Ρολόι στο χέρι, είδος πολυτελείας για τα νεανικά μας χρόνια, φοιτητής
πια πρέπει να πρωτοφόρεσα ρολόι, δε θυμάμαι πότε ακριβώς...
Στο γυμνάσιο ρολόι φορούσαν δυο-τρεις συμμαθητές, παιδιά μη αγροτικών οικογενειών, οι άλλοι μέσα στη φτώχεια μας ούτε στ' όνειρό μας...
-Εκείνη την εποχή, για να φορέσουμε κάτι ξεχωριστό, περιμέναμε το δέμα
απ' την Αμερική. Αδέρφια κι ανίψια του παππού έστελναν συχνά τέτοια δέματα.
Μέσα στο δέμα έβαζαν ένα-δυο καινούρια πράματα κι από και και πέρα ό,τι τους περίσσευε.Για μας όμως ήταν μάννα εξ ουρανού, στιλό, μολύβια,
ξύστρες, σβήστρες, ένα νεανικό μπουφάν με χρώματα και καρεδάκια καουμπόικα, παντελόνι τζιν, στη δεκαετία του '60 αγαθά πολυτελείας, παντελώς άγνωστα σε μας.
Στο τελευταίο δέμα που θυμάμαι, είχε μέσα και μια δεκάδα "ωρολόγια χειρός"! Πασχαλιά στο σπίτι μας! Ελα όμως που δε λειτουργούσε κανένα! Τα κουρντίζαμε
από δω, τα γυρίζαμε από κει, βρε τα βγάζαμε στον ήλιο, βρε στ' απόσκια,
βρε στ' ανήλια, "τ' είχαν τα έρμα και ψοφούσαν", τίποτα! -Θα τα πάμε στον κυρ Θωμά, είπε ο πατέρας, κι ο κυρ Θωμάς, εμπειρικός ρολογάς, απεφάνθη: -Όλα είναι χαλασμένα, βάλτε τα σ'ένα δέμα και στείλτε τα πίσω!
Θα περίμενε κανείς ότι θα απογοητευόμασταν σφόδρα! Όμως όχι, δε στενοχωρηθήκαμε, σε μια εποχή που στερούμασταν βασικά πράγματα, δεν υπήρχε χώρος για τέτοιες απογοητεύσεις.
-Ο ήρωας της ιστορίας μας, παιδί μιας άλλης εποχής και τούτος, είδε σ' ένα ΡΟΜΑΝΤΖΟ "συμπληρώστε το κουπόνι και θα σας στείλουμε το ρολόι που βλέπετε μόνο με 50 δραχμές". Πείθει λοιπόν τον πατέρα του, συμπληρώνει το κουπόνι, έρχεται το ρολόι, ο μικρός φίλος μας το φοράει καμαρωτός στο σχολείο, την ίδια μέρα χιονίζει ασταμάτητα στο χωριό, ο πιτσιρίκος κατεβαίνει για χιονοπόλεμο φορώντας το ρολόι και όπως τινάζει το χέρι του για να πετάξει μια χιονόμπαλα ("μάπα" στο ιδίωμα του ΑΠΟΥΡΩ), κόβεται το λουράκι του ρολογιού, πέφτει στον πάγο το ρολόι και γίνεται κομμάτια! Μπορούμε να φανταστούμε την απογοήτευση του μικρού μας φίλου, ακόμα και τώρα που μου αφηγήθηκε την παιδική ανάμνηση τον έπιασε το παράπονο κι έκλεισε την αφήγησή του με τη φράση "όπου φτωχός κι η μοίρα του"...
-Πάλι στη δεκαετία του "60, ο ξενιτεμένος αδερφός από τη Γερμανία έστειλε ένα ρολόι στον αδερφό του, έναν συμπαθέστατο άνθρωπο με ελαφρά νοητική στέρηση, κι εκείνος έβγαινε στην πλατεία, στην Αγορά του ΑΠΟΥΡΩ, και δείχνοντας το ρολόι έλεγε με καμάρι: -Του βλιέπ'ς αυτόια; Η αδιρφόζουμ μι τό 'στειλιν, απ' τ' Γιρμανία!!!
Σήμερα ποιος δένεται έτσι μ' ένα ρολόι; Ποιος δείχνει στη φόρα το χρυσό ρολόι του; Μα φυσικά ο ένας και μοναδικός, ο Γιώργος Μάγκας! Απολαύστε τον!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ ΨΗΦΟΘΗΡΙΚΟΝ
Όποιος ψηφίσει σήμερα τον ΑΠΟΥΡΩ, κερδίζει μια βόλτα καβάλα στο γάιδαρο! Με τρεις ψήφους την ημέρα οι βόλτες γίνονται εξαπλασιάζονται! Κι αφού σας έπεισα με την προεκλογική μου προσφορά, πάτε τώρα για την ψήφο εδώ, πάρτε και την ευχή μου, "χαϊρι να δείτε"!
.jpeg)
.jpg)
Στν 6η στήλ δε βγαίνουν κουτάκια, θα χάσου ντ καβαλίκα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος δένεται ψυχολογικά με το ρολόι του; Εγώ! Έχουμε περάσει τόσα πολλά πράγματα μαζί που το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να το αποχωριστώ. Εκείνο μου δείχνει την ώρα κι εγω το προσέχω, ώστε να με εξυπηρετεί. Ακόμα και να χαλάσει διά παντώς, δεν πρόκειται να το πετάξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟτι μου κουβάλαγε ο ναυτικός πατέρας, ήταν το καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρήκα προχθές που κατέβηκα στην αποθήκη, το πρώτο του 76 με μαύρη οθόνη που άναβε όταν πάταγες το κουμπάκι-κουρδιστήρι. Ντίτζιταλ, του τότε... κι όμως τόχω ακόμη φυλαγμένο. Με μπαταρία ναιιιι!
Είχα ρολόι πριν μάθω την ώρα, και ήταν η αφορμή αυτή. Στα 15 την έμαθα.
Δεν έχω αποχωριστει ποτέ κανένα απο αυτά τα ρολόγια. μένουν στα ντουλάπια να πιάνουν τόπο.
Με όλα τα πράγματα μου είναι δεμένη και δεν πετώ τίποτα.. εξ ου και η προσονυμία....
Είχαμε και εμείς τα τυχερά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το Αμέρικα!
Το τι κάλτσα νάυλον και αποφόρια που καμαρώναμε δεν λέγεται!
Ρολόι φόρεσα στην 6η Γυμνασίου!
Ακόμα το θυμάμαι με το φαρδύ λουρί που ήταν μόδα στα κορίτσια!
ΑΠΟΥΡΩ ΔΑΓΚΩΤΟ!!!
αμερικάνικη βοήθεια που λένε,ήταν τα δέματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ τα λατρεύω τα ρολόγια!!
καλημέρα και καλό σαββατοκύριακο!
Εγώ έβλεπα την ώρα στο ρολόι
ΑπάντησηΔιαγραφήτου Παππού!
Απ αυτά με την αλυσίδα που
μπαίνουν στο τσεπάκι...
εδώ τωρα θα πω οτι χρησιμοποιείς αθέμιτα μέσα για την αρπαγη ψήφων.......ακου με τον κυρ μεντιο βόλτα.....ετσι πάμε για την εξουσία...χαχαχα....να σαι καλά...ωρολόγιο δεν ειχα ποτέ όταν μεγάλωσα μετα δεν τα πήγαινα με την ωρα καλά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύρηκα,εύρηκα μες την μαύρη νύχτα......... το κουτάκι... και την μπουμπούνισα την ψήφο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι πρέπει να ακούστηκε και ο Αρχιμήδης όταν πετάχτηκε γυμνός από το μπάνιο και φωνάζοντας εύρηκα-εύρηκα ανακάλυπτε τον νόμο της άνωσης(αν και κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν ότι απλώς βρήκε το χαμένο σαπούνι).
Εγώ σαπούνι δεν βρήκα σου ορκίζομαι.Μόνο το κουτάκι!
Μια χαρά τα πας καλέ!
Εγώ πάλι δεν δενόμουν ούτε μ'ενδιάφεραν ούτε ρολόγια ούτε κοσμήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε το ρολόι ήταν για τα παιδιά άπιαστο όνειρο?
Υπάρχει άραγε κάτι που να'χει την ίδια αξία για τα παιδιά που τα'χουν όλα??
Το'χεις βάλει αμέτι μου χαμέτι να βγείς πρώτος χαλάλι σου!
Δεν πιστεύω να μην τηρήσεις την υπόσχεση!
Κάθε φορά και άλλα μας τάζεις:))
πάς για βουλευτής ? καλησπέρα Βασίλη !
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχαχααα γέλασα πολυ΄ που το βάζατε στον ήλιο,στον ίσκιο, τίποτα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ κανένας δεν μου έστειλε κάτι απο το εξωτερικό. Δεν είχαμε ουτε εναν μετανάστη εκτός χώρας, τίποτα, ουτε καν μακρινό ξάδερφο.
Αν είχαμε, πολλά θα ήταν αλλιώς, πιστεύω.
Οσο για το ρολόϊ, δένομαι υπερβολικά με αυτό. Καλύτερα να ειμαι γυμνός παρά να μη φοράω ρολόϊ.
Είχα κι εγω ενα σαν αυτο της Τσεριζούνας με μαύρο τζάμι που πάταγες κουμπί κι άναβε. Σούπερ.
AMANTA μου,κια μενα μου κανει νουμερα,κάνω υπομονη και ανοίγει,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σου δώσω οδηγίες σε λιγο απ'το fb,μη στινουχουργιέσι,δεν τ'χάν'ς
ντ καβαλίκα μι τίπουτας:))
ΚΑΝTHAROS,άλλοι δενονται με τα ζωντανά,αλλοι με τα αντικείμενα,άλλοι με τα..Αρειανά και δεν ξεκολλάμε με τίποτα:)),ανθρωπινο ειναι να δενεσαι με ό,τι αγαπάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήZouzouna,δεν τα πετάς,μόνο τα μοιράζεις:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε με το καλό θα κληρωσεις ρολόι;:)
Γιαγιά Αντιγόνη μου,"τα τσεκ απ'την Αμερική σε βγάζουν παλικάρι!"
ΑπάντησηΔιαγραφήτραγουδούσε ο Βαμβακάρης καποτε,πάντως εμας μας βοηθησαν τα αμερικανοσόγια,τα χάλια μας ειχαμε...
christina μου,κι άλλη λάτρης ρολογιών;Αντε,εμπρός για συλλογο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα,καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι...
Frezia,α,τα ρολόγια τσέπης,
ΑπάντησηΔιαγραφήτα κυριλέδικα εκεινης της εποχής,συλλεκτικά κομμάτια πια...
homemade,και που να δεις τι θα μοιράσω σε λίγο στο fb!:)
ΑπάντησηΔιαγραφή-Δε δένομαι,αλλά και δεν το βγάζω απ'το χέρι μου...
xristin μου,σ'ευχαριστω πολύ,
ΑπάντησηΔιαγραφήξαναμπουμπούνισέ την και σήμερα!
Ναι,βρε,καλα τα παμε,περάσαμε το διακοσάρι:)
zoyzoy,Αρμενακι,ούτε στ΄όνειρό μας ρολόι τότε!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Δεν τάζω τίποτα,μόνο προσφέρω!
Ο λόγος μου συμβόλαιο!:))
-Το πήρα "πατριωτικά" απ'τη στιγμη που βρεθηκα σφήνα ανάμεσα στα επαγγελματικά μπλογκ,ενας ερασιτεχνης μπλογκερ,που κανει το κεφι του,όπως όλοι μας εδω μεσα,και λεω,μπορούμε όλοι μαζί να τους τη βγούμε τους επαγγελματίες του μπλογκοχώρου...
MINIMARKET,βουλευτής εγώ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια...γιαούρτωμα μ'εχεις;:)))
-Ετοίμασέ μου επιτροπή υποδοχής,
σας ερχομαι...
Καλημέρα στο Ληθαίο,θα τον χαιρετισω από κοντά σε μια βδομάδα...
tzonakos,α,προφανως ο τόπος σας ήταν πλούσιος,αφου δε φευγανε οι κατοικοι για μεταναστες... εξ ού και τα φανταχτερά ρολόγια:)
ΑπάντησηΔιαγραφή-Τσεριζούνα!!!Καλό:))
Από εικοσηέξη εγγόνια που
ΑπάντησηΔιαγραφήείχε ο Παππούς, σε ποιανού
τη συλλογή να πάει?
Frezia,να το κόβατε σε εικοσιέξι κομμάτια:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο μου ρολόϊ, με μπρασελέ παρακαλώ, που μου το έστειλε ένας θείος μου από την Αμερική, είχε κακή κατάληξη. Μανιώδης ερασιτέχνης ψαράς από μικρός, μια μέρα που γύριζα την πετονιά να την πετάξω, φεύγει μαζί της και το ριλόϊ στη θάλασσα. Από τότε φοράω ρολόϊ στο δεξί. Ευχές VAD.Για περισσότερες, στο Χριστουγεννιάτικο blog μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή επειδή άργησα μια μέρα θα χάσω τη βόλτα με το γάιδαρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία φορά ανέβηκα πριν χρόνια στη Σαντορίνη και ο ιδρώτας από τα καπούλια του έκανε το sleeping bag για κλάματα. Πού να κοιμηθώ το βράδυ...
Α ναι για ρολόγια μιλάμε.
Ρολόγια κυκλοφορούσαν πολλά στο σπίτι από τα μικράτα μου,
ας είναι καλά ο ταξιδιάρης θείος χμ, πρέπει να κάνω αναφορά στο τότε.
Εγώ σε ψηφίζω, εσύ θα πεις καμιά καλή κουβέντα ή τζάμπα δουλεύω και για σένα;
Έπεσες με τα μούτρα στη ψηφοθηρία και μας ξέχασες:(
Άντε με τη νίκη:)
Για να μην πούμε και για την άλλη πονεμένη ιστορία του έρμου ρολογιού του blog σου που μάτια έχει και μιλιά δεν έχει, το συνεπέστατο όλων, αφού αυτές τις δυο φορές τις λέει σταθερά σωστά από καταβολής e-κόσμου :) Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήDinos-Art,Θεία Δίκη!:))Εκεινη την εποχή να φοράς τετοιο ρολόι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ερχομαι....
Καλές Γιορτές ευχομαι...
Τhalassenia μου,μη μου στενοχωριέσαι,
ΑπάντησηΔιαγραφήεσύ ειδικά θα εχεις μερίδιο σε όλα:)
-Α,Σαντορίνη,πάνε τριάντα χρόνια,πάνω στο μουλάρι,εκπαιδευμενος παλιοχωριατοχώραφος εγω,
καταευχαριστηθηκα καβάλα και τραμπάλα!
-Κι εσύ ειχες τα τυχερά σου σε ρολόγια:)
-Η τελευταια που θα ξεχάσω εδω μέσα...αντε,παραπονιάρα:)
Καλημέρα....
Eva Psarrou,Εύα μου,το πέτυχες!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποιος μου εστειλε και μια φωτογραφία του ιδιου ρολογιου απ'το 1969,που δειχνει την ίδια ωρα!!!Μιλάμε ρεκόρ για Γκίνες:))
Καλή σου μέρα...
Φίλτατε Vad,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ όταν δε φοράω το ρολόι στο χέρι μου νομίζω ότι μου λείπει ολόκληρο το χέρι! Πάντως, τώρα τελευταία έχω αρχίσει να κοιτάζω την ώρα στο κινητό περισσότερο απ' ότι στο ρολόι κι έχω αρχίσει να ανησυχώ!
Η ψήφος μου εδόθη, 222 σταυρούς έχεις μέχρι στιγμής! Ρε γαμώτο, το δικό μου το ιστολόγιο δεν το είδα στα υποψήφια... Αλλά, δε βαριέσαι, ξέρω τι θα έβγαινα... τελευταίος ;)
teleytaios,και γω χωρις ρολόι αισθανομαι οτι κατι μου λειπει...ε,και το κινητο το κοιτάμε,αλλά οχι και τόσο...
ΑπάντησηΔιαγραφή-Διάλεξες ψευδώνυμο μετριοπαθές,που δειχνει προφανως και άνθρωπο χαμηλών τόνων,δεν εισαι ποτέ τελευταιος...
Καλά πάμε και...συνεχιζουμε:)
τέλειο, πέθανα στο γέλιο, καλώς σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήtremens,καλωσόρισες,χαιρομαι που σ'αρεσε:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τα λεμε....
Καλή Χρονιά...
Κι όμως πίσω αποό το λεπτό χιούμορ, πέρασε το... "τρέιλερ" μιας εποχής...
ΑπάντησηΔιαγραφή