Απέναντι απ' το κάστρο του Πλαταμώνα,
πάνω απο το Νέο Παντελεήμονα, σε απόσταση δέκα λεπτών από την εθνική οδό και υψόμετρο περίπου εφτακόσια μέτρα.
Καθώς ανεβαίνουμε αντικρίζουμε τον ανταριασμένο όπως πάντα Όλυμπο,
η θέα από ψηλά θολή εξαιτίας της υγρής ατμόσφαιρας,
το παλιό χωριό μέσα στο πράσινο και στην πέτρα,
ανακαινισμένα σπίτια, θέρετρο ορεινού τουρισμού πια, ταβέρνες, καλό κρασί και φαγητό, προσωπικά έχω συνδέσει βουνό και χωριό με ηρεμία και όχι με τουριστικό σαματά, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πονεμένη ιστορία, αξίζει να ξετυλίξουμε το κουβάρι της απ' την αρχή...
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λόγω κατολισθήσεων οι κάτοικοι του χωριού μεταφέρθηκαν υποχρεωτικά προς τη θάλασσα, απέναντι στο κάστρο του Πλαταμώνα, όπου χτιστηκε το νέο χωριό. Οι τσομπαναραίοι δεν ήθελαν τη μεταφορά, επειδή απομακρύνονταν τα κοπάδια τους απ' το βουνό. Ο τουρισμός στην περιοχή ήταν ακόμη σχεδόν ανύπαρκτος. Όταν όμως άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα δολάρια και μάρκα, οι πρώην τσομπαναραίοι κατάλαβαν οτι έχει ψωμί, και απ' το τίποτα βρέθηκαν με μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, κάμπινγκ, ξενοδοχεία κλπ. Φυσικά καθώς η παραδοσιακή κοινωνική διαστρωμάτωση διατηρήθηκε και στο νέο χωριό, τη μερίδα του λέοντος από τη νέα πίτα πήραν οι πρώην μεγαλοτσελιγκάδες, που μετατράπηκαν σε μεγαλοξενοδόχους. Οι μεγαλοοικογένειες (φάρες) του παλιού χωριού κρατούσαν και πάλι τα ηνία, χαρακτηριστικό είναι ότι σε κάποιες τοπικές εκλογές, στα τρία χωριά της περιοχής, Νέο Παντελεήμονα, Πλαταμώνα και Νέους Πόρους, εκλέχτηκαν ως κοινοτάρχες άτομα από την ίδια φάρα, η οποία είχε απλωθεί σ' όλη τη νότια Πιερία! Ακόμη και σήμερα πεντέξι φάρες ελέγχουν όλη την περιοχή νότια απ' τη Λεπτοκαριά.
Με την οικονομική και κομματική δύναμη στα χέρια τους από τις αρχές της δεκαετίας του '80 πιέζουν τους εκάστοτε κυβερνώντες να επιτρέψουν την ανοικοδόμηση του παλιού χωριού με δήθεν σεβασμό στην παράδοση, για μεγαλύτερη τουριστική αξιοποίηση της περιοχής, μάλιστα ζητούσαν και άτοκα δάνεια ως πληγέντες από κατολισθήσεις! Για σταθείτε, ρε λεβεντόπαιδα, το κράτος ξοδεύτηκε για να σας κατεβάσει απ' το βουνό, σας έκανε ανθρώπους άθελά σας, και τώρα ζητάτε να ανοικοδομήσετε σ' έναν επικίνδυνο τόπο; Παρά τις κατά καιρούς αντιστάσεις από φορείς και πολιτεία τα κατάφεραν, νά leader, νά άτοκα δάνεια, νά θαλασσοδάνεια και οι τουριστικοί επιχειρηματίες της ακρογιαλιάς, ξαναγύρισαν στα μαντριά των γονιών τους, αυτή τη φορά έτοιμοι να επενδύσουν στο ορεινό τουριστικό προϊόν.
Εγινε ένα όμορφο χωριό, δε λέω, αλλά όσο κι αν τηρήθηκαν σύγχρονες προδιαγραφές στην ανοικοδόμηση, αν ξαναρχίσουν οι κατολισθήσεις, ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Μακάρι να μη συμβεί, αλλά σε τέτοια περίπτωση θα μπει πάλι σε εφαρμογή ο συνήθης μηχανισμός αποζημιώσεων, "εις υγείαν, τα κορόιδα"!
Παρά τις επιφυλάξεις μου, εσείς μην πτοηθείτε, όταν περνάτε από τον Πλαταμώνα, κάντε μια παράκαμψη δέκα λεπτών, μέχρι και καστανιές θα βρείτε στο δρόμο σας,
αλλά είναι στενός και δε θα μπορέσετε να σταθείτε στην άκρη για να μαζέψετε κάστανα...
ΥΓ.Η πρώτη φωτογραφία είναι από το internet.
πάνω απο το Νέο Παντελεήμονα, σε απόσταση δέκα λεπτών από την εθνική οδό και υψόμετρο περίπου εφτακόσια μέτρα.
Καθώς ανεβαίνουμε αντικρίζουμε τον ανταριασμένο όπως πάντα Όλυμπο,
η θέα από ψηλά θολή εξαιτίας της υγρής ατμόσφαιρας,
το παλιό χωριό μέσα στο πράσινο και στην πέτρα,
ανακαινισμένα σπίτια, θέρετρο ορεινού τουρισμού πια, ταβέρνες, καλό κρασί και φαγητό, προσωπικά έχω συνδέσει βουνό και χωριό με ηρεμία και όχι με τουριστικό σαματά, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πονεμένη ιστορία, αξίζει να ξετυλίξουμε το κουβάρι της απ' την αρχή...Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λόγω κατολισθήσεων οι κάτοικοι του χωριού μεταφέρθηκαν υποχρεωτικά προς τη θάλασσα, απέναντι στο κάστρο του Πλαταμώνα, όπου χτιστηκε το νέο χωριό. Οι τσομπαναραίοι δεν ήθελαν τη μεταφορά, επειδή απομακρύνονταν τα κοπάδια τους απ' το βουνό. Ο τουρισμός στην περιοχή ήταν ακόμη σχεδόν ανύπαρκτος. Όταν όμως άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα δολάρια και μάρκα, οι πρώην τσομπαναραίοι κατάλαβαν οτι έχει ψωμί, και απ' το τίποτα βρέθηκαν με μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, κάμπινγκ, ξενοδοχεία κλπ. Φυσικά καθώς η παραδοσιακή κοινωνική διαστρωμάτωση διατηρήθηκε και στο νέο χωριό, τη μερίδα του λέοντος από τη νέα πίτα πήραν οι πρώην μεγαλοτσελιγκάδες, που μετατράπηκαν σε μεγαλοξενοδόχους. Οι μεγαλοοικογένειες (φάρες) του παλιού χωριού κρατούσαν και πάλι τα ηνία, χαρακτηριστικό είναι ότι σε κάποιες τοπικές εκλογές, στα τρία χωριά της περιοχής, Νέο Παντελεήμονα, Πλαταμώνα και Νέους Πόρους, εκλέχτηκαν ως κοινοτάρχες άτομα από την ίδια φάρα, η οποία είχε απλωθεί σ' όλη τη νότια Πιερία! Ακόμη και σήμερα πεντέξι φάρες ελέγχουν όλη την περιοχή νότια απ' τη Λεπτοκαριά.
Με την οικονομική και κομματική δύναμη στα χέρια τους από τις αρχές της δεκαετίας του '80 πιέζουν τους εκάστοτε κυβερνώντες να επιτρέψουν την ανοικοδόμηση του παλιού χωριού με δήθεν σεβασμό στην παράδοση, για μεγαλύτερη τουριστική αξιοποίηση της περιοχής, μάλιστα ζητούσαν και άτοκα δάνεια ως πληγέντες από κατολισθήσεις! Για σταθείτε, ρε λεβεντόπαιδα, το κράτος ξοδεύτηκε για να σας κατεβάσει απ' το βουνό, σας έκανε ανθρώπους άθελά σας, και τώρα ζητάτε να ανοικοδομήσετε σ' έναν επικίνδυνο τόπο; Παρά τις κατά καιρούς αντιστάσεις από φορείς και πολιτεία τα κατάφεραν, νά leader, νά άτοκα δάνεια, νά θαλασσοδάνεια και οι τουριστικοί επιχειρηματίες της ακρογιαλιάς, ξαναγύρισαν στα μαντριά των γονιών τους, αυτή τη φορά έτοιμοι να επενδύσουν στο ορεινό τουριστικό προϊόν.
Εγινε ένα όμορφο χωριό, δε λέω, αλλά όσο κι αν τηρήθηκαν σύγχρονες προδιαγραφές στην ανοικοδόμηση, αν ξαναρχίσουν οι κατολισθήσεις, ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο; Μακάρι να μη συμβεί, αλλά σε τέτοια περίπτωση θα μπει πάλι σε εφαρμογή ο συνήθης μηχανισμός αποζημιώσεων, "εις υγείαν, τα κορόιδα"!
Παρά τις επιφυλάξεις μου, εσείς μην πτοηθείτε, όταν περνάτε από τον Πλαταμώνα, κάντε μια παράκαμψη δέκα λεπτών, μέχρι και καστανιές θα βρείτε στο δρόμο σας,
αλλά είναι στενός και δε θα μπορέσετε να σταθείτε στην άκρη για να μαζέψετε κάστανα...
ΥΓ.Η πρώτη φωτογραφία είναι από το internet.
.jpg)
.jpeg)
