ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ

Κάπου στο μέσα της δεκαετίας του '60, το ζευγάρι της ιστορίας μας
κατέβηκε με το λεωφορείο απ' το χωριό στην Κατερίνη, να πάνε στο γιατρό το
παιδί τους , επειδή του πονούσαν οι αμυγδαλές του,
ο γιατρός διέγνωσε ότι πρέπει να αφαιρεθούν, χρήματα δεν είχαν μαζί τους,
ο πατέρας του παιδιού έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό
και θα ξαναρχόταν την άλλη μέρα φέρνοντας χρήματα,
το παιδί μπήκε στην κλινική, η μητέρα έμεινε μαζί του, το βραδάκι η δόλια η μάνα είχε λιώσει απ' την πείνα, αλλά δεν είχε δραχμή στην τσέπη της, κάποιοι συνοδοί ασθενών της πρόσφεραν φαγητό, εκείνη, ντροπαλή χωριάτισσα, δίσταζε να φάει, την έκοψε η λόρδα όλη νύχτα, είχε μόνο μισή δραχμή στην τσέπη, το πρωί πάει ν' ανάψει ένα κερί στη μητρόπολη, στη Θεία Ανάληψη, κάποιοι ασθενείς της δώσανε χρήματα ν' ανάψει κερί και για κείνους, βγαίνοντας
απ' την κλινική μετράει τα χρήματα, ήταν πέντε ολόκληρες δραχμές, η πείνα την έχει γονατίσει κυριολεκτικά, "μισή ντροπή δική μου",σκέφτεται, "ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", αγοράζει πέντε τυρόπιτες, τις καταβροχθίζει, ύστερα ανάβει κερί στην εκκλησία με τη δική της μισή δραχμή, επιστρέφει στην κλινική χορτασμένη και όταν ήρθε ο άνδρας της απ' το χωριό, του ζήτησε πέντε δραχμές και έτρεξε ν' ανάψει τα κεριά στη Θεία Ανάληψη...
Η ίδια γελάει ακόμα όταν αφηγείται την ιστορία της, "συχωρεμένη η αμαρτία μου, έπρεπε να φάω, για ν' αντέξω, να φροντίσω το παιδί..."

Άμα σε κόψει λόρδα....
Κάτι ξέρει ο Καραγκιόζης...

Al Ubayyid - Port Sudan, με τα μάτια του Σπύρου (1)

Ελ Ομπέιντ - Πορτ Σουδάν (κλικ εδώ), απ' τα βάθη της ερήμου στην Ερυθρά θάλασσα και πάλι πίσω, περίπου 3000 χλμ! Και μη βάλετε με το μυαλό σας υψηλές ταχύτητες, ολόκληρη φάλαγγα φορτηγών, θα πηγαίνουμε σαν τις καμήλες που συναντήσαμε στη διαδρομή...
Ας πάρουμε μια ανάσα πριν ξεκινήσουμε...
Το τι θα συναντήσουμε στο δρόμο, δεν περιγράφεται...











Μια τέτοια διαδρομή δεν τελειώνει με μια ανάρτηση...

Τρώμεν καλώς, τρώμεν άνευ φόβου

Κάποιος κάτι πήγε να μου πει για χορτοφαγία,
"κάτσε καλά,ρε μεγάλε,εδώ είμαστε,
δε βλέπεις την ωραία φωτογραφία;
ρίξε πράμα"!!
Άκου ιδέα υγιεινοφάγου,αντί για χοιρινό ή αρνίσιο κεμπάπ… κεμπάπ σόγιας!!!
Να το φας εσύ, ρε μάστορα, το κεμπάπ σόγιας! Άι στο καλό σας απο κει,
για να πουλήσουν οι Αμερικάνοι τις κωλοσόγιες τους, θέλετε να μας κάνετε να φοβόμαστε κάθε μπουκιά που βάζουμε στο στόμα μας! Δε λέω να μην προσέχουμε τη διατροφή μας, αλλά όχι και υπερβολές, περιορίζουμε την κρεοφαγία, δεν την καταργούμε κιόλας...

ΒΑΡΚΑΔΑ ΣΤΟ ΝΕΙΛΟ-8

Ο καφές σερβίρεται συνοδευόμενος και απο ποπκόρν
("παπαδούλες", θα έλεγε ο ΑΠΟΥΡΩ) κι εμείς χορταίνουμε το πράσινο στις όχθες του Γαλάζιου Νείλου,



καθώς πλησιάζουμε
και περνάμε κάτω απ' τη σιδερένια γέφυρα (κλικ εδώ)...
πικ νικ ερασιτεχνών ψαράδων...
και η χαρά του φυσιολάτρη, ένα δέντρο γεμάτο φωλιές πουλιών...
...εμείς επιστρέφουμε και άλλοι ξεκινούν τη βόλτα με το σούρουπο...

ΘΕΜΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

Μας διασκέδασε με την εύστοχη σάτιρά του κάποια αλλη εποχή, παραμενει απολαυστικός, ας τον γνωρίσετε και οι νεότεροι φίλοι...

ΣΤΗΝ ΨΑΡΑΓΟΡΆ ΤΟΥ MORANDA ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Σας την έχω ξαναδείξει (κλικ εδώ). Τουλάχιστον μια φορά το μήνα την επισκεπτόμασταν για τις προμήθειές μας σε ψάρι.



Αφού επιλέξαμε και παζαρέψαμε το ψάρι της αρεσκείας μας (το συγκεκριμένο ήταν τρισήμισι κιλά, 4€ το κιλό),

πιάνει δουλειά ο καθαριστής, στο βάθος με κίτρινο μπλουζάκι (τι άλλο θα μπορούσε να φοράει;) ο VAD παρακολουθεί τη δουλειά του "καλλιτέχνη",
ο οποίος με τρεις-τέσσερις αριστοτεχνικές κινήσεις σε δυο λεπτά καθαρίζει το ψάρι και το κόβει φιλέτο.
Και συμπληρώναμε τη βόλτα μας δίπλα στο Γαλάζιο Νείλο με εικόνες από την παλιά θέση της ψαραγοράς...





Πριν αρχίσετε τα "θαυμαστικά" για το ωραίο τοπίο, κάντε κλικ στην παραπάνω εικόνα, "θαυμάστε" τα πουλιά, θαυμάστε και το πλαστικό φόντο...

ΥΓ. Οι φωτογραφίες είναι του Λ., πρώτη φορά  επισκεπτόταν την αγορά, όχι, δεν έπαθε πολιτισμικό σοκ, έχει συνηθίσει....

Μάθημα ποντιακής πατριδογνωσίας

Όσα έζησαν, όσα τράβηξαν στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους
 στη Μακεδονία οι πρόσφυγες του Πόντου, τα διέσωσε ο πρώτος Πόντιος δάσκαλος του Καταχά (εδώ), (ενός χωριού δίπλα στην πατρίδα μου, 
τον Κολινδρό), ο Ιορδάνης Ελευθεριάδης, στην αυτοβιογραφική αφήγησή του. 
Η πρώτη πρόχειρη (γι' αυτό και το ορθογραφικό λάθος στον τίτλο) έκδοση έγινε από παλιούς μαθητές του, ως φόρος τιμής στο δάσκαλό τους...Αξίζει να το διαβάσουμε, κυρίως για να μαθαίνουν οι απόγονοί τους από πόσα μύρια κύματα πέρασαν οι δικοί τους πριν από σχεδόν εκατό χρόνια, μέχρι να σταθούν στα πόδια τους στις νέες πατρίδες, να θυμόμαστε κι εμείς τι θα πει προσφυγιά...

Γράφει ο αφηγητής:- Τα απομνημονεύματα αυτά που γράφω στις κατοπινές σελίδες του ανά χείρας βιβλίου, τα αφιερώνω στη σημερινή και μελλούμενη νεολαία του Καταχά. Το κάνω για να ξέρουν την καταγωγή τους, τις αλησμόνητες εκείνες χώρες, που κάποτε σε περασμένη εποχή ήσαν ελληνικές και από τις οποίες ξεκίνησαν για να φθάσουν εδώ οι γονείς τους .

Ευχαριστώ τον καλό φίλο Φόρη Μουρατίδη (εδώ), που είχε την ευγενική καλοσύνη να μου στείλει την πρόχειρη έκδοση, θα επανέλθω στο θέμα,
 όταν θα έχω στα χέρια μου την οριστική έκδοση, βελτιωμένη, όπως υπόσχονται 
οι συντελεστές της...

 ΥΓ. Η ανάρτηση αφιερώνεται στους παλιούς γυμνασιακούς συμμαθητές
 και φίλους απ' τον Καταχά, στους κατά καιρούς μαθητές μου απ' το ίδιο χωριό, καθώς και στους διαδικτυακούς Καταχιώτες φίλους ...

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΥΜ

Αγαπητό άθλημα κι εδώ, όπως σε όλο τον κόσμο, παίζεται παντού, καθώς υπάρχουν παντού ελεύθεροι χώροι και αλάνες. Οι πρώτες εικόνες έξω απ' το Χαρτούμ, στην έρημο και στην πόλη Άτμπαρα, βόρεια του Χαρτούμ...

Φυσικά η ποιότητα και η οργάνωση δε διεκδικούν δάφνες επαγγελματικού ποδοσφαίρου, στην πρώτη και στη δεύτερη κατηγορία επικρατεί μια κατασταση ημιεπαγγελματισμού. Κυρίαρχοι στο παιγνίδι δυο σύλλογοι, AL HILAL (Αλ Χιλάλ, το μισοφέγγαρο)

και AL MERIKH (Αλ Μερίχ, ο 'Αρης, όχι ο δικός μας θεός του πολέμου αλλά ο πλανήτης). Φυσικώ τω λόγω ο Vad λόγω ονόματος υποστηρίζει τον Άρη του Χαρτούμ!

Οι δυο ομάδες μοιράζονται κάθε χρόνο τους τίτλους, οι οπαδοί τους είναι φανατικοί, αλλά δεν παρατηρούνται επεισόδια.

Για να γίνει αντιληπτό το επίπεδο φανατισμού, πριν λίγα χρόνια είχε προσκληθεί η ομάδα του ΟΦΗ

σ' ένα τουρνουά, στο οποίο συμμετείχαν και το Χιλάλ και το Μερίχ. Φυσικά οι του ΟΦΗ ήρθαν για τουρισμό, έχασαν από το Χιλάλ με 2-0 και στο επόμενο ματς οι οπαδοί του Μερίχ απαιτούσαν νίκη με 3-0, για να αποδείξουν ότι έχουν καλύτερη ομάδα από το Χιλάλ, όπερ και εγένετο! Και το πανηγύρισαν σαν να είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα!
Ιδιοκτήτες των ομάδων, όπως συμβαίνει παντού, είναι κάποιοι Βαρδινο-Λάτσηδες, οι οποίοι ταυτόχρονα χρηματοδοτούν επίσημα και ομάδες άλλων κατηγοριών.Δε γνωρίζω λεπτομέρειες για τα συμβόλαια των παικτών, ξέρω όμως ότι οι δυο ομάδες τους διαθέτουν σπίτια και διατροφή σε ιδιόκτητο χώρο, από κει και πέρα αγνοώ άλλες παροχές.

ΥΓ. Οι φωτογραφίες προέρχονται από τις εικόνες της Google και από τις σελίδες των ομάδων στο facebook (εδώ και εδώ)