ΦΡΑΝΚ ΜΑΚ ΚΟΡΤ - Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Τριάντα χρόνια μέσα στην τάξη, μπορείς να τα κλείσεις σε 360σελίδες; Ο Φρανκ Μακ Κορτ δείχνει να τα κατάφερε, αλλά ταυτόχρονα μας αφήνει με την αμφιβολία, αφού έμμεσα μας επιτρέπει να υποθέσουμε βάσιμα ότι δεν τελείωσε με το αυτοβιογραφικό του...
Τριάντα χρόνια...τόσα πολλά μα και τόσο λίγα...για μένα η κάθε σχολική μέρα ένα αφήγημα από μόνη της...

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:

Ο Δάσκαλος είναι ένας αναγκαίος φόρος τιμής στους δασκάλους όλου του κόσμου. Με πρόζα τολμηρή και νευρώδη, διαπνεόμενη από το εικονοκλαστικό πνεύμα του και τη σπαρταριστή ειλικρίνειά του, ο Φρανκ Μακ Κορτ καταγράφει τις δοκιμασίες, τους θριάμβους και τις εκπλήξεις που αντιμετωπίζει στα δημόσια λύκεια της Νέας Υόρκης. Αναπτύσσοντας μια κάθε άλλο παρά συμβατική μέθοδο διδασκαλίας αφήνει το στίγμα του στις καρδιές των μαθητών του, αναθέτοντάς τους να γράψουν ευρηματικές εργασίες, παρακινώντας τους σε ευτράπελα ωδικά δρώμενα και οδηγώντας τους σε περιπετειώδεις εκπαιδευτικές εκδρομές.Ακόμη παραθέτω ένα απόσπασμα, το οποίο με εκφράζει απόλυτα:

-Κάποιος έπρεπε να μου πει, ε, Μακ ,η ζωή σου, Μακ, τριάντα χρόνια απ' τη ζωή σου θα είναι σχολείο, σχολείο, σχολείο, παιδιά, παιδιά, παιδιά, γραπτά, γραπτά, γραπτά, διάβασε και διόρθωσε, βουνά ολόκληρα από γραπτά να σωρεύονται στο σχολείο, στο σπίτι, μέρες και νύχτες να διαβάζεις, αφηγήματα, ποιήματα, ημερολόγια, σημειώματα αυτοκτονίας, λιβέλους, δικαιολογίες, θεατρικά έργα, δοκίμια, ακόμα και μυθιστορήματα, το έργο χιλιάδων-χιλιάδων- Νεοϋορκέζων εφήβων, αν κάτσεις και λογαριάσεις πόσα χρόνια, μερικών εκατοντάδων εργαζόμενων ανδρών και γυναικών, και δε θα έχεις χρόνο να διαβάσεις τον Γκράχαμ Γκρην ή τον Ντάσιελ Χάμμεττ, τον Φ.Σκοττ Φιτζέραλντ ή τον καλό σου Π.Γκ. Γούοντχαουζ, ή τον πιο αγαπημένο σου, τον κύριο Τζόναθαν Σουίφτ. Θα στραβωθείς διαβάζοντας τον Τζόυ και τη Σάντρα, τον Τόνυ και τη Μισέλ, μικρές αγωνίες, πάθη και εκστάσεις. Βουνά ολόκληρα από παιδικές ασημαντότητες, Μακ. Αν άνοιγαν το κεφάλι σου, μέσα θα έβρισκαν χιλιάδες εφήβους σκαρφαλωμένους σε κάθε σπιθαμή του μυαλού σου. Κάθε Ιούνιο αποφοιτούν, μεγαλώνουν, εργάζονται και προχωράνε. Θα κάνουν παιδιά, Μακ, που θα' ρθουν σε σένα κάποια μέρα για να τους μάθεις Αγγλικά, κι εσύ θ' απομένεις εκεί, αντιμέτωπος μ' ένα ακόμα εξάμηνο γεμάτο Τζόυ και Σάντρες και Τόνυ και Μισέλ και θ'αναρωτηθείς; Αυτό είναι όλο; Αυτός είναι ο κόσμος σου για τα επόμενα είκοσι ή τριάντα χρόνια; Να θυμάσαι ότι, αν αυτός θα είναι ο κόσμος σου, είσαι κι εσύ ένας απ' αυτούς, ένας έφηβος. Ζεις σε δυο κόσμους. Είσαι μαζί τους, μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, και δεν μπορείς να φανταστείς, Μακ, τι επιπτώσεις έχει αυτό στο μυαλό σου. Αιώνιος έφηβος. Θα φτάνει ο Ιούνιος, και τότε γεια χαρά σου, δάσκαλε, χαρήκαμε που σε γνωρίσαμε, η αδερφή μου θα είναι στην τάξη σου το Σεπτέμβριο. Όμως αυτό είναι μόνο η μια όψη του νομίσματος, Μακ. Σε κάθε σχολική τάξη, πάντα κάτι συμβαίνει. Σε κρατάνε σε εγρήγορση. Σε διατηρούν φρέσκο. Δε θα γεράσεις ποτέ, αλλά ο κίνδυνος είναι ότι μπορεί να έχεις για πάντα το μυαλό ενός εφήβου. Αυτό είναι πραγματικά πρόβλημα, Μακ. Συνηθίζεις να μιλάς σ' εκείνα τα παιδιά στο επίπεδό τους. Ύστερα, όταν πηγαίνεις στο μπαρ για να πιεις μια μπίρα, ξεχνάς πώς πρέπει να μιλάς στους φίλους σου κι εκείνοι σε κοιτάζουν κάπως. Σε κοιτάζουν λες και μόλις κατέβηκες από άλλον πλανήτη κι έχουν δίκιο. Όταν μπαίνεις κάθε μέρα στην τάξη, αναπόφευκτα ζεις σε άλλον κόσμο, Μακ.

ΥΓ. Πολύ θα ήθελα να ήμουν ο δάσκαλος Φρανκ Μακ Κορτ.