Αποβολές του παλιού καιρού

Το καλό μπλογκοπαλικάρι με το ανατρεπτικό και αυτοσαρκαστικο χούμορ,
ο Αμερικλάνος, έφαγε, λέει, ωριαία αποβολή, επειδή τον έπιασε νευρικό γέλιο
μέσα στην τάξη (κλικ εδω). Μου έδωσε αφορμή να αθροίσω τις δικές μου πεντάρες, δεν ήμουν κανένα λουλούδι, μα εκείνη την εποχή οι τριάρες και οι πεντάρες πέφτανε για ψύλου πήδημα.Δεν έφαγα αποβολή για πηλίκιο (ήταν υποχρεωτικό εντός και εκτός σχολείου)
Ούτε για σινεμά, μας προστάτευε ο εξώστης, όπου δεν μπορούσαν να μπουν
οι καθηγητές παρά μόνο αν περνούσαν απ'την καμπίνα του μηχανικού, ο οποίος φυσικά δεν τους επέτρεπε...
Μόνο μια φορά ξέφυγε και μπήκε ένας καθηγητής στον εξώστη και οι περισσότεροι την κοπάνησαν απο μια σιδερένια εξωτερική σκάλα, όσοι βιαστικοί, πηδήξαμε στον ασφάλτινο δρόμο απο τέσσερα μέτρα μπαλκόνι,χωρίς να πάθουμε τίποτα! Αλλά στα δεκατέσσερα χρόνια σου δεν καταλαβαίνεις τίποτα, αν επιχειρούσα σήμερα τέτοιο άλμα,θα με μαζεύαν με τα κουταλάκια...
Ούτε από κάπνισμα εισέπραξα αποβολή, το άρχισα στην τελευταία τάξη του Λυκείου, κι εκεί τη γλυτώσαμε...
Το...ποινολόγιο μου ειναι γεμάτο κυρίως με ομαδικές αποβολές, από αποχή και διαδήλωση για την Κύπρο το 1964, τριήμερη όλο το σχολείο σταδιακά, η οποία στη συνέχεια ακυρώθηκε όταν οι γονείς έστειλαν διαμαρτυρία στο υπουργείο παιδείας...
Εδώ το εντός αιθούσης κατόρθωμα! Καθόμουν στο θρανίο που βλέπετε και βέβαια το καδρονάκι που ενώνει τα δυο μέρη του θρανίου εμπόδιζε την είσοδο και την έξοδο.Τι κάνει λοιπόν ο Vad? Φέρνει ένα πριόνι και εν ώρα διαλείμματος πιάνει δουλειά ο συγκάτοικος στο θρανίο, ο καλός παιδικός φίλος, ο Αντουάν (ως "εξαπανέκαθεν" γαλλομαθείς, ο Vad και οι φίλοι του χρησιμοποιούσαν και γαλλικά ονόματα!) κι αρχίζει να κόβει το καδρόνι. Ο Vad συμμετείχε στο πανηγύρι εμψυχώνοντας το χειριστή του πριονιού με κραυγές χουλιγκάνικες,
"έμπαινε, Αντουάν,απάνω του, Αντουάν, δώστου, Αντουάν!", η αίθουσα ήταν δίπλα στο γραφείο των καθηγητών, οι κραυγές εμψύχωσης έφεραν στην τάξη το γυμνασιάρχη (εξατάξιο γυμνάσιο), έναν σεβάσμιο γέροντα, του είχαμε κολλήσει το παρατσούκλι "παππούς", ήταν ένας εξαιρετικός μαθηματικός που μας έκανε να αγαπήσουμε το σκάκι και για να μας πείσει να παρακολουθούμε τριγωνομετρία, μας είχε πει ότι όλες οι καραμπόλες του μπιλιάρδου, στο οποίο επιδιδόμασταν τότε φανατικά, (απαγορευμένο κι αυτό), βγαίνουν με τη χρήση ημιτόνων και συνημιτόνων!
Μπαίνει λοιπόν ο παππούς, "ε, τι κάνετε εδώ μέσα, καταστρέφετε την περιουσία του σχολείου!", μας πάει στο γραφείο και παρουσιάζει το...παράπτωμά μας ενώπιον των καθηγητών, "ετούτοι εδώ, καταστρέφουν την περιουσία του σχολείου, ο ένας γρούτσου-γρούτσου με το πριόνι, κι ο άλλος δώστου, δώστου εφώναζε, λες και πάγαιναν στον πόλεμο!" Οι καθηγητές λύθηκαν στα γέλια, μας ήξεραν καλύτερα απ' τον "παππού", αλλά τη μονοήμερη αποβολή δεν τη γλυτώσαμε...

Και η τριήμερη σε όλο το τμήμα επειδή απουσιάσαμε ομαδικώς
από την πρωινή προσευχή...
Και η πενθήμερη που απεφεύχθη κατόπιν εξωτερικών παρεμβάσεων...28 Οκτωβρίου ήταν συνήθεια οι μαθητές του Λυκείου να βγαίνουν ξημερώματα στους δρόμους του χωριού, με τύμπανα,με σάλπιγγες και να τραγουδούν το εωθινό, "Ξυπνάτε με τ' αγέρι της αυγής...", "Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές.." και άλλα παρόμοια πατριωτικά εκείνης της εποχής...Ελα όμως που τέλη Οκτώβρη βράζανε τα τσίπουρα, τα "καζάνια" ήταν σε πλήρη λειτουργία, έτσι σε κάποια στάση για ξεκούραση μπαίναμε στα καζάνια, μας κερνούσαν και κανένα τσιπουράκι, το ένα γινόταν δύο, τα δύο τρία, μέχρι και νταμιτζάνα γεμάτη μας δίνανε, ήρθε λοιπόν η ώρα της παρέλασης, οι περισσότεροι από μας ήμασταν "γκολ", έτσι το τμήμα του Λυκείου παρέλασε με ελάχιστα αγόρια! Φυσικώ τω λόγω η πεντάρα επέκειτο επί των κεφαλών μας, πλην όμως τη γλυτώσαμε ως ανταμοιβή που τηρήσαμε οικειοθελώς το έθιμο του εωθινού! Όχι, βραβείο τσιπουροκατάνυξης δεν εισπράξαμε...
Αντε λοιπόν, Αμερικλάνε, κάνουμε την άθροιση;