Το Σάββατο της μητρός μου,το πρωί η πίτα στο φούρνο,για να τηρήσουμε την
πατροπαράδοτη συνήθεια όλου του χωριού, που κάθε Σάββατο μοσχομύριζε
πίτα απ' τη μια άκρη στην άλλη, σπανακόπιτα, τυρόπιτα, σπανακοτυρόπιτα, ό,τι βάλει ο νους σου, γαλατόπιτα γλυκιά, γαλατοτυρόπιτα, κολοκυθόπιτα, κρεμυδόπιτα, πίτα κολινδρινή, ρε παιδάκι μου, άμα δεν έφαγες πίτα κολινδρινή, δεν έχεις ιδέα από πίτα...και με το ζυμάρι που περίσσευε έφκιαχνε κλίκ' με γέμιση τυρί, τι στριφτόπιτα, μου λέτε τώρα, κλίκ' το λέμε!
Και τ' απόγεμα μας περιλάβαινε στο
λούσιμο κάτω απ΄τον υποτυπώδη νιπτήρα, τη φουσκίνα, όπως τη λέγαμε, έβαζε το κεφάλι μας κάτω απ' το νιπτήρα,
μας κρατούσε ανάμεσα στα πόδια της, για να μην της ξεφύγουμε, αφού το βδομαδιάτικο λούσιμο το θεωρούσαμε μαρτύριο, η
σαπουνάδα μέσα στα μάτια, τα κλάματα απ' το τσούξιμο των ματιών και η φωνή
της μάνας,
"σκάσι, μη σι 'στράψου παταριά"!Κάτσι, να σι πλύνου, βρουμουκουπάς απ' λιέρα, βασιλικός θα φυτρώσ' στου σβέρκου σ'!!!:))
Φυσικά η άρνηση "μη" παρέμενε ανενεργή, αφού η "παταριά" (η σφαλιάρα, στη γλώσσα των μη Κολινδρινών αναγνωστών) έπεφτε σύννεφο, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ξεχωρίσεις το λόγο του κλάματος, η σαπουνάδα έφταιγε ή η παταριά; Η σωστή απάντηση είναι, "και τα δυο"!
Τι να κάνουμε, έπρεπε να υποστούμε το σαββατιάτικο μαρτύριο, αφού την Κυριακή οφείλαμε να είμαστε πεντακάθαροι στην εκκλησία!
Η ανταμοιβή μας ήταν η ωραία πίτα ή το γευστικότατο κλίκ', που είχε περισσέψει απ' το μεσημέρι...
ΥΓ. Η ανάρτηση προέκυψε από μια ανάλογη της καλής μας Γιαγιάς Αντιγόνης
.jpeg)
.jpg)
ωραία ανάρτηση.γεμάτη αναμνήσεις για τους μεγαλύτερους που τα έζησαν αυτά (εγώ ανήκω στους μικρότερους που δεν τα έζησα αυτά, αλλά τα ακούω από τους γονείς μου) Καλημέρα και καλή εβδομάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΛΦΙΝΑΚΙ,καλησπέρα,μας μενει η πίτα,ευτυχώς ακομα δεν αποτελει ανάμνηση:)
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα ευχομαι...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασιλικός θα φυτρώσ' στου ζνίχι σ'
ΑπάντησηΔιαγραφήIκείνου που μ' αρέσ' ιμένα είνι τα πιταράκια στου γάλα τ' άλλ' μέρα!
ΑΜΑΝΤΑ,μ'άρπαζιν η μάνα μ' απ'του ζνίχ',μι ξιζνίχιαζιν,σι λιέου!:))
ΔιαγραφήΚαι είναι μια υπέροχη ανάρτηση, και υπέροχες αναμνήσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήtremens,απ'όλες τις αναμνησεις,μας απόμεινε η πίτα!
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦουσκίνα...λεκάνες και καζάνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μετά φτάσαμε στο άλλο άκρο,
δεν μας άρεζαν τα πλακάκια θέλαμε
Ιταλικά,και βρεθήκαμε σ'αυτό το χάλι.
Αντε τώρα να δούμε τι θα γίνει,από
μια άποψη καλό θα μας κάνει να
πάρουμε το μάθημα μας!
Frezia,νιαί,ειχαμι κι στου χουργιό μας πλακάκια Ιταλίας:))Δεν εχεις αδικο!
ΔιαγραφήΟμορφη ανάρτηση γεμάτη νοσταλγία και συγκινήσεις....να είσαι καλά φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήThalassokrator,συγκινήσεις ναι,νοσταλγία όχι!
Διαγραφή"σκάσι, μη σι 'στράψου παταριά"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να βλέπω την μάνα'ς
Και ο σβέρκος με τον βασιλικό!!!!
Επεσε γέλιο που με άκουγαν από μέσα και απορούσαν!
Μου αρέσει η διάλεκτος πάρα πολύ και επειδή είμαι μιμητικό ον πολλές φορές μιλάω τις ντοπιολαλιές!
Το καταχάρηκα να είσαι καλά!
Γιαγιά Αντιγόνη,κι άλλες παραλλαγές της απειλής,
Διαγραφή"α σι βάξου παταριά"!,
"α σι βάξου μία,θα δγεις τουν ουρανό σφουντύλ'!":))
Τα καλοκαίρια στους παππούδες μου στο χωριό, έζησα παρόμοιες σκηνές... Θυμάμαι την αλουμινένια λεκάνη, το σκληρό λευκό σαπούνι να μας γδέρνει το δέρμα απ΄τη βιασύνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τρομακτικότερο όλων για μένα ήταν το χτένισμα που ακολουθούσε.
:))
misoagnosti,η λεκανη της εποχής μου,"κουπάνα" στο ιδιωμα του τόπου μου,ήταν τσιγκινη,πρασινοσ απούνι για το κεφάλι,ασπρο για το σώμα.Ευτυχώς δεν ειχαμε πολλά μαλλιά,να μας γδερνει η χτενα:)
ΔιαγραφήΑμαρτία σκέτη το αμάρτημα εεε... το Σάββατο της μητρός σου. Χαλάλι και οι παταριές, χαλάλι και το ξιζνίχιασμα μπροστά σε τέτοιες αυθεντικές νοστιμιές. Κράτησέ μου λίγη γωνία! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήEva Psarrou,για τέτοιες νοστιμιές χαλάλι:))
Διαγραφή-Στο σπίτι του VaD η πίτα τιμαται δεόντως τουλάχιστον άπαξ της εβδομάδος,οπότε ανά πάσαν στιγμήν ευρίσκεις περίσσειαν:)
Εγώ είμαι μικρή για τέτοια,δεν τα 'χω ζήσει,αλλά το ξεμάλλιασμα με τη χτένα σε μαλλί μέχρι τον ποπό,το έκανε η προγιαγιά μου στην μαμά μου.Εεεε,το 'κοψε καρέ όταν μεγάλωσε κι ησύχασε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη ανάρτηση!Με προλάβανε,όμως... :) Καλό βράδυ.
Κ με το σταυρό,εδω ταιριάζει η παροιμία του τόπου μου,
Διαγραφή"ως τουν κώλου η κουσά (η κοτσίδα),ως τουν ουρανό η κόρη"!:))
Καλή σου μέρα...
Από μαγερική δε σκαμπάζω γρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά άμα λάχει το ταψί το τσακίζω.
ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ,και γω μαζί σου,στην ιδια...συνομοταξία:))
ΔιαγραφήNα είχα τώρα αυτή τη γωνίτσα πού με τόση μαεστρία φωτογράφισες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα, τι μου θύμισες...Πώς να χτενίσεις το σγουρό μακρύ μαλλί χωρίς κλάματα. Θυμάμαι στο τέλος του δημοτικού, όταν έκοψε η μαμά τη μισή κοτσίδα με ρώτησε "Να τα κόψω;" Αλλά τότε ήμουν σίγουρη ότι θα συνέχιζε.. :)))
99,9% των αναρτήσεών σου μου αρέσουν, ή μήπως 100% ;
Καλό βράδυ:))
Τhalassenia,έλα απο δω και θα βρεις όχι μόνο μια γωνίτσα,αλλά πίτα ολόκληρη:)
Διαγραφή-Και όχι να έλεγες,αφού πήρε το ψαλίδ,δε γλύτωνε η κοτσιδα με τίποτα!:)
-Υπερβολαί!
Καλημέρααα...
Μην μιλάς για πίτες VAD,θα με υποχρεώσεις, καθότι έκανα προχθές απανακόπιτα και οι φίλοι που φιλοξενούσα ακόμη τρέχουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧειρότερη πίτα δεν έχω κάνει στην ζωή μου.
Ούτε εγώ η ίδια δεν την έφαγα.
Για την κολόνα δεν το συζητώ.
Την έφαγε ο σκουπιδοντενεκές.
Αν ξανακάνω εγώ σπανακόπιτα να μην με λένε xristin.
xristin,πετάξατε πίτα;;;;Εντροπή!!!Ο καλός πιτοφάγος όλα τα αλέθει:))Η χειρότερη πίτα ειναι καλύτερη από το πιο καλομαγειρεμένο φαγητό,ακομα κι εκι κοντα σ'ενα μεγάλο χωριο,όπου την πίτα την κανουνε τιγκα στα λαδοβούτυρα!
ΔιαγραφήΕυτυχώς δεν είμαι μόνο εγώ που έχει πρόβλημα με το πολύ λαδοβούτυρο στις πίτες του μεγάλου χωριού.
ΔιαγραφήVAD λες να έκανα λάθος που πέταξα την πιτούλα;
xristin,τι μου θυμίζεις!:))την πρωτη φορά που εφαγα πίτα εκει παραδίπλα απ'το μεγάλο χωριό,έσταζαν λαδοβούτυρα τα δάχτυλά μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Επιμένω,δεν πετιέται,ακομα κι αν εγινε το φυλλο σκληρό σαν γαλέτα!
η γιαγιά μ' μ'έλιγι "θα σι τνάξου παταριά"
ΑπάντησηΔιαγραφήAMANTA,αλλες παραλλαγές:
ΑπάντησηΔιαγραφή-(Θ)α σι βάξου μία!
-(θ)α σι βάξου παταριά!
-(θ)α σι δώσου μια ανάπουδ'!
Πλούτος γλώσσας:))