ΤΑ ΠΕΠΟΝΙΑ

Το σπίτι στην άκρη του χωριού, ο δρόμος μπροστά απο το σπίτι κατηφορικός,
στις ακρες του δρόμου νεροσυρμές και θάμνοι, ο ήλιος έχει βασιλέψει,
στο μπαλκόνι του σπιτιού οι ευτυχείς ένοικοι απολαμβάνουν τη μισοσκότεινη σιγαλιά, αλλά πίσω από τις φυλλωσιές του απέναντι κήπου βλέπουν το συνήθη κλέφτη του χωριού, να γεμίζει τον τορβά του
με τα πεπόνια του γείτονα...
Ο κλέφτης, με τον τορβά στον ώμο, περνάει μπροστά τους σφυρίζοντας αδιάφορα, εκείνοι τον καλησπερίζουν, αυτός ανταποδίδει ευγενικά την καλησπέρα και οι γείτονες τον ρωτούν "τι έχ'ς στουν ντρουβά, αρέ Κώτσιου;", ο Κώτσιος κάνει πως δεν ακούει, εκείνη τη στιγμή -θεία δίκη!- σχίζεται ο τορβάς απ' το βάρος,
όλα τα πεπόνια στο δρόμο, κατρακυλούν στην κατηφόρα, ο Κώτσιος να τα κυνηγάει, να τα ψάχνει στις νεροσυρμές και στους θάμνους στην άκρη του δρόμου, οι γείτονες να εχουν λυθεί στα γέλια κι ένα πεπόνι κατρακυλάει μέσα στο δικό τους κήπο,
ο Κώτσιος ακόμα κυνηγάει τα κλεμμένα πεπόνια και οι γείτονες μέσα σε ασυγκράτητα γέλια για το πάθημα του κλέφτη τρώνε το λαθραίο πεπόνι!!!

ΥΓ. Οι συγχωριανοί αναγνώστες ας μην προσπαθήσουν να αναζητήσουν τους ήρωες της ανάρτησης, το επεισόδιο εκτυλίχτηκε σε άλλο χωριό..