Τον πρόλαβα στη σχολή, στα δύσκολα χρόνια της χούντας, δεν κάναμε παρέα εκτός σχολής, αλλά καθώς όλα τα καλά παιδιά ήμασταν κλασικοί θαμώνες του κυλικείου της παλιάς Φιλοσοφικής, της Μεγάλης του Γένους Σχολής,
ο πρωινός καφές στο κυλικείο παρέα με το Νικόλα, τον κατοπινό γνωστό συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη, τον ποιητή Αργύρη Μαρνέρο (προσεχώς
θα αφιερώσουμε αναρτήσεις και σ'αυτούς )και άλλους φίλους, ήταν πραγματική απόλαυση! Πνευματώδεις και οι τρεις, δεν άφηναν μύγα να περάσει, χωρίς να εκστομίσουν θεϊκή ατάκα!
Τον Νικόλα τον ακούγαμε συχνά στην μπουάτ ψηλά στο Λευκό Πύργο, πολύ πριν γίνει γνωστός στην Αθήνα...
Εντονα σαρκαστικός προς τους πάντες, αλλά και αυτοσαρκαστικός, ο Νικόλας έδειχνε από τότε πως θα τραβήξει το δικό του δρόμο. Μετά τα γεγονότα στη ΦΜΣ και στο Χημείο, το Φλεβάρη του "73, τότε που στο πανεπιστημιο της Θεσσαλονίκης ακολούθησε μια βδομάδα τρόμου, έφαγε το ξύλο της χρονιάς του από τους ασφαλίτες έξω απ' τη σχολή και τον χάσαμε για αρκετό καιρό. Αργότερα μάθαμε τις περιπέτειές του, ασφάλεια και πάλι ξύλο. Τη συνέχεια
στην Αθήνα την ξέρετε..., ή τουλάχιστον ξέρουμε αυτά που ακούστηκαν
και γράφτηκαν κατά καιρούς, πάντως μόνο διαταραγμένη προσωπικότητα
δεν ήταν, όπως κάποιοι ήθελαν να τον παρουσιάσουν...,τι ακριβώς συνέβη
και οδηγήθηκε στο τέλος, ακούγονται πολλά, εμένα μ'ενδιαφέρει ότι χάθηκε
ένα φωτεινό πνεύμα, ένας άνθρωπος ασυμβίβαστος, οφείλουμε να το παραδεχθούμε, ακόμα κι αν διαφωνούμε με το δρόμο που ακολούθησε...
Η καλή συν-μπλογκέρισσα eva neocleous μου έδωσε την ιδέα για την ανάρτηση και μου ζήτησε να γράψω εδώ ατάκες και στίχους της "στιγμής" του Νικόλα, γνωστού για την ελευθεροστομία του...Δεν μπορώ, μας τους κόβει η...αυτολογοκρισία!
Ακούμε τον Μπαγάσα του Νικόλα, αφιερωμένο στους θαμώνες του κυλικείου της παλιάς Φιλοσοφικής, της καλής φοιτητικής εποχής...και φυσικά στην Εύα...
ο πρωινός καφές στο κυλικείο παρέα με το Νικόλα, τον κατοπινό γνωστό συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη, τον ποιητή Αργύρη Μαρνέρο (προσεχώς
θα αφιερώσουμε αναρτήσεις και σ'αυτούς )και άλλους φίλους, ήταν πραγματική απόλαυση! Πνευματώδεις και οι τρεις, δεν άφηναν μύγα να περάσει, χωρίς να εκστομίσουν θεϊκή ατάκα!
Τον Νικόλα τον ακούγαμε συχνά στην μπουάτ ψηλά στο Λευκό Πύργο, πολύ πριν γίνει γνωστός στην Αθήνα...
Εντονα σαρκαστικός προς τους πάντες, αλλά και αυτοσαρκαστικός, ο Νικόλας έδειχνε από τότε πως θα τραβήξει το δικό του δρόμο. Μετά τα γεγονότα στη ΦΜΣ και στο Χημείο, το Φλεβάρη του "73, τότε που στο πανεπιστημιο της Θεσσαλονίκης ακολούθησε μια βδομάδα τρόμου, έφαγε το ξύλο της χρονιάς του από τους ασφαλίτες έξω απ' τη σχολή και τον χάσαμε για αρκετό καιρό. Αργότερα μάθαμε τις περιπέτειές του, ασφάλεια και πάλι ξύλο. Τη συνέχεια
στην Αθήνα την ξέρετε..., ή τουλάχιστον ξέρουμε αυτά που ακούστηκαν
και γράφτηκαν κατά καιρούς, πάντως μόνο διαταραγμένη προσωπικότητα
δεν ήταν, όπως κάποιοι ήθελαν να τον παρουσιάσουν...,τι ακριβώς συνέβη
και οδηγήθηκε στο τέλος, ακούγονται πολλά, εμένα μ'ενδιαφέρει ότι χάθηκε
ένα φωτεινό πνεύμα, ένας άνθρωπος ασυμβίβαστος, οφείλουμε να το παραδεχθούμε, ακόμα κι αν διαφωνούμε με το δρόμο που ακολούθησε...
Η καλή συν-μπλογκέρισσα eva neocleous μου έδωσε την ιδέα για την ανάρτηση και μου ζήτησε να γράψω εδώ ατάκες και στίχους της "στιγμής" του Νικόλα, γνωστού για την ελευθεροστομία του...Δεν μπορώ, μας τους κόβει η...αυτολογοκρισία!
Ακούμε τον Μπαγάσα του Νικόλα, αφιερωμένο στους θαμώνες του κυλικείου της παλιάς Φιλοσοφικής, της καλής φοιτητικής εποχής...και φυσικά στην Εύα...
Καλημέρα,καλό μήνα Vad!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλό,λιτό αλλά και τόσο αξιόλογο αφιέρωμα με το πολύτιμο υλικό που καταθέτεις.Ευτύχησες,λοιπόν,να γνωρίσεις τον Νικόλα Άσιμο!Α,ρε μπαγάσα :)
Υ.Γ.Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ για την αφιέρωση!!!
Eva,Kαλημέρα,καλο μήνα,καλές διακοπές,υπο οποιεσδήποτε συνθηκες το καλοκαιρι ειναι δικό μας,κανείς δεν μπορει να μας το στερησει :)
Διαγραφή-Δε θα το ελεγα ευτυχία,απλώς φοιτητική παρεα,εκεινο τον καιρο ήξερ κανείς μας το δρόμο του καθενός;
Να είσαι καλά...
ελα πρωι πρωί πρωτομηνιάτικο. ηρωπιουμε τον Ασιμο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλα.... σε διαβάζουν και μικρά παιδιά !!! αντε!!!
καλο μήνα!
ΖοuZouna,δεν τον ηρωοποίησα,απλώς κατεγραψα τις εντυπώσεις μου για εναν ανθρωπο που γνώρισα καλά...
ΔιαγραφήΞερω πολλά για το Νικόλα,η εικονα δεν είναι αυτη που εβλεπες,δε θελω να μιλήσω για πραγματα ,για τα οποία κανείς δεν εχει μιλήσει δημόσια,πάντως η πραγματικότητα δεν ειναι αυτή που δημιουργήθηκε μεσα απο το μύθο για αιτιες,"κατρακύλα",τέλος κλπ,ειναι πολύ διαφορετική...Ο Νικόλας άξιζε καλύτερη αντιμετώπιση απο φίλους και εχθρούς και εν ζωή και μετά θάνατον...
Δεν είδα μύθο.Και η εικόνα ειναι μια. Εναν άνθρωπο κουρελή και βρώμικο εβλεπα να πουλάει.....
Διαγραφήκι αν σου πω εχω και ενα χειρόγραφο του.. που νάναι.. ποιός να μου το είχε δώσει, γιατί εγώ δεν πλησίαζα....
Ε καλα, με τα μνημόσυνα πιά!!!!
Κι ας μου θυμίσει και ποιανής γνωστής εγγονός, ανηψιός κάτι ήταν κι αυτός.
ΔιαγραφήZoyZouna,το ξαναλέω,γραφω για τον Ασιμο,που γνωριζα πολύ καλά απο κοντά και όχι ως περαστικός,ουτε του κανω μνημόσυνο,όσο για τα σόγια του,αν βρεις επώνυμη καταγωγή σ'έναν άνθρωπο που καταγόταν απ'τα χωριά της Κοζάνης και μεγάλωσε στη Θεσσαλονικη,πες μου κι εμένα...
ΔιαγραφήΚαι για να ειμαι σαφής? ΄Δεν ήταν διαταραγμένη προσωπικότητα? γιατί εγώ ενα πρεζονι εβλεπα στην Βιβλιοθήκη μπροστά.. ελατε τώρα !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναδημοσιεύουμε σήμερα 1-7-2013 το θέμα σας στη στήλη "ΕΜΦΑΣΗ" του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης". Η συγκεκριμένη στήλη βρίσκεται στην πλαϊνή κάθετη μπάρα του blog μας και η αναδημοσίευση γίνεται με απευθείας παραπομπή στο δικό σας ιστολόγιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια…
ΕΥΡΥΤΑΝΑ,είδα την αναδημοσιευση και σ'ευχαριστω πολύ,προς τι ομως ο πληθυντικός:)
ΔιαγραφήΚάτσε, να απαντησω αναλόγως:)
Αγαπητέ κύριε ΙΧΝΗΛΑΤΑ,σας ευχαριστούμεν ιδιαιτέρως δια την αφιέρωσιν εις την υμετέραν ταπεινότητα,επιφυλασσόμεθα να ανταποδώσομεν,αναδημοσιεύοντες υμετέρας αναρτήσεις εις το ημέτερον φεϊσμπούκιον:))
καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που με γύρισες χρόνια πριν... πριν το 80.... Οδός Θόλου Μουσικό Καφενείο.... και τον Νικόλα πιό κάτω..
εγώ για ένα βεβαιώνω την κα ΖΟΥΖΟΥΝΑ δεν άκουσα ποτέ ότι ήταν πρεζόνι ΠΟΤΕ...
είχα ... και την φοβερή κασέτα του...
στον κασετοφωνάκι ... ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΝ....
αχ χρόνια.... η μάνα μου φιλοξένησε ένα κοριτσάκι.... όταν το είδα σπίτι έπαθα την πλάκα μου ... ποιανού ήταν βρε?? τες πάντων
δεν είναι ώρα τώρα για ευλογίες..... γενιών κλπ...
μου άρεσε πολύ και είχε πλάκα με τον Τασούλη στα Προπύλαια με μια μπάλα γη από αυτές του σχολιού να την πετάει ο εις εις τον άλλο... και να λέει ... είδες πως παίζουμε τον κόσμο στα χέρια μας...
έτσι ήταν ωραίες εποχές...
akrat,σ'ευχαριστω για την αναφορά στην εν Αθηναις πορεια του Άσιμου,δεν την παρακολουθούσα τότε,η απόσταση...,ούτε καν η γνωστή παρανομη κασετε εφτασε τότε στην επαρχία...
Διαγραφή-Από σκηνές σαν κι αυτη με την μπάλα άπειρες,χιούμορ σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό αστειρευτο:)
Καλό σου μήνα Vad. Με ενδιαφέρον διαβάζω τις απόψεις σου για το φίλο σου που ήταν μεγάλος καλλιτέχνης αλλά έχουν ακουστεί πολλά για εκείνον...
ΑπάντησηΔιαγραφήFLORA,δεν ήταν φίλος με την αυστηρή εννοια του όρου,,απλώς μα απ'τις πολλές καλές φοιτητικές παρεες εκεινου του καιρού,όντως εχουν ακουστει πολλά και άλλα τόσα παραποιήθηκαν απο τότε συντροφους και εχθρούς,ο καθείς για τους λόγους του...
ΔιαγραφήΚαλό μήνα...
Για τον Νικόλα τον Ασιμο , γνωρίζω ότι έχει γραφεί , λόγω απουσίας μου στο εξωτερικό είμαι άσχετη να πώ οτιδήποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ
nikol,για την αθηναϊκή πορεια του κι εγω ήξερα ο,τι γραφόταν τότε,όμως η επαφή με παλιόφιλους που ήξεραν μου εδωσε άλλη εικόνα για όσα έζησε ο Νικόλας τότε...
ΔιαγραφήΚαλό μήνα ευχομαι...
Δεν βρίσκομαι στο σπίτι ώστε να δω στα συρτάρια μου αλλά οι κασέτες του Άσιμου αν θυμάμαι καλά είναι 8 και τις είχα αγοράσει όταν κυκλοφορούσαν από πάγκους έξω από το Πολυτεχνείο στις επετείους της εξέγερσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έιχε κάνει μεγάλη εντύπωση όταν τον πρωτάκουσα στο πρώτο και μοναδικό 45ρι που έβγαλε μετά την δικτατορία ,με τον Ρωμιό και έτσι μετά αγόρασα και όλες τις κασέτες του.
αθεόφοβος,για κασέτες του ακουγα τότε,αλλά πώς να φτασουν στα χερια μας στην επαρχία; :(
ΔιαγραφήΑγαπητέ πολύ μου άρεσε το αφιέρωμά σου στον Άσιμο που γνώρισες εσύ. Για μένα ο Άσιμος ήταν μεγάλο ταλέντο και -όπως συμβαίνει σχεδόν νομοτελειακά με τους ιδιοφυείς καλλιτέχνες- βασανισμένος και αυτοκαταστροφικός. Το αν ήταν πρεζάκι δεν μειώνει την αξία του ως καλλιτέχνη, ούτε το ταλέντο του, ούτε την τόλμη του να υπερασπιστεί αυτά που πίστευε(νομίζω δε χρειάζεται να αναφέρω άλλα "πρεζάκια" της μουσικής και της λογοτεχνίας που σημάδεψαν την ανθρωπότητα με το έργο τους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα, πιστεύω ότι καλό θα ήταν να μη βιαζόμαστε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε, ιδίως ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε ποτέ. Οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάστατοι και δεν μπορούμε να κρίνουμε μια ολόκληρη ζωή από μια στιγμή ή μια εικόνα, οι ταμπέλες είναι για τα ρούχα, όχι για τους ανθρώπους.
Astero,Αν επρεπε να παιρνουμε τοις μετρητοίς τις προσωπικές επιλογές του κάθε ανθρωπου ,
Διαγραφήτοτε δε θα αναγνωρίζαμε Μαρκο,Παυλο Σιδηρόπουλο,Καβάφη,Χατζιδάκι,Λαπαθιώτη και...και...και..
Toν αγαπάω τον Άσιμο, ταξιδεύω με τα τραγούδια του κάθε φορά, έχουν κάτι από αγνότητα αθωότητα και αμεσότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι με ταξιδεύουν κάθε φορά....
Σε ζηλεύω που τον ήξερες ...έχει αφήσει σχολή ο Άσιμος...Να κατευθείαν τωρα στο ουλαλούμ πήγε το μυαλό....
Δήμητρα,εγω κολλάω στον Μπαγάσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ταξιδευω ψηλά στο Λευκό Πυργο,στην μπουάτ,εκει που πρωτακούγαμε τον Νικόλα
Καλή σου μέρα...