Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008
Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008
Αρχαία Πέλλα- Λουτρά Πόζαρ
Θάλασσα οι άλλοι; Βουνό εμείς! Ξεκινώντας απ'τον κάμπο, με τη δροσιά, στάση στην Αρχαία Πέλλα. Αρχαιολογικός Χώρος, Μουσείο. Τα ευρήματα εντυπωσικά, όπως φαίνεται οι ανασκαφές έχουν πολύ δρόμο, η μακεδονική γη κρύβει ακόμα ζηλόφθονα πολλούς θησαυρούς!
Δανείζομαι απ' το μικρό ενημερωτικό του μουσείου. - Η Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους, από τις αρχές του 4ου αι. π.Χ., γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της στα ελληνιστικά χρόνια. Οι μακροχρόνιες συστηματικές ανασκαφές έφεραν στο φως μια μεγάλη, πλούσια πόλη, με άριστη οργάνωση, όπου κυριαρχεί η έννοια του μεγάλου και του μνημειακού, μια πόλη αντάξια του ιστορικού της ρόλου.
Από την Πέλλα κατευθυνόμαστε προς τα λουτρά Πόζαρ, βόρεια της Έδεσσας. Η διαδρομή μέσα από καταπράσινους οπωρώνες, ροδακινιές, αχλαδιές, κερασιές και πιο ψηλά καστανιές, με τα πλατάνια να κυριαρχούν στη περιοχή των Λουτρών.
Αντιγράφω από το καλαίσθητο φυλλάδιο της Δημοτικής Επιχείρησης Λουτρών:
Τρεις μέρες χαλάρωσης, η αίσθηση του ζεστού, χαλαρωτικού νερού μένει ακόμα στο κορμί.
Δε θ' αναφερθούμε στις ιαματικές ιδιότητες των υδάτων, καλά νά'μαστε, έχουμε ακόμα χρόνια μπροστά μας για λουτροθεραπεία!
Δανείζομαι απ' το μικρό ενημερωτικό του μουσείου. - Η Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους, από τις αρχές του 4ου αι. π.Χ., γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της στα ελληνιστικά χρόνια. Οι μακροχρόνιες συστηματικές ανασκαφές έφεραν στο φως μια μεγάλη, πλούσια πόλη, με άριστη οργάνωση, όπου κυριαρχεί η έννοια του μεγάλου και του μνημειακού, μια πόλη αντάξια του ιστορικού της ρόλου.
Από την Πέλλα κατευθυνόμαστε προς τα λουτρά Πόζαρ, βόρεια της Έδεσσας. Η διαδρομή μέσα από καταπράσινους οπωρώνες, ροδακινιές, αχλαδιές, κερασιές και πιο ψηλά καστανιές, με τα πλατάνια να κυριαρχούν στη περιοχή των Λουτρών.
Αντιγράφω από το καλαίσθητο φυλλάδιο της Δημοτικής Επιχείρησης Λουτρών:
Τρεις μέρες χαλάρωσης, η αίσθηση του ζεστού, χαλαρωτικού νερού μένει ακόμα στο κορμί.
Δε θ' αναφερθούμε στις ιαματικές ιδιότητες των υδάτων, καλά νά'μαστε, έχουμε ακόμα χρόνια μπροστά μας για λουτροθεραπεία!
Τρίτη 15 Ιουλίου 2008
ΤΟΥΤΙ (Μέρος Δεύτερο)
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, αναρτώνται με πόνο ψυχής! Υπαίθρια εργαστήρια κατασκευής πλίνθων! Υλικά, λάσπη του Νείλου και μισοχωνεμένη κοπριά! Οι συνθήκες κάτω απ' τον ήλιο απερίγραπτες!
Και μετά το μεροκάματο ο καβαλάρης και το άτι του δροσίζονται στο ποτάμι και παίζουν στην αμμουδιά του Νείλου.Πλησιάζουμε στη συμβολή των δύο Νείλων
Η διαφορά στα χρώματα του νερού χαρακτηριστική. Αριστερά ο υποθετικά Γαλάζιος, δεξιά ο δήθεν Λευκός Νείλος.
Η βόλτα στο Τούτι τελείωσε. Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για να περάσουμε στο Μπάχρι (North Khartoum), στην άλλη πλευρά του Γαλάζιου Νείλου.
Συντροφιά άριστη στην περιήγηση και όχι μόνο, ο εκλεκτός φίλος Νικήτας. Δικές του πολλές από τις φωτογραφίες. Ένα απλό "ευχαριστώ" είναι λίγο...πολύ λίγο!
Και μετά το μεροκάματο ο καβαλάρης και το άτι του δροσίζονται στο ποτάμι και παίζουν στην αμμουδιά του Νείλου.Πλησιάζουμε στη συμβολή των δύο Νείλων
Η διαφορά στα χρώματα του νερού χαρακτηριστική. Αριστερά ο υποθετικά Γαλάζιος, δεξιά ο δήθεν Λευκός Νείλος.
Η βόλτα στο Τούτι τελείωσε. Επιβιβαστήκαμε στη βάρκα για να περάσουμε στο Μπάχρι (North Khartoum), στην άλλη πλευρά του Γαλάζιου Νείλου.
Συντροφιά άριστη στην περιήγηση και όχι μόνο, ο εκλεκτός φίλος Νικήτας. Δικές του πολλές από τις φωτογραφίες. Ένα απλό "ευχαριστώ" είναι λίγο...πολύ λίγο!
Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008
Απουρώ 1
Περνώντας στο δεύτερο θέμα του ιστολογίου, μια πρώτη γεύση από κολινδρινές απου(ο)ρίες! Η κλητική προσφώνηση απευθυνόταν στον εκδότη της εφημερίδας. Αν και τα σχόλια δεν είναι πια επίκαιρα και αφορούν κυρίως τα τοπικά δρώμενα, νομίζω ότι διατηρούν τη φρεσκάδα τους λόγω της χρήσης του τοπικού ιδιώματος. Διαβάστι, αρέ πιδιά...
Σάββατο 5 Ιουλίου 2008
ΤΟΥΤΙ (Μέρος Πρώτο)
Το Τούτι είναι νησί στη συμβολή του Γαλάζιου με το Λευκό Νείλο. Η επικοινωνία με το Χαρτούμ γίνεται με βαρκούλες χωρητικότητας τριάντα περίπου επιβατών. Ο πληθυσμός του γύρω στις 20.000.
Γέφυρα υπό κατασκευή
θα συνδέσει οσονούπω το Χαρτούμ με το Τούτι.
Η αποβάθρα απ' το Χαρτούμ για το Τούτι
Όταν ο Νείλος ανεβαίνει, η αποβάθρα μετακινείται στο ύψος του ποταμού. Ακολουθεί η αποβίβαση στο Τούτι
Το νησί είναι ο λαχανόκηπος του Χαρτούμ. Μεγάλο μέρος των αναγκών της πόλης καλύπτεται από τις καλλιέργειες στο Τούτι.
Από πότισμα, νά' ναι καλά ο Νείλος! Ανεβάζουν το νερό με θορυβώδη "αρχαία" αντλητικά (μου θύμισαν τα μοτοράκια ΜΑΛΚΟΤΣΗ της δεκαετίας του '60). Η λάσπη του Νείλου, το μόνο λίπασμα για τις καλλιέργειες. Οικολογικά προ'ι'όντα!!! Το όργωμα και η σπορά με το ξυλάλετρο.
Εικόνες από τη βόλτα στην ύπαιθρο του νησιού
Περιδιαβαίνοντας στο χωριό συναντήσαμε και τους μελλοντικούς Πελέ και Μαραντόνα!!!
Ο κυνηγός ταλέντων παρακολουθεί!!
(και έπεται συνέχεια...)
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008
ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ....
Ζεις εμπειρίες μοναδικές, ζεις σ'έναν τόπο τον οποίο άλλοι δε βλέπουν ούτε στα ντοκιμαντέρ, σ'έναν άλλο πολιτισμό. Έρχεσαι σε επαφή με μια διαφορετική αντίληψη ζωής, άλλη φιλοσοφία, άλλος τρόπος σκέψης, ήθη και έθιμα που αποδίδουν μοναδικά τις ιδέες, τη νοοτροπία, τις μορφές έκφρασης, μέσα στα όρια που θέτει ο περιβάλλον χώρος. Ήχοι, εικόνες, μυρωδιές, αντιπροσωπευτικά μιας πολυφυλετικής και ποικιλόμορφης κοινωνίας!
Ε, όλα αυτά να μην τα καταγράψεις; Να μην τα μοιραστείς με όλο τον κόσμο; Κάπως έτσι, έστω και αργά, ξεκίνησαν οι σκόρπιες σημειώσεις που σιγά-σιγά θα βγαίνουν στο Διαδίκτυο απ' αυτό το ιστολόγιο. Είναι το Σουδάν της δικής μου ματιάς, είναι το Χαρτούμ που γνώρισα περπατώντας απ' άκρη σ' άκρη! Λένε πως αν δεν περπατήσεις σ' έναν τόπο, δεν τον γνωρίζεις από κοντά! Έτσι ακριβώς είναι. Περπατώντας, αντίκρυσα πράματα και θάματα, είδα σκηνές απείρου κάλλους, ήρθα κοντά με τη σκέψη, τη συμπεριφορά, τη νοοτροπία, τον τρόπο ζωής, τόσο που κατάφερα ως ένα σημείο να τους κατανοήσω και να ερμηνεύσω όσο μπόρεσα τη φιλοσοφία τους!
Τόσα χρόνια σ'έναν τόπο που, όπως και να το κάνουμε, γίνεται σιγά-σιγά δεύτερη πατρίδα σου.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα! Μακριά απ' την πατρίδα, μα σε μια άλλη διάσταση. Κοντά σ' ανθρώπους που υποφέρουν, χαίρονται μ' αυτό που ζουν, τα ερεθίσματά τους λίγα γι' αυτό και η ολιγάρκεια χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. Η συνέχεια στις επόμενες αναρτήσεις.
- Η δεύτερη θεματική ενότητα που θα μας απασχολήσει είναι μια δουλειά του συγγραφέα του ιστολογίου στη διετία '95-'97. Τότε στην εφημερίδα του χωριού μου (Κολινδρός Πιερίας, άγνωστο σίγουρα στη μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων επισκεπτών του blog), στα "ΚΟΛΙΝΔΡΙΝΑ ΝΕΑ", ο συγγραφέας αυτού του blog διατηρούσε στήλη με τίτλο ΑΠΟΥΡΩ ( από δω και το όνομα του blog), χρησιμοποιώντας το τοπικό ιδίωμα, τη δική μας ντοπιολαλιά! Ο σχολιασμός των δρώμενων (καλώς ή κακώς κειμένων) της μικρής μας πόλης, η άγνωστη ταυτότητα του αρθρογράφου που υπέγραφε με το ψευδώνυμο ΑΠΡ, η χρήση της ντοπιολαλιάς προκάλεσαν το ενδιαφέρον των αναγνωστών της εφημερίδας, η οποία όμως δυστυχώς έκλεισε πριν από ένα χρόνο μετά από 20 χρόνια κυκλοφορίας! Κρίμα....!!!
- Φυσικά όποια άλλα ερεθίσματα προκαλέσουν το ενδιαφέρον, θα βρουν κι αυτά το χώρο τους στο ιστολόγιό μας. Εν αναμονή λοιπόν....
Ε, όλα αυτά να μην τα καταγράψεις; Να μην τα μοιραστείς με όλο τον κόσμο; Κάπως έτσι, έστω και αργά, ξεκίνησαν οι σκόρπιες σημειώσεις που σιγά-σιγά θα βγαίνουν στο Διαδίκτυο απ' αυτό το ιστολόγιο. Είναι το Σουδάν της δικής μου ματιάς, είναι το Χαρτούμ που γνώρισα περπατώντας απ' άκρη σ' άκρη! Λένε πως αν δεν περπατήσεις σ' έναν τόπο, δεν τον γνωρίζεις από κοντά! Έτσι ακριβώς είναι. Περπατώντας, αντίκρυσα πράματα και θάματα, είδα σκηνές απείρου κάλλους, ήρθα κοντά με τη σκέψη, τη συμπεριφορά, τη νοοτροπία, τον τρόπο ζωής, τόσο που κατάφερα ως ένα σημείο να τους κατανοήσω και να ερμηνεύσω όσο μπόρεσα τη φιλοσοφία τους!
Τόσα χρόνια σ'έναν τόπο που, όπως και να το κάνουμε, γίνεται σιγά-σιγά δεύτερη πατρίδα σου.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα! Μακριά απ' την πατρίδα, μα σε μια άλλη διάσταση. Κοντά σ' ανθρώπους που υποφέρουν, χαίρονται μ' αυτό που ζουν, τα ερεθίσματά τους λίγα γι' αυτό και η ολιγάρκεια χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. Η συνέχεια στις επόμενες αναρτήσεις.
- Η δεύτερη θεματική ενότητα που θα μας απασχολήσει είναι μια δουλειά του συγγραφέα του ιστολογίου στη διετία '95-'97. Τότε στην εφημερίδα του χωριού μου (Κολινδρός Πιερίας, άγνωστο σίγουρα στη μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων επισκεπτών του blog), στα "ΚΟΛΙΝΔΡΙΝΑ ΝΕΑ", ο συγγραφέας αυτού του blog διατηρούσε στήλη με τίτλο ΑΠΟΥΡΩ ( από δω και το όνομα του blog), χρησιμοποιώντας το τοπικό ιδίωμα, τη δική μας ντοπιολαλιά! Ο σχολιασμός των δρώμενων (καλώς ή κακώς κειμένων) της μικρής μας πόλης, η άγνωστη ταυτότητα του αρθρογράφου που υπέγραφε με το ψευδώνυμο ΑΠΡ, η χρήση της ντοπιολαλιάς προκάλεσαν το ενδιαφέρον των αναγνωστών της εφημερίδας, η οποία όμως δυστυχώς έκλεισε πριν από ένα χρόνο μετά από 20 χρόνια κυκλοφορίας! Κρίμα....!!!
- Φυσικά όποια άλλα ερεθίσματα προκαλέσουν το ενδιαφέρον, θα βρουν κι αυτά το χώρο τους στο ιστολόγιό μας. Εν αναμονή λοιπόν....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)