ΒΑΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΞΕΝΑ

Τούτες τις μέρες τις γιορτινές η ξενιτιά βαραίνει ακόμα περισσότερο...
Αυτό το βάρος αποδίδει παραστατικά το παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι:
- Χριστέ μ', ούλα καλά ποίκες,
τρία καλά κί εποίκες,

ποίκες τον ουρανόν ψηλά
κι ακεί σκάλαν κί εφτάνει,

ποίκες την θάλασσαν πλατύν,
κι ακεί γεφύρ' κί στέκει,

ποίκες την ξενιτίαν μακρά,
κι ακεί λαλιά κί πάγει.

Τον ίδιο καημό παρακολουθούμε σε απόσπασμα από τραγούδι του τόπου μου:
-Ολου του κόσμου τα πουλιά,είναι ζευγαρωμένα,
μόν' το δικό μου το πουλί πάισιν μακριά στα ξένα.Και το μακεδονίτικο τραγούδι που άκουγα απ' τη μάνα μου, όταν ακόμα στο σπίτι μας δεν υπήρχε ραδιόφωνο!

- Βαριά είναι τα ξένα,
δεν τάχω μαθημένα,
βαριά κι αζύγιαστα...Το είχα σε κασέτα από παραδοσιακό συγκρότημα του Ροδολίβους Σερρών, σε πολύ ωραία εκτέλεση.
Εδώ το ακούτε από τη Γλυκερία.Μόνο η φωνή της Γλυκερίας θα μπορούσε να αποδώσει τόσο εκπληκτικά τον καημό που βγάζει αυτό το τραγούδι!

ΥΓ. Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους συν-ξενιτεμένους συν-μπλογκεραίους φίλους
ABEBABLOG,
ARTANIS,
MOHAMED AL BAB,
MOLEMOU,
MATA,
Ndn,
ΣΟΦΙΑ-LONDON,και στους καλούς φίλους, Νικήτα στη Ρωσία και Νικόλα στη Νότια Αφρική...