Όταν έβρασε ο Δημήτρης...

Παρακολουθήσατε πέρυσι τα καζάνια του 2011 (εδώ, εδώ κι εδώ),

δε θα σας άφηνα παραπονεμένους στη νέα σεζόν. Αφού σας έδειξα τ'αμπέλι

 και το πανηγύρι του τρύγου (εδώ κι εδώ), ήρθε η ώρα για το βράσιμο, η ώρα της ανταμοιβής των κόπων του μερακλή αμπελουργού, του Δημήτρη...

Στο καζάνι του Κώστα,

ο καζανάρχης ενισχύει τη φωτιά, 

 

περνάει από μηχανή τα στέμφυλα, για να λιγοστέψει η "σαβούρα",

                               έχει ήδη καθαρίσει το καζάνι και ανακατεύει για τελευταια φορά
                        τα στέμφυλα, πριν σκεπάσει το καζάνι κι αρχίσει το βράσιμο,

 

εδώ ελέγχει τους βαθμούς, τα "γράδα" ,

 

κι εδώ η μετάγγιση του  καθαρού προϊόντος της μετάβρασης 

 (της δεύτερης βράσης) σε μπιτόνια, η μετάβραση δίνει πιο καθαρό προϊόν 

και περισσότερα γράδα,

                         και ο γλυκάνισος, που θα προστεθεί μαζί με τα κυδώνια,
                  για να δώσει άρωμα στο τσίπουρο, ο κάθε αμπελουργός έχει  τη

          δική του αρωματική συνταγή, ο Δημήτρης έχει επιλέξει τα κυδώνια... 

                        Και όσο οι ειδικοί ασχολούνταν με την παρασκευή του  
                 "αγιάσματος", ήδη είχε στρωθεί το τραπέζι, με εκλεκτό 
                                    τουρσί, λάχανο και ντομάτα,

                                    το μπρούσκο έρρευσε άφθονο,

 

για να συνοδεύσει τα ψητά "διαίτης" (δεν το πιστεύετε, σας το λέω υπευθύνως, διαίτης ήτανε, οι χοληστερίνες, τα λίπη, τα τριγλυκερίδια, κάηκαν όλα μέσα στα κάρβουνα!), που καλοέψησε, όπως πάντα ο αμπελουργός,

 

και η καλή παρέα τα τίμησε δεόντως, εν μέσω γενικής ευθυμίας, αμπελοφιλοσοφίας και ανταλλαγής απόψεων επί παντός επιστητού...

                                      Αντε, να ευχηθούμε στο φίλο αμπελουργό, 
καλή επιτυχία στα τσίπουρα και στα κρασιά σου, Δημήτρη, και του χρόνου...