Σταθμός στην ιστορία της Παιδείας, έγραψε τη δική του ιστορία. Νέοι τότε, γεμάτοι ενθουσιασμό, θελήσαμε να τα δώσουμε όλα, νομίζω πως κάτι καταφέραμε, μην κοιτάς που η συγκεκριμένη προσπάθεια έπεσε θύμα της εποχής των φανατισμών, με όλες τις αρνητικές συνέπειες...
ΕΝΙΑΙΟ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
Τα καλύτερα μου χρόνια στην εκπαίδευση, γεμάτα καινούρια πράματα,
πρωτοπορίες για τότε (1984), οικολογικός όμιλος, θεατρική ομάδα, μουσική παρέα,απογευματινά μαθήματα εκτός σχολικών ενδιαφερόντων, εφημερίδα γραμμένη στον υπολογιστή, πρωτόγνωρα όλα για τότε, το σχολείο αγκαλιάστηκε απ' την τοπική κοινωνία, αλλά, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, έμπλεξε κι αυτό στη δίνη των κομματικών αντιπαραθέσεων της εποχής, δεν μπορείτε να φανταστείτε τα εμπόδια που βρίσκαμε συνεχώς μπροστά μας σε τοπικό επίπεδο, προκειμένου να μην πετύχει το σχολείο, δεν τα χωράνε δεκάδες αναρτήσεις, απίστευτα πράγματα, δεν είχε την αναλογη στήριξη στη συνέχεια και το τέλος ήρθε δεκαπέντε χρόνια μετά......
Η πινακίδα πάντα στη θέση της ακόμα και σήμερα, να θυμίζει ηρωικές εποχές...
Τις ελιές τις φυτέψαμε τότε, σήμερα είναι ελαιώνας...
...από παρέλαση του σχολείου...
...μουσικές εκδηλώσεις, στο κέντρο με την κιθάρα ο αδικοχαμένος ηθοποιός
(τότε μαθητής) Κώστας Παπαχρόνης...
...το πρόγραμμα από την τελετή αποφοίτησης των πρώτων αποφοίτων...
Και μια φωτογραφία του συλλόγου των καθηγητών στα μέσα της δεκαετίας του "90, κάπου είναι κρυμμένος κι o Vad...
Δε νοσταλγώ, απλώς σκέφτομαι πως ο συγκεκριμένος τύπος σχολείου
ακόμα και σήμερα θα είχε πολλά να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία.
Θεωρώ πάντως τον εαυτό μου τυχερό και ευτυχή, που συμμετείχα
σ' εκείνη την πρωτοποριακή προσπάθεια...
ΕΝΙΑΙΟ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
Τα καλύτερα μου χρόνια στην εκπαίδευση, γεμάτα καινούρια πράματα,
πρωτοπορίες για τότε (1984), οικολογικός όμιλος, θεατρική ομάδα, μουσική παρέα,απογευματινά μαθήματα εκτός σχολικών ενδιαφερόντων, εφημερίδα γραμμένη στον υπολογιστή, πρωτόγνωρα όλα για τότε, το σχολείο αγκαλιάστηκε απ' την τοπική κοινωνία, αλλά, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, έμπλεξε κι αυτό στη δίνη των κομματικών αντιπαραθέσεων της εποχής, δεν μπορείτε να φανταστείτε τα εμπόδια που βρίσκαμε συνεχώς μπροστά μας σε τοπικό επίπεδο, προκειμένου να μην πετύχει το σχολείο, δεν τα χωράνε δεκάδες αναρτήσεις, απίστευτα πράγματα, δεν είχε την αναλογη στήριξη στη συνέχεια και το τέλος ήρθε δεκαπέντε χρόνια μετά......
Η πινακίδα πάντα στη θέση της ακόμα και σήμερα, να θυμίζει ηρωικές εποχές...
Τις ελιές τις φυτέψαμε τότε, σήμερα είναι ελαιώνας...
...από παρέλαση του σχολείου...
...μουσικές εκδηλώσεις, στο κέντρο με την κιθάρα ο αδικοχαμένος ηθοποιός(τότε μαθητής) Κώστας Παπαχρόνης...
...το πρόγραμμα από την τελετή αποφοίτησης των πρώτων αποφοίτων...
Και μια φωτογραφία του συλλόγου των καθηγητών στα μέσα της δεκαετίας του "90, κάπου είναι κρυμμένος κι o Vad...
Δε νοσταλγώ, απλώς σκέφτομαι πως ο συγκεκριμένος τύπος σχολείου ακόμα και σήμερα θα είχε πολλά να προσφέρει στην ελληνική κοινωνία.
Θεωρώ πάντως τον εαυτό μου τυχερό και ευτυχή, που συμμετείχα
σ' εκείνη την πρωτοποριακή προσπάθεια...
.jpeg)
.jpg)
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ανάρτηση,Βασίλη.Και συμφωνώ με το επιλογικό σου σχόλιο ότι δεν πρόκειται για νοσταλγία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η Ιστορία της Εκπ/σης έχει την ιδιαίτερη σημασία της.
Την καλημέρα μου...
Υ.Γ."Απουρώ" ποιος να είναι ο vad...
Eva Neocleous,Ευα μου,αν κολλήσουμε στη νοσταλγία,απαρνιόμαστε το παρόν και δεν κάνει...
ΔιαγραφήΥΓ.Ποιος ειναι ο Vad στη φωτογραφία;Μετά απο τόσα χρόνια,Ούτε εγω δεν τον αναγνωρίζω:)))
Βάσιλη ετούτος ο τόπος έχει την τάση να παράγει εξαιρετικά πράγματα τη μια στιγμή και να τα καταστρέφει την άλλη. Έτσι έγινε και με το σχολείο σου συμπεραίνω από τα λεγόμενα σου και πραγματικά θλίβομαι. Τι άλλο μπορεί να αισθανθεί ή να πει κανείς;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου.
teleytaios,Μακάρι να μην ειχες αδικο!!!
ΔιαγραφήΑλλα δε θα μας καταβάλει η θλίψη,κοιτάμε μπροστά!
Καλημέρα....
Το θέμα είναι ότι ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να εφαρμόσουμε ένα σωστό και σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες τις βαθμίδες του. Βλέπεις ακόμα και σήμερα τι γίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεοντοκαρδε φίλε,σημερα ακομα χειρότερα...
ΔιαγραφήΚαλημέρααα...
Η ιδέα ήταν πολύ καλή, αλλά δεν δούλεψε στην πράξη. Δυστυχώς, γιατί θεωρητικά το Πολυκλαδικό θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε πολλά δομικά προβλήματα της μέσης εκπαίδευσης...
ΑπάντησηΔιαγραφήfvasileiou,δούλεψε,φίλε Φωτη,πέτυχε,το εζησα απο μεσα,αλλά ενω ο στόχος ήταν να καθιερωθει το ΕΠΛ ως μοναδικος τυπος λυκειου,τελικά το σχολειο επεσε θύμα των κομματικών αντιπαραθεσεων της εποχης εκεινης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Βασίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήδάκρυσα να σου πω την αλήθεια, γιατί είναι ο πόνος μεγάλος, ΜΕΓΑΛΟΣ, σε κάθε εκπαιδευτικό και το παράπονο του γιατί οι δυνάμεις της καθυστέρισης είναι πιο μεγάλες απο κείνες της προόδου...ακόμα και σήμερα, να μην σου πω και πιο πολύ...
sofia μου,το ζουμε χρόνια,τα εμπόδια παντα μπορστά μας,αλλά τουλαχιστον προσπαθουμε να το παλευουμε,όσο γινεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή αν κατάλαβα καλά το ΕΝΙΑΙΟ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ δεν υφίσταται πια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή αυτό το κτίριο δεν έχει μέσα μαθητές;
Δεν μπορώ να το πιστέψω!
xristin,το κτιριακο συγκροτημα βεβαιως υπάρχει, στεγάζει πλεον δυο λύκεια,δημόσιο ΙΕΚ και τμημα ΤΕΙ,η πινακίδα παρεμεινε για να θυμιζει την ιστορία του σχολειου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάλαβα!
ΔιαγραφήΙΕΚ και ΤΕΙ υπό το άγρυπνο βλέμμα του......ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ!
Ηρέμησα τώρα!
Όπου μπαίνουν τα κομματικά στη μέση συνήθως χαλάει η συνταγή. Το ΕΠΛ το πρόλαβα κι εγώ στις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν ούτε σαν ιδέα όλες αυτές οι δραστηριότητες που αναφέρεις. Μετά βίας λειτουργούσε το 1/4 των κλάδων, στα περισσότερα μαθήματα δεν υπήρχαν ούτε καν καθηγητές για να διδάξουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν καταδικασμένο να πεθάνει, αφού ουδέποτε αγκαλιάστηκε όπως ίσως να του άξιζε και είναι πράγματι κρίμα, αφού κατά τη γνώμη μου επρόκειτο για έναν θεσμό καινοτόμο και με αξιόλογες προοπτικές που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην πολυπαθούσα σύγχρονη νεοελληνική εκπαίδευση.
Eva Psarrou,όπως έγραψα,αυτή η τόσο σπουδαια τομή στο χωρο της Παιδειας επεσε θύμα όχι συμφερόντων αλλά αντιπαραθέσεων,πραγαμτικά κριμα...
ΔιαγραφήΒασίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα στη χώρα μας ξεκινάνε με μεράκι και αγάπη και στην πορεία έρχεται το''δε βαριέσαι,εγώ θα τα κάνω όλα''
Ανεστη,δεν ήταν το "δε βαριέσαι",ήταν ο φανατισμός και οι παρωπίδες εκεινης της εποχής,καιρός να αποποιηθούμε το φανατσμό και τις παρωπίδες,οδηγουν στα άκρα,κάνουν κακό...
ΔιαγραφήΤι να πούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σταθώ στην απάντησή σου στον Τελευταίο!
Εκείνοι που αγαπούν και πραγματικά πασχίζουν δεν πτοούνται, κοιτούν μπροστά και συνεχίζουν ακόμα με νύχια και δόντια!
kariatida,σε ό,τι και να μας συμβαινει,αν δεν κοιτάμε μπροστά,αν γυρναμε μόνο πίσω στη νοσταλγία,αν μενουμε απλώς στη διαμαρτυρία και στην γκρίνια,καήκαμε...
ΔιαγραφήΠράγματι, είναι κρίμα να βλέπεις ότι πράγματα που αξίζουν και πρέπει να υποστηριχθούν να καταλήγουν κατ' αυτόν τον τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, στην Ελλάδα αυτός είναι ο κανόνας...
Πιγκουίνε,κάποτε θα ξεπεράσουμε τη στειρα νατιπαραθεση,την αρνηση κάθε καινουριου επειδή το εκανε καποιος αλλος και όχι εμεις,δε γινεται,δεν πάει άλλο...
ΔιαγραφήΣκέψου όμως πόσες αναμνήσεις σου έμειναν. Έπειτα στην επαρχία είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους με τους οποίους έχεις μοιραστεί τις ίδιες αναμνήσεις. Εμείς στην Αθήνα χανόμαστε και μας μένουν μόνο κάποιες φωτογραφίες να κοιτάμε μόνοι μας χωρίς να μπορούμε να γελάσουμε και να θυμηθούμε μαζί με ένα φίλο ή μια φίλη απ' το σχολείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως το μνημόσυνο που έκανες σήμερα στο τότε σχολείο σου είναι πολύ ωραίο και του το όφειλες γιατί κι εκείνο τόσα σου πρόσφερε.
FLORA GIA,καλωσόρισες,με το Google+ δεν εχω παρτίδες,αλλα΄θα τα λεμε στα μπλόγκια,μονο που δεν ξερω ποιο να διαλέξω:)
ΑπάντησηΔιαγραφή-Η ανάρτηση ήταν μια καθεση ψυχής,όχι μνημόσυνο,το κτιριακο συγκροτημα του πρωην Πολυκλαδικού φιλοξενεί δυο πολύ καλά λύκεια,τα οποία συνεχιζουν,το κατά δυναμιν,την παραδοση που δημιούργησε το ΕΠΛ...
-Σ'αυτο το σχολειό έδωσα αυτα τα ολίγα που μπορούσα,αλλά πήρα πάρα πολλά...
Καλη σου μερα...
Αν θες θα με βρεις στο www.texnistories.blogspot.com
ΔιαγραφήΠολυκλαδικό,πολυδάπανο πείραμα.Η δυνατότητα που παρείχε ώστε ο μαθητής να κατευθύνει το γνωστικό του αντικείμενο ανάλογα με τις δεξιότητες του ,τις κλίσεις του ,τις επιθυμίες του ,τις ικανότητες του ήταν μέσα στις βασικές φιλοσοφίες της εκπαίδευσης .Για διαφόρους λόγους αυτός ο τύπος σχολείου δεν μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλη τη χώρα.Αυτή ήταν μια βασική του αδυναμία.Μια δυνατότητα πρέπει να παρέχεται σε όλους όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήα Κενταυρου,απο τα γραφόμενα σου υποθετω οτι το εζησες κι εσύ από κοντα.,όντως ήταν πολυδαπανο,αλλά ηταν η εποχη των παχιών αγελαδων,αν ξεπερνούσε τους σκοπέλους,θα προχωρούσε εστω και σταδιακά...,θα εβγαινε και στα επαρχιακά κεντρα,αλλά ειπαμε,ας οψονται οι φαντισμοι ένθεν και ένθεν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο ένα πείραμα που τελείωσε άδοξα.Χαίρομαι που υπήρξα μαθήτρια του σχολείου αυτού.Ένιωθα πως ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου μιας και ήμουν πολύπλευρων ενδιαφερόντων.Θυμάμαι τρυφερά τον κ.Χουσουρίδη ,στην χορωδία,τον Νατσιάβα που έφυγε πρόωρα στην Τεχνολογία,την Αβραμίδου που με μεγαλωπρέπεια διαχειρίστηκε το μπλοκάρισμά μου στην Γ Λυκείου για λόγους υγείας,τον Πούλιο και την ρητορική του δεινότητα, καθώς επίσης και τον Αντωνάκη που προσπαθούσε να μας μάθει πληροφορική σε μια εποχή που μάθαινε κι ο ίδιος.Το σπουδαίο ήταν ότι νιώσαμε άνθρωποι.Αμφιθέατρα για να βλέπουμε ταινίες και ντοκυμαντέρ,κλειστό γυμναστήριο για να μην βρεχόμαστε,αίθουσα πολλαπλών για τις γιορτές μας,βιβλιοθήκη ,εργαστήρια κι ένα κυλικείο ολόκληρο καφενείο.Μακάρι η ζωή μας να ήταν μέρος τέτοιων πειραμάτων και όχι αυτών που ζούμε σήμερα.Να παλεύουμε να κρατηθούμε από το τσουνάμι Μνημόνιο.Και μην τολμήσει κανείς να πει πως ήρθαμε σαυτήν την κατάσταση εξαιτίας του ΕΠΛ.Ήρθαμε λόγω προδοσίας.Μακάρι θεέ μου να με αξίωνες να εξουσιάζω και να μπορούσα να χαρίσω στα παιδιά σχολεία σαν λούνα παρκ.Που η μάθηση γίνεται παιχνίδι και η επίσκεψη στο σχολείο εμεπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόφοιτη του 1995, νοσταλγώ τις υπέροχες στιγμές που πέρασα σε αυτό το σχολείο.
ΑπάντησηΔιαγραφή