Το νερό της λησμονιάς

Ο Χρίστος ήταν παθιασμένος με την ποίηση, όταν δίδασκε ποίημα, βρισκόταν σε άλλη διάσταση και, όπως ακούγαμε, "παρέσυρε" και τους μαθητές στο δικό του ενθουσιασμό.Κάποια μέρα ακούστηκε μέσα απο την τάξη του να ουρλιάζει κυριολεκτικά, όλοι αναρωτηθήκαμε τι να συνέβη, όταν βγήκε απ' το μάθημα τον ρωτήσαμε, "τι έγινε, βρε Χρίστο",μας αφηγήθηκε την αιτία της έκρηξής του:
-Δίδασκε τη Λήθη,το ωραίο σονέτο του καλού ποιητή Λορέντζου Μαβίλη.
Διαβάστε το και συνεχίζουμε...

Λήθη

Καλότυχοι οἱ νεκροὶ ποὺ λησμονᾶνε
τὴν πίκρια τῆς ζωῆς. Ὅντας βυθίσει
ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει,
μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι.
Τέτοιαν ὥρα οἱ ψυχὲς διψοῦν καὶ πᾶνε
στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση·
μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει,
ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε.
Κι ἂν πιοῦν θολὸ νερὸ ξαναθυμοῦνται.
Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπὸ ἀσφοδύλι,
πόνους παλιούς, ποὺ μέσα τους κοιμοῦνται.
Ἂ δὲ μπορεῖς παρὰ νὰ κλαῖς τὸ δείλι,
τοὺς ζωντανοὺς τὰ μάτια σου ἂς θρηνήσουν:
Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν.

Μας αφηγήθηκε λοιπόν ο Χρίστος ότι, όταν ρώτησε στην τάξη τι μπορεί να τους θυμίζει το νερό της λησμονιάς στο οποίο αναφέρεται το ποίημα, ένα "καθαρματάκι" του απάντησε "πορτοκαλάδα"!!! Εκεί ο λάτρης της Ποίησης δεν μπόρεσε ν' αντέξει το "δούλεμα" και ακολούθησε η έκρηξη! Εδώ που τα λέμε, είχε και το δίκιο του ο Χρίστος, το "λεβεντόπαιδο" που τον οδήγησε στο ξέσπασμα ήταν ένα φασιστόμουτρο του κερατά, οργανωμένο εκείνη την εποχή σε ομάδα που έδερνε ό,τι αδύναμο πλάσμα περνούσε από μπροστά της...