Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Η ΔΟΥΠΌΝΤΣΑ



Αγαπημένος τόπος των παιδικών χρόνων, μια λαγκαδιά κι ενας εποχιακός χείμαρρος, που ξεκινάει απ'τα Ρυάκια των Πιερίων και διασχίζοντας τα όρια των αγροτικών περιοχών των χωριών Καστανιά, Παλιόστανη, Μικρή Μηλιά, Σφενδάμη, Κολινδρός και Καταχάς, καταλήγει στη θάλασσα, στον Όρμο Μεθώνης...Πανέμορφος τόπος,
χορταίνει το μάτι σου πράσινο, δεν έβγαλα φωτογραφίες απ' το χείμαρρο, το προηγούμενο βράδυ είχε βρέξει καταρρακτωδώς, όπως μόνο στη Δουπόντσα ξέρει να βρέχει, με αποτέλεσμα το μονοπάτι για το ποτάμι να είναι αδιάβατο λόγω της λάσπης...

Εδώ ο γράφων έκανε το παιδικό αγροτικό του στα καπνά, ολόκληρο καλοκαίρι σε καλύβα, μιάμιση ώρα με τα πόδια, μακριά απ' τον Κολινδρό...Μόνο όποιος εργάστηκε στα καπνά, μπορεί να με καταλάβει...
Εδώ φύτεψα καπνά,
εδώ "έσπασα" (μάζεψα) καπνό,
εδώ "μπούρλιασα", "ραμάτιασα", "αρμάθιασα",
εδώ μάζεψα "φανάρια",
εδώ βοήθησα στο "δέσιμο"...
εδώ ο Vad είδε λύκο,
αλεπού,
τσακάλι (και νόμισα πως ήταν σκυλί!),
μέσα στα καλαμπόκια "μύρισα"
ασβό και χτυπούσα γκαζοτενεκέδες για να φύγει απ' το καλαμποκοχώραφο ο...βρωμιάρης,
εδώ είδα το πέταγμα του σαϊνιού,
εδώ είδα το γεράκι
να κυνηγάει ένα κοπάδι πέρδικες,
να περνάει πάνω από τα κοτόπουλά μας που έβοσκαν αμέριμνα, και με κάθετη εφόρμηση από ύψος δυο μέτρων, με κινηματογραφική ταχύτητα να αρπάζει ενα κοτοπουλάκι, εγκαταλείποντας το κυνήγι των περδικιών, να χάνεται από τα μάτια μας με το λάφυρο στο ράμφος του, κι η μάνα μου να φωνάζει, "ουρσούσ΄κου,να του φάει ου λύκους, να του φάει, μας πήριν του π'λαδί'!
Εδώ χάσαμε το γάιδαρο, μοναδικό μεταφορικό μέσο της οικογένειας, κατά σύμπτωση είχε το ίδιο χρώμα με το γαϊδαράκο της φωτογραφίας, από δω με στείλανε στο Κίτρος, να φέρω το γάιδαρο που είχε βρεθεί εκεί...
Το ποτάμι δεν είχε πολύ νερό, πολύ σπάνια πιάναμε κανένα γριβάδι,
αλλά συχνά βγάζαμε καβούρια στις άκρες του χείμαρρου...
Εδώ ήταν και το μοναδικό μας κτήμα, με κερασιές,
μηλιές,
αχλαδιές,
εδώ για μια και μόνη φορά είχε βάλει ο πατέρας μου ενάμιση στρέμμα καρπούζια, που μας τα κλέψανε όλα εν μια νυκτί !

Μη μου πείτε πάλι, αχ, τι ωραία χρόνια και τέτοια...,δεν τα νοσταλγώ, ήταν χρόνια στέρησης, απλώς τα θυμούμαι ως χρόνια που σημάδεψαν τη ζωή μου...

ΥΓ.Εκτός από τις τέσσερις πρώτες φωτογραφίες οι υπόλοιπες είναι "δανεισμένες" από διάφορες ιστοσελίδες...

36 σχόλια:

  1. αχ, τι ωραία χρόνια...A! συγνώμη δεν έπρεπε να πω αυτό!E!...ΧΑ!...όμως φιλε vad αυτά όλα έφτιαξαν τον άνθρωπο που είσαι τώρα...

    Καλο Σ/K να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ElenaG,σιγά τον άνθρωπο!:))
      Καλημέρα,βρε Κυπραία....

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος10/3/12, 10:14 π.μ.

    Μπορει να ηταν στερημενα χρονια, αλλά σιγουρα ήταν πιο αγνα!

    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Coula,Αντε και συ,ρομαντική:)Αγνά;;;Όταν μεγάλωσα λίγο,τότε κατάλαβα πόσο "αγνά" ήταν!!!:))Βρε,σου λεω,της πουτ@ν@ς γινότανε και τότε!Όπου κι αν γύριζε το μάτι σου!

      Καλή Κυριακή...

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος10/3/12, 11:20 π.μ.

    Χρόνια στέρησης ή χρόνια αληθινά?
    Λησμονούμε τις εποχές τούτες κάποιοι που νοιώθουμε ότι σπίτι μας είναι δίπλα/μέσα στη φύση και όχι στις τσιμεντοσπηλιές των μεγαλουπόλεων που μεγαλώσαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος,βάλε τ'ονοματάκι σου,βρε φίλε,να ξερουμε με ποιον ανταλλάσσουμε ωραιες αποψεις:),δε φακελωνουμε κανεναν,μονο σ'εκεινα "τα χρόνια τα σακάτικα",οπως λεει κι ο ποιητής,φακελωνανε!:))
      Το σπιτι μας ειναι δίπλα στη Φύση,αλλά με ανθρωπινες συνθηκες διαβιωσης,οχι στις καλύβες και μακριά απ'τον κόσμο,αυτο έζησα,γι αυτο δε νοσταλγώ...

      Διαγραφή
  4. Ζωή αλά Ιντιανά Τζόουνς δλδ. Βασιλιάς. Μπορεί να ήταν χρόνια στέρησης όπως λες, αλλά πόσο πιο διαφορετικά ήταν από τα χρόνια της σύχρονης Ελλάδας; Παραδέξου ότι σου λείπουν κάποια από αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. KANTHAROS,τίποτα δε μου λείπει,συναρειανέ μου...
      μη χρειαστει(και δε θα χρειαστει)να το ζήσεις...
      Για τ'αρειανά μάθαινα από "κλεμμένα" Αθλητικά Νέα της Δευτέρας,το ραδιόφωνο μπήκε στο σπιτι το "63,άσε,μεγάλε...

      Διαγραφή
  5. τι όμορφα!
    στερημένα χρόνια που διαπλάθουν χαρακτήρες. ειχες μάθει να αγωνίζεσαι. είχες μάθει να παλεύεις, να προσπαθείς και το απέδειξες.

    μάθαμε και για τα καπνά!

    καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ria,σου χαρίζω την ομορφιά:),κρατάω τον αγώνα που εκανα για να ξεφύγω...Οπωσδήποτε ο τρόπος ζωής ήταν ενα κινητρο για να σπουδάσουμε,να γλυτωσουμε απ'τα καπνά...
      Καλή Κυριακή....

      Διαγραφή
  6. Αν αυτά ήταν χρόνια στέρησης...
    Αυτά που ζούμε τώρα τι είναι;
    Ελπίζω τουλάχιστον να μη καπνίζεις...αν και το avatar με τη πίπα, λίγο με ανησυχεί!
    ΑΦιλιά και καλό Σ/Κ! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aιναφετς,Καμία σχέση,καλή μου,δε φανταζεσαι,καμία σχέση...Καλά,ειναι δυνατόν να έφαγα τα νιάτα μου στα καπνά και να μη στηριζω το προϊόν που με χόρτασε ψωμί;:))Το avatar λέει την αλήθεια,ειναι κομμάτι της ζωής μου,έλα τωρα,μη μου τα χαλάς,άσε με να κάνω λάθος:))

      Καλή Κυριακή να έχεις...

      Διαγραφή
  7. Όντως δύσκολα και στερημένα χρόνια Vad...συμφωνώ...αλλά ήξερες τι παλεύεις...
    Και θα πω ότι είναι από τις πιο όμορφες αναρτήσεις που έχω δει από εσένα...τι σε έκανε και εβγαλες αυτό το αποτέλεσμα άραγε???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. mia,μα ειναι φανερό,η αγάπη για τον πανεμορφο τόπο,ομορφιά που τότε δεν ειχαμε το κουράγιο να τη χαρούμε,η θύμηση για όσα εχω περάσει εκει,και το ξαναλέω,όχι βεβαια η νοσταλγία...

      Καλή Κυριακή να εχεις..

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος10/3/12, 11:08 μ.μ.

    Χρωματιστά χαλίκια από το ψηφιδωτό της ζωής σου… όμορφες εικόνες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. patinios,χρωματιστά χαλίκια μόνο απ'το ποτάμι μαζευαμε,τα χαλίκια της τότε ζωής μας παραήταν ασπρόμαυρα με κυρίαρχο το μαυρο χρώμα...

      Καλημέρα στην αγαπημένη Κύπρο...

      Διαγραφή
  9. Φαίνεται οι αναγνώστες σου δεν δέχονται "απαγορεύσεις" η εσύ δεν πείθεις για πολύ αυστηρός.

    Αν μη τι άλλο, νοσταλγική η ανάρτηση. Δεν θεωρώ ο παρελθόν καλύτερο από το παρόν, οπότε δεν θα έλεγα ωραία χρόνια. Το γνήσιο ή το πλαστό το επιλέγουμε κι εμείς μέσα από την επιλογή ζωής αλλά και ανθρώπινου περίγυρου.

    Καλώς σε βρίσκω. Σε συναντώ στην blogoγειτονιά καιρό αλλά σήμερα είπα να έρθω και να μείνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενη,καλώς την,καλώς την:),οι "απαγορεύσεις" πάντα σε εισαγωγικά,στο μπλογκ του VaD μόνο η λογοκρισία απαγορεύεται:)
      Όχι,με τίποτα δε δικαιούμαι να νοσταλγω πέτρινα χρόνια,στερήσεις απερίγραπτες,δε χωράνε σε χιλιάδες αναρτήσεις,τι να γράψω τωρα,που θυμάμαι τα Χριστούγεννα με μοναδικο γευμα τραχανά,επειδή δεν ειχαμε να αγοράσουμε μια κότα;Χαρίζω λοιπόν τη νοσταλγία και κρατώ την ομορφιά του αγαπημένου τόπου...
      Θα τα λεμε βεβαίως,κι απο εδώ κι απ'το fb:)

      Καλή σου μέρα...

      Διαγραφή
  10. Ρε Vad, μην είσαι τόσο αρνητικός! Μπορεί να ήταν χρόνια στερημένα, αλλά τότε ο περισσότερος κόσμος έτσι ήταν. Δεν ήταν όλοι πλούσιοι κι εσείς δεν είχατε στο ήλιο μοίρα, οι άνθρωποι έτσι ήταν στην πλειοψηφία τους. Σκέψου ότι σιγά σιγά εκεί πάει το πράγμα ξανά, οπότε λόγω εμπειρίας θα μας δίνεις και καμιά συμβουλή να τρώμε τουλάχιστον κανένα καρπούζι, αν δεν το κλέψουν δηλαδή!

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. teleytaios,καλημέρα,Πρώτε:),οχι,δεν ηταν όλοι πλούσιοι,απλώς εμεις δεν ειχαμε στον ηλιο μοίρα...από εμπειρια στερησης και "τυράννιας" δοξα τω θεω:)),όμως δεν πιστευω οτι θα επιστρεψουμε στην εποχή χωρίς ηλεκτρικο κλπ...,όσο για αντοχές,να φαν κι οι κότες:))

      Διαγραφή
  11. Καλημέρα Vad καλημέρα σε όλους.

    Όχι, δεν θα επιστρέψουμε και γιατί έχουμε ως μέτρο σύγκρισης τα καλύτερα χρόνια που κερδίσαμε και με την δουλειά μας αλλά και με τις διεκδικήσεις και τα οράματά μας.

    Ας πορευτούμε στα δύσκολα μαζί, όπως τότε βγήκαμε από τα δύσκολα μαζί. Ως κοινότητα και όχι ως μονάδες.

    Ας νοσταλγούμε ή ας κρατάμε αν θες τις αξίες και όχι φυσικά τις συνθήκες που μπορεί και να τις γέννησαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη,καλή σου μερα και πάλι:)προσυπογράφω τη διεισδυτική και ψύχραιμη προσέγγιση σου,η ατομικιστική αντιληψη μας εβλαψε,ακιρός για ομαδική πορεία...

      Διαγραφή
  12. ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

    ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΕ ΠΗΓΕ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. akrat,σε χαιρομαι για συνταξιδιώτη,ακομα κι οταν δεν παιρνεις τη...Λαμποργκίνι σου:))
      Να'σαι καλά,ρε παλικάρι...

      Διαγραφή
  13. Ανώνυμος11/3/12, 5:05 μ.μ.

    απα΄ολα αυτά τα ωραία που έγραψες...ενα κατάλαβα...
    αν ο καπνός ειναι καλός.....βλέπεις ρε παιδί μου τα πάντα....χαχαχα.. να σαι καλά..θυμησες πίσω απο τα ωραία χρόνια.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. homemade,σιγά να μη μαστούρωνα κιόλας:))
      Ποιος ειμαι,μωρέ;Ο Χριστός στα Ζωνιανά;;;:)))
      Θα σου στείλω το ανέκδοτο στο fb!

      Διαγραφή
  14. Σίγουρα δύσκολα χρόνια για παιδιά και ειδικά στα χωράφια.
    Μα οι εικόνες απ'τα ζώα και τα φρούτα που γεύτηκες εκεί δεν υπάρχουν πιά!
    Καλά κάνουν και τα ποτάμια καβούρια??
    Κοίτα τι μαθαίνει κανείς μεγαλώνοντας!

    Ποιό καθίκι σας έκλεψε όλα τα καρπούζια? δεν το βρήκατε να το σαπίσετε στο ξύλο!
    κάθε φτωχός και η μοίρα του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. zoyzoy,Αρμενάκι,ε,πώς να νοσταλγω αυτή τη ζωή;
      -Τα γαϊδούρια αντικατασταθηκαν απο τα τρακτέρ,τα ντόπια φρούτα απ'τα...αβοκάντο:)
      -Ακολουθήσαμε τ'αχνάρια απ'το καρο,αλλά μετά απο ενα σταυροδρόμι τα χάσαμε:((

      Καλο βραδάκι στο νησί...

      Διαγραφή
  15. ok, το πιασα, δύσκολα χρόνια, να πάνε και να μην έρθουν.
    Αλλά εμπειρίες ζωής.!
    ενταξει μην με μαλώνεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Zouzouna,α,μπραβο,τ'αφηνουμε πισω,τα κρατάμε ως εμπειρίες...
    Ε,οχι και να μαλώσω εσενα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αντε πάλι VAD μοιάζει σαν
    αυτό το κείμενο να γράφτηκε
    ειδικά για μένα!
    Κανένας δεν το καταλαβαίνει
    τόσο καλά όσο εγώ!
    Μαζί τα ζήσαμε αυτά πατριωτάκι.
    Μέρος αυτής της Λαγκαδιάς είναι
    και το φαράγγι του Μεντιμένου?
    Εκεί που πηγαίναμε να πάρουμε νερό,
    περνώντας ένα στενό κατσικόδρομο,
    μπρρρ...κόβονται τα πόδια μου όταν
    το θυμάμαι,τότε δεν είχα συναίσθηση
    του κινδύνου.
    Τα καρπούζια σας εμείς τα κλέψαμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Frezia,γράφτηκε για όλους εμάς που φάγαμε καλοκαίρια σε καπνοκαλύβες μακριά απ'τον κόσμο...
    -Α,τωρα μου τα χαλάς,δε γίνεται να μην ξερεις τη Δουπόντσα,ειναι σαν να αγνοείς της Μπάρας το πλατάνι!!!
    Ο Μηντυμένος ειναι μέσα στο χωριο,η Δουπόντσα μιάμιση ωρα δρόμο με τα πόδια...
    -Και για να ευθυμήσουμε λιγο πρωί-πρωί,η διαδρομή είναι,παιρνεις το δρόμο κάτω απ'το Γυμνάσιο,Τραγανή,τ'ς Τάσινας τα μαντριά,τς Σμίξ'ς του λάκκου,τ'ν ανηφόρα τ'ς Μάντους τ'ανήλια,τουν Αταξιάρ',τ'Παπ'τσή τα μαντριά,τ'ςΑγιαπουστόλους,τ'ν Αγιλαδαριά,κι παρακάτ'εινι η Δουπόντσα,κατάλαβις τώρα;:)))
    -Τα καρπούζια ξέραμε ποιοι τα κλεψανε,αλλά δεν μπορούσαμε να τ'αποδείξουμε,πάντως πουλήθηκαν στα γύρω χωριά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς ούτε το πλατάνι της Μπάρας είδα ποτέ προς μεγάλη μου απογοήτευση

      Διαγραφή
  19. Nα ζήσεις ωρέ Απουρω
    Να είσαι καλά να ΘΥΜΑΣΑΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γειά σου,EΥΡΥΤΑΝΑ,κρατάω μόνο τις καλές στιγμές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ...κι έτσι έμαθες πως να εκτιμάς τα ευκολότερα..... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή