ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ

Κάπου στο μέσα της δεκαετίας του '60, το ζευγάρι της ιστορίας μας
κατέβηκε με το λεωφορείο απ' το χωριό στην Κατερίνη, να πάνε στο γιατρό το
παιδί τους , επειδή του πονούσαν οι αμυγδαλές του,
ο γιατρός διέγνωσε ότι πρέπει να αφαιρεθούν, χρήματα δεν είχαν μαζί τους,
ο πατέρας του παιδιού έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό
και θα ξαναρχόταν την άλλη μέρα φέρνοντας χρήματα,
το παιδί μπήκε στην κλινική, η μητέρα έμεινε μαζί του, το βραδάκι η δόλια η μάνα είχε λιώσει απ' την πείνα, αλλά δεν είχε δραχμή στην τσέπη της, κάποιοι συνοδοί ασθενών της πρόσφεραν φαγητό, εκείνη, ντροπαλή χωριάτισσα, δίσταζε να φάει, την έκοψε η λόρδα όλη νύχτα, είχε μόνο μισή δραχμή στην τσέπη, το πρωί πάει ν' ανάψει ένα κερί στη μητρόπολη, στη Θεία Ανάληψη, κάποιοι ασθενείς της δώσανε χρήματα ν' ανάψει κερί και για κείνους, βγαίνοντας
απ' την κλινική μετράει τα χρήματα, ήταν πέντε ολόκληρες δραχμές, η πείνα την έχει γονατίσει κυριολεκτικά, "μισή ντροπή δική μου",σκέφτεται, "ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", αγοράζει πέντε τυρόπιτες, τις καταβροχθίζει, ύστερα ανάβει κερί στην εκκλησία με τη δική της μισή δραχμή, επιστρέφει στην κλινική χορτασμένη και όταν ήρθε ο άνδρας της απ' το χωριό, του ζήτησε πέντε δραχμές και έτρεξε ν' ανάψει τα κεριά στη Θεία Ανάληψη...
Η ίδια γελάει ακόμα όταν αφηγείται την ιστορία της, "συχωρεμένη η αμαρτία μου, έπρεπε να φάω, για ν' αντέξω, να φροντίσω το παιδί..."

Άμα σε κόψει λόρδα....
Κάτι ξέρει ο Καραγκιόζης...