Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Οι Ευανθούλες

Μια φορά κι έναν καιρό, τον παλιό καλό φοιτητικό καιρό,
είχαμε στη σχολή συμφοιτήτριες από τον κάμπο της Λάρισας, εξαδέλφες και συνώνυμες, τις Ευανθούλες με τ' όνομα. Καλές κοπελιές,
λίγο συντηρητικούλες, έμεναν στα γνωστά τότε οικοτροφεία Φάρος
(δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα σήμερα, εκεί μέσα δεν έμπαινες εύκολα, εκτός αν ήσουν οργανωμένος στις χριστιανικές ομάδες), μια καλή καλημέρα είχαμε...
Τα φοιτητικά καλοκαιράκια ο Vad δε σουλατσάριζε πέρα δώθε, έπρεπε να βγάλει κανένα μεροκάματο, να βγούνε κάπως τα έξοδα του χειμώνα, να ξαλαφρώσει λίγο και τους δικούς του, άλλωστε οι περισσότεροι με χίλια ζόρια σπουδάζαμε εκείνη την εποχή. Βρέθηκα λοιπόν έκτακτος στην τοπογραφική υπηρεσία σ' ένα χωριό του κάμπου της Λάρισας, παρεμπιπτόντως τόσες Audi και τόσες BMW σε αγροτοχώρι δεν είδα και ούτε θα ξαναδώ στη ζωή μου, μιλάμε για αρχές της δεκαετίας του "70, τότε που ακόμα το ΙΧ αποτελούσε προνόμιο των λίγων. Τα χωριά του Θεσσαλικού κάμπου είχαν πάντα τον τρόπο τους...
Ας γυρίσουμε στην ιστορία μας, μια μέρα σ ένα δρομάκι του χωριού πέφτω πάνω στη μια Ευανθούλα, μέχρι να τη χαιρετήσω, εκείνη σκύβει το κεφάλι, κάνει επιτόπια στροφή και φεύγει! Βρε αμάν! Κόκκαλο εγώ!
Τέλος πάντων, τελειώνει το καλοκαίρι, το Σεπτέμβρη που βρεθήκαμε στο πανεπιστήμιο, "τι έγινε, ρε Ευανθούλα", "να μωρέ, ξέρεις, χωριό είναι, δουλειά δεν έχουν να κάνουν, καταλαβαίνεις τώρα, δε θέλουν και πολύ να πούνε την κακή κουβέντα"!
Μη βιαστείτε να καταδικάσετε τις Ευανθούλες της ιστορίας μας, ακόμα και σήμερα, όσο κι αν έχουν αλλάξει τα πράγματα, το χωριό παραμένει πάντα μια μικρή κλειστή κοινωνία, με τα θετικά της και τα αρνητικά της...
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

30 σχόλια:

  1. ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ28/5/12, 8:30 π.μ.

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

    ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ , ΣΤΙΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

    ΟΜΩς ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD29/5/12, 5:26 π.μ.

      ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ,καλή σου μέρα,έχουν περάσει χρόνια,τωρα πια οι κλειστές κοινωνίες μόνο κλειστές δεν ειναι...Η προσωπική μου εμπειρία από κεινα τα χρόνια είναι τραυματική για έναν νέο με όνειρα...Δεν ήταν καθόλου καλύτερα,δε θα γύριζα το χρόνο πίσω με τίποτα...

      Διαγραφή
  2. Ange Alexiou28/5/12, 12:42 μ.μ.

    Ο κάμπος και σήμερα, έχει τον τρόπο του VAD. Όταν θα αδειάσουν οι καφετέριες της Ταχυδρομείου, θα ξέρουμε ότι δυστυχώς επτωχεύσαμε. Τα τζιπ και τα ακριβά αυτοκίνητα βέβαια βρίσκονται στα πάρκινγκ χωρίς πινακίδες. Ένα στα τρία εμπορικά που απέμεινε, κάνει 60% εκπτώσεις. Πώς αλλιώς θα επιβιώσει όταν στις λαϊκές ό,τι πάρεις 10 ευρώ;
    Τώρα για τις Ευανθούλες, αν βρεθείς στο χωριό τους, θα σ΄αγκαλιάσουν, θα σε καλωσορίσουν στο σπίτι τους, θα σου γνωρίσουν το σύζυγο και τα παιδιά. Αλλάξαν οι εποχές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD29/5/12, 5:33 π.μ.

      misoagnosti,σ'εκανα κι εκδηλώθηκες,εσύ κάτι ξέρεις από Κάμπο:))Συμφωνώ απόλυτα στις εκτιμήσεις σου,τα μπερεκέτια των επιδοτήσεων και των μπλοκων τελείωσαν...Απτή απόδειξη τα ξεκωλάδικα εκει κοντά στο Αλκαζάρ(από τότε μεσουρανούσανε στη Λάρισα),τώρα στερέψανε...Απλώς,φτωχό αγροτόπαιδο εγω τότε,μου ειχε κάνει εντύπωση ο πλούτος του Κάμπου το 1973,όταν στο χωριό μου ακομα οι αγρότες δεν ειχα αγοράσει ούτε αγροτικό αυτοκίνητο...
      -Μωρέ,για τη φιλοξενία δε διαφωνώ

      Διαγραφή
  3. teleytaios28/5/12, 12:47 μ.μ.

    Κάτι τέτοιες Ευανθούλες πάντως, τέκνα καλών οικογενειών και θρησκευόμενες όσο δεν πάει, τις φοβήθηκε το μάτι μου κατά τα δικά μου φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη!

    Την καλημέρα μου Vad και καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD29/5/12, 5:37 π.μ.

      teleytaios,α,καλα,από τετοιες ιστορίες στα φοιτητικά χρόνια άλλο τίποτα!
      Πάντως οι ηρωίδες της ιστορίας μας ήταν όπως τις περιέγραψα,παιδιά χαμηλών τόνων,χωριατόπουλα σαν και μας,έτσι τις μάθανε,έτσι κάνανε...

      Καλή σου μέρα...

      Διαγραφή
  4. akrat28/5/12, 2:37 μ.μ.

    τα ξέρω

    τα ξέρω

    δεν μας πειράζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD29/5/12, 5:40 π.μ.

      akrat,
      τα ξέρεις;;;
      τα ξέρεις;;;
      κι εμάς δε μας πειράζει:))

      Διαγραφή
  5. Μάνα28/5/12, 4:49 μ.μ.

    Αυτά τα πρέπει και τα μη. τόσο ανούσια και τόσο σημαντικά για κάποιους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD29/5/12, 5:45 π.μ.

      Μάνα,όπως μάθαινε κανείς,μεσα στο μικρόκοσμο που ζούσε...Α,αν θυμηθώ απ'τα ίδια χρόνια ιστορίες με πατριωτάκια σου φοιτητόπουλα,ποπό νοοτροπίες,κάποιοι (και προπαντός κάποιες) ήταν χειρότεροι απο μας τα χωριατόπουλα.
      Επιασα κουβέντα στη φοιτητική λέσχξη με μια πατριώτισσά σου και η φίλη της γυρίζει και της λέει,"με του συντυγχάνεις,κόρη!":)))

      Διαγραφή
  6. Eva Neocleous28/5/12, 6:48 μ.μ.

    Όπως τα αφηγείσαι είναι Vad.Εξαιρετικό κείμενο!

    Υ.Γ.Βρήκες όνομα όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD29/5/12, 5:49 π.μ.

      Eva μου,να διαβάσεις και την απάντηση μου στη Μάνα:)

      ΥΓ.Δε φταίω εγώ,τις ανέφερα με το πραγματικό τους όνομα,τι ήθελες;Να το αλλάξω;:)

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος29/5/12, 3:43 μ.μ.

    Κι εμεις ειχαμε στο Πανεπιστημιο Ευανθούλες που μενανε σε φοιτητικες χριστιανικες εστίες, φορουσαν μόνο φούστα και κάναν παρεα μονο μεταξύ τους!

    Α!! ειχαν και μακριες καστανες κοτσιδες! Καποιες απο αυτες σημερα...ειναι μοναχές. κάποιες αλλες ειναι παντρεμενες και πολυτεκνες!

    Καλά κοριτσια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. VAD29/5/12, 4:57 μ.μ.

    Coula,αιώνιον το είδος:))
    Να προσθέσω στη συλλογή σου;Και κάποιες απ'αυτές,οταν ανακάλυπταν από πού κατουράει η γάτα,στο δευτερο έτος φεύγανε απ'το Φάρο,αντικαθιστούσαν τη μακριά φούστα με μίνι και την κοτσίδα με μοιραιο μαλλί και του δίνανε και καταλάβαινε!!!Φωτιά στα τόπια σου λέω!!!:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. tzonakos29/5/12, 5:44 μ.μ.

    Tα ίδια σχεδόν πέρασα κι εγω, στον τόπο που μεγάλωσα.
    Πάλι καλά,μιλούσαμε με κορίτσια αλλα στα γρήγορα, ενα γεια, τι κάνεις. Καλά και δρόμο μη μας δει κανα μάτι και σπιλωθέι του κοριτσιού το όνομα που μιλά στο δρόμο με το γιο του μάστορα... αν ήμουν ο γιός του δάσκαλου ή του δικηγόρου ή ακόμα καλύτερα, του γιατρού, ε θα ταν κάπω ς αλλιώς.
    Μετά, χρόνια μετά, έμαθα εδω κι εκεί οτι όσα δεν κάναν στον τόπο τους τα κορίτσια, τα κάναν δέκα φορές στα νησιά, τα καλοκαίρια. Δεν τις κατηγορώ.
    Αλλα αυτη η φοβία, το σφίξιμο της μικρής κοινωνίας δεν έκανε καλό.
    Κι οπως ξέρεις VAD, η Ελλάδα ειδικά μέχρι το '90 θα έλεγα, ήτανε κατα κύριο λόγο αποτελούμενη απο μικρές κοινωνίες. Οπου οι νέοι ήτανε γεμάτοι αναστολές, φοβίες, και συνητηρητισμό.
    Οταν σε ενα τόπο, για να πιάσεις το χέρι κοπέλλας μπορείς να το κάνεις μόνο ενώπιον όλων σε χορό σε πανηγύρι, ε άστο ...

    Μπορεί να τα πω μια μέρα στο μπλογκ μου,εχω ιστορίες παρόμοιες αν και μερικά πράγματα δεν τα δίνεις ετσι εύκολα στη διάθεση του καθενός στο διαδίκτυο. Κρίμα, αλλα πολλοί αναγνώστες δεν θα καταλάβουν τι γράφεις, τι εννοείς. Ειδικά αν δεν εχουνε ζήσει σε αυτές τις μικρές κοινωνίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. VAD30/5/12, 4:47 π.μ.

    tzonakos,κλασικές εικόνες αυτές που περιγράφεις κι οσοι δεν τα ζήσανε,ασε,απίστευτα...Απόλυτος ελεγχος της ζωής των πάντων χωρίς κανεναν ιδιαίτερο μηχανισμό εξουσίας,μόνο με τα τα μπού,τις προκαταλήψεις...

    ΥΓ άσχετο,δύσκολα θα τη βγάλετε καθαρή σήμερα,οι δικοί σου κουρασμενοι,λίγοι,κρυβονται μακριά απ'τη μπάλα,παιζουν το χειρότερο μπάσκετ στα τελευταια δεκα χρόνιαοι, οι άλλοι έχουν πάρει φωτιά,έχουν δίψα,εχουν ταλεντο,παιζουν το καλύτερο μπάσκετ μετά από πολλά χρόνια,θα δούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. tzonakos30/5/12, 9:20 π.μ.

      Αδικο, πολύ δεν έχεις σε αυτά που λες για το μπάσκετ.
      Παίζει καλά ο αντίπαλος ο ακατανόμαστος.
      Αφου οι πράσινοι υστερούν τραγικά στον τομέα των ρημπάουντς. Αφαντοι σε αυτό, άρα λιγότερες κατοχές μπάλλας, άρα μειωμένη ψυχολογία.
      Αν το δεις μπασκετικά, αθλητικά το θέμα και οχι οπαδικά, είναι φυσιολογικότατο μια ομάδα να κάνει τον κύκλο της κάποτε. Η αξία της δεν μειώνεται αν χάνει αφου αν παραμένει μεσα στις 5 καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες.
      Και πολύ κράτησε, 10 χρόνια και τόσες κατακτήσεις τίτλων, με πιο εντυπωσιακό στοιχείο τις τόσες πολλές συμμετοχές σε Φάϊναλ Φορ. Το επίτευγμα ειναι μεγάλο.
      Ισως τωρα στο λιμάνι να μάθουν και λιγο μπάσκετ, ο κόσμος εννοώ :) που θέλει μόνο νίκες γι αυτο και ειναι ποδοσφαιρικός και δεν πάταγε στο μπάσκετ.
      Θα ψάξω να βρω τον μέσο όρο εισιτηρίων φέτος.

      Απο μπασκετική καθαρά άποψη, είναι τεράστια τύχη να έχουμε δύο τόσο υψηλού επιπέδου ομάδες. Το δύσκολο ειναι να διατηρηθούν για καιρό στην κορυφή.

      Διαγραφή
  11. VAD30/5/12, 5:08 μ.μ.

    tzonakos,οχι,δεν εκανε τον κύκλο της,απλώς θελει καλη αναννέωση...
    -Εγώ ως "εξαπανεκαθεν" μπασκετολάτρης πολύ θα ήθελα να δω τους περσινούς τελικούς,όσους τελος πάντων,ν'απολαυσω πχ τη θεαματική μονομαχία Μπατίστ-Μπουρούση,μπάσκετ υψηλού επιπέδου...
    -Αντε,θα το αναλύσουμε κι αλλο το θέμα μετά το ματς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πιγκουίνος31/5/12, 1:17 π.μ.

    Ωραίο κείμενο (πώς θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε από τη στιγμή που αναφέρεται στη Λάρισα!), αποτυπώνει το κλίμα μίας συγκεκριμένης εποχής που μοιάζει να είναι τόσο μακρινή.
    Ή μήπως δεν είναι και τόσο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD31/5/12, 4:51 π.μ.

      Πιγκουίνε,πρέπει να διεκδικείς δάφνες μοναδικότητας,πρωτη φορά γνωρισα Λαρισαιο Πιγκουίνο!:))
      -Σιγουρα εχουν αλλάξει κάποια πράγματα στις πρώην κλειστές κοινωνίες,δεν ξερω σε ποιο βαθμό...

      Διαγραφή
  13. Ανώνυμος31/5/12, 3:54 π.μ.

    Το κουτσομπολιό στις μικρές κοινωνίες δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο. Το έχω ανιχνεύσει και σε ξένες... Η μανία του ενός να παρακολουθεί (και όχι μόνο...) το άλλον, με διάθεση θαψίματος! Ανθρώπινες ιδιότητες που μόνο η παιδεία ενδέχεται να απαλείψει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD31/5/12, 4:53 π.μ.

      heliotypon,α,βεβαια,το έζησα κι εκει έξω που ήμουν,σύννεφο πήγαινε...

      Διαγραφή
  14. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS1/6/12, 12:28 π.μ.

    ΟΜΟΡΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ.
    ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΗΣΥΧΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD1/6/12, 6:07 π.μ.

      JK,Καλό μήνα,κυρ Χαμόγελε,να μη χάσεις
      ποτέ τη διάθεση σου για χαμόγελο:)

      Διαγραφή
  15. kariatida621/6/12, 7:55 π.μ.

    Υπάρχουν σήμερα κορίτσια Ευανθούλες?!?!?!?!!
    Εγώ πως έχω την εντύπωση πως ούτε ηγουμένισσες Ευανθούλες δεν υπάρχουν σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. VAD1/6/12, 9:32 π.μ.

    kariatida,θα σε μαλώσουν δυο καλές μπλογκοφίλες με το ιδιο όνομα,που με διαβάζουν ανελλιπώς:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Και λοιπόν;E allora?5/6/12, 11:01 π.μ.

    VAD 17αρα εγω με΄σα 90' με παντελόνι και αλογουρα πάω με τη μητερα μου στο χωριο της.Μια προθεία της τη ρωτάει "ποιανού ειν τουτο;"
    Η κόρη μου απάνταει η μητέρα μου
    Σχόλιο της προθείας "Κόρη σου ειναι αυτό;Τι το'φερες και δεν έφερες το γιο σου;"
    Χαχαχα πόσο λες να εχουν αλλάξει τα πράγματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. VAD5/6/12, 11:17 π.μ.

    E,allora,τίνους είνι τούτου του κουρίτσ';Θ'κό σ' είνι;
    Τι μι τό'φιρις;Κι δεν έφιρις του πιδί;:)))
    -Να συμπεράνω ότι στο χωριό εψαχναν γαμπρό για κάποιο κορίτσι,ήθελαν γαμπρό απ'την πόλη,γι αυτο και η ερωτηση της θειάς!:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Και λοιπόν;E allora?6/6/12, 10:34 π.μ.

    Μπααα...με ειδαν με παντελόνια και με την αλογουρα και νόμισε οτι ειμαι αγόρι.
    Προτιμάνε ή μάλλον προτιμούσε τα αγόρια...ουτε ενα γλυκάκι του κουταλιού δε με κέρασε!

    Πάντως το λέω πάντα και η Αττική ένα μεγάλο χωριό ειναι τι νομίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. VAD6/6/12, 12:03 μ.μ.

    E,allora,στην ερωτηση "εχεις παιδιά" η κλασική απάντηση σε κλειστή κοινωνια ειναι "δυο πιδιά κι ενα κουρίτσ'!!!",οπου παιδιά ειναι μόνο τα αγόρια βεβαια:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)