δύναμη της γραφής του Χωμενίδη παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Ούτε άλλος ναυαγός κατέληξε ποτέ στα ακρογιάλια της Γαρίδας ούτε κι εγώ αποπειράθηκα ξανά να την εγκαταλείψω. Συνήθισα πολύ νωρίτερα από όσο φανταζόμουν. Συμφιλιώθηκα με τη μοίρα κι έμαθα να περνάω καλά. Τρύπωναν στις αρχές στον νου ή στ' όνειρό μου πρόσωπα του παρελθόντος. Τά 'διωχνα όμως κλοτσηδόν. Συχνά πυκνά ξυπνούσα μουρμουρίζοντας τραγούδια. Δάγκωνα τότε τη γλώσσα μου, σκούπιζα τα μάτια και έσπευδα να καβαλήσω το κοντινότερο θηλυκό γιατί είχα διαπιστώσει πως όταν καλπάζεις, ξεχνιέσαι. Και ξεχνάς. Με ανακούφιση άφηνα τη μνήμη μου να ξεθωριάζει. Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα άμα πρωτομπέρδεψα τον Οδυσσέα με το Θησέα -"Ποιος έφυγε; Ποιος γύρισε; Ποιος χέστηκε στο κάτω κάτω;" σήκωσα ανέμελα τους ώμους. Όσο λιγότερα δάχτυλα μου χρειάζονταν για να μετρήσω τους θεούς, τόσο πιο ευδαίμων ένιωθα...

ΥΓ. Η ανάρτηση δικαιωματικά αφιερωμένη στα δικά μας "έπεα πτερόεντα", στην καλή συνιστολόγο JAMANFOU.