Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Μια χειμωνιάτικη ημέρα της μητέρας μου

Μέσα στον προβληματισμό που απόλυτα δικαιολογημένα προκαλεί η κρίσηδιαβάζουμε, ακούμε φωνές για τις παλιές "καλές" εποχές, "επιστροφή στο χωριό", "αγνά, αθώα  χρόνια", "χωρίς άγχος", "απλή ζωή", "υγιεινή διατροφή", "οι κοτούλες, τα κατσικάκια, οι ντοματούλες" και άλλα ηχηρά παρόμοια, αν δε σας έπεισε η ανάρτηση  για τις θερινές διακοπές της μητέρας μου (εδώ), θα σας περιγράψω μια χειμωνιάτικη μέρα της  στις αρχές της δεκαετίας του 60 και όχι νωρίτεραπου ήταν ακόμα χειρότερα, όπως μου αφηγούνται οι παλαιότεροι ....
Ξυπνούσε πρώτη απ'όλη την οικογένεια απ' τα άγρια χαράματα, "απ' τ' χαραή", όπως έλεγε χαρακτηριστικά, άναβε την γκαζόλαμπα,

                             
"νίβουνταν στ' φουσκίνα",(τρεχούμενο νερό δεν υπήρχε 
σε κανένα σπίτι του χωριού) ,
άνοιγε το ψυγείο (συγγνώμη, ήθελα να πω "του φανάρ"), να βάλει μια μπουκιά στο στόμα της στα βιαστικά, επειδή οι "δ'λειές δεν καρτιρούσαν" ,
καθάριζε πρώτα τις στάχτες απ' τη σόμπα,ανέβαζε  ξύλα από το υπόγειο, 
για ν'ανάψει την ξυλόσομπα-μασίνα,  να είναι  λίγο ζεστό το σπίτι, 
όταν θα ξυπνούσαμε, 
και ανάλογα με τη μέρα, ζύμωνε το αλεύρι στο σοφρά,
και το ζυμάρι στην "π'νακουτή", την οποία φορτωνόταν στον ώμο ο μικρός Vad, για να την πάει στο φούρνο του χωριού, στο δρόμο για το σχολείο,
άναβε το σπιτικό φούρνο, αν επρόκειτο να φκιάξει πίτα  (κλικ εδώ)
τάιζε τις κότες, άρμεγε την κατσίκα,
ξέκοβε λίγο χρόνο, για να ψήσει στην "γκαζιέρα" , έναν καφέ στα βιαστικά και όρθια,
επειδή την περίμενε η σκάφη (η "κουπάνα") για το πλύσιμο ρούχων,
ακολουθούσε η προετοιμασία του μεσημεριανού φαγητού, το μπρούντζινο γουδί (του σιδηρόχτ') ζύγιζε τέσσερα κιλά, το γουδοχέρι (του σιδηρουχέρ') ένα κιλό ,
 το σιδέρωμα με κάρβουνο απ' τη σόμπα, εκείνη η κίνηση του σίδερου πέρα-δώθε στον αέρα,για να μη σβήσουν τα κάρβουνα,της "κατέβαζε" τον ώμο...
Τ' απογεματάκι κουβάλημα νερού απ' τη βρύση της γειτονιάς,
πότε-πότε αργαλειός (δεν την πρόλαβα σ'αυτή την ασχολία)
πλέξιμο,
βελονάκι,
βράδιασε πια, ξανά ανάβουμε την γκαζόλαμπα, άντε πάλι να ψιλοφάει βραδινό
η οικογένεια, να πλύνει τα πιάτα η μάνα, να γείρει να ξαποστάσει...
κι αύριο "έχει ο θεός", έλεγε...,πέντε παιδιά ανάστησε, μια φορά δεν την άκουσα να "μιρλιάζει", μωρέ!
Ελάτε τώρα να μου πείτε για τα "ωραία χρόνια", όσοι και προπάντων όσες τα νοσταλγείτε! Τι λέτε, να γυρίσουμε στα ωραία χρόνια;

29 σχόλια:

  1. "Όσες"; Ποιες είναι αυτές οι "όσες"; Τέλος πάντων,αν δε γνωρίζεις επακριβώς πώς ζούσαν οι παλιοί,είναι μεγάλη επιπολαιότητα να εξιδανικεύεις καταστάσεις. "Ό,τι να 'ναι",που λέμε κι εμείς,τα νιάτα...

    Χαρά στο κουράγιο αυτών των γυναικών! Πώς άντεχαν τότε...

    Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κ με το Σταυρό,πολλές φορές ακούω απο κυρίες της πόλης,αχ,τα ωραια χρόνια και τετοια,γι αυτο το επισημανα.
      Πώς άντεχαν;Η καρδούλα τους το ξερει...

      Καλημέρα:)

      Διαγραφή
  2. ακριβώς όπως περνούσε κι η μητέρα μου ,που μου τα εξιστορούσε κάθε φορά που της γκρίνιαζα όταν με ξυπνούσε κατά τις 11 το πρωί τα καλοκαίρια χαχαχαχαχα
    ''από τις 5.30 ξυπνούσα εγώ,δεν τολμούσα να πω όχι στη μάνα μου!'' '' δεν τολμούσα να πω όχι δε σφάζω την κότα''κ.τ.λ
    βέβαια τώρα τα σπίτια στα χωριά έχουν όλες τις ανέσεις αλλά για να ασχοληθείς με τις κοτούλες και τις ντοματούλες θέλει δουλειά πολύ!εκεί δεν έχει ανέσεις ακόμα χαχαχα
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nasia,όλες οι γυανικες στην αγροτική επαρχια εκεινου του καιρού...
      -Αντε να μοεις στο κοτετσι,να μαζεψεις τα αυγουλάκια και να σε χτυπάει η μπόχα της κουτσουλιάς :)

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  3. Ονειρεμένη ζωή.... Γεμάτη στερήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Dear,γι αυτο και σηκωθηκαμε και φύγαμε!

      Καλή σου μέρα....

      Διαγραφή
  4. όχι να μην γυρίσουμε. μας έπεισες νομίζω.

    η αλήθεια είναι πως το έχει ο νους του ανθρώπου να θυμάται το παρελθόν καλύτερο από ό,τι ήταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μανα,ωραιοποίηση,την οποία κάνουν συνηθως αυτοι που δεν εζησαν τότε...

      Καλ'η σου μέρα...

      Διαγραφή
  5. Δεν θέλω να περιγράψω μία ημέρα της δικής μητέρας που έχει πολλά κοινά με την δική σου.
    Θα πω μόνο ότι αυτή η "καλοπέραση" την "έφαγε" πολύ νωρίς.
    Πάντα με συγκινείς, με γέλιο ή με θλίψη.

    Την πράσινη βάση της γκαζιέρας ίσα που την πρόλαβα. Μετά βάζαμε γλάστρες επάνω.
    Να είσαι καλά και να θυμάσαι....τα δύσκολα από μακριά.

    Μας έπεισες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thalassenia,ήταν η μέρα όλων των μανάδων εκεινης της εποχής...
      -Η δικιά μου μάνα χτυπησε σχεδόν αιώνα :)
      -Γκαζιέρα,πονεμενη ιστορία :)

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  6. Μα γιαυτό ήταν γερές γυναίκες ψημένες στη ζωή και τις κακουχίες.
    Δεν αντέχουμε(θα βάλω και τον εαυτό μου) οι σημερινές ούτε μισή μέρα εκείνης της εποχής.
    Ωραία τα ζώα αλλά και η φροντίδα τους σκληρή για να πάρεις τα προϊόντα τους.
    Ας υπήρχαν δουλειές σήμερα και θα'ταν η καλύτερη εποχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όχι.........

      μπρρρρρρρρρρ


      εμείς είμασταν πιό προοδευμένο...

      είχαμε ψυγείο πάγου με βρυσάκι κρύου νερού...

      αμ πως...

      Διαγραφή
    2. zoyzoy,το εγραψα και πιο πάνω,η μάνα πλησίασε τον αιώνα!
      -Αντε τα λεπτεπιλεπτα χεράκια του σήμερα ν'αρμέξουν την κατσίκα! :)
      -Φυσικά ειναι καλυτερη η εποχή μας,μ'όλα της τα προβλήματα,που δεν ειναι και λίγα,ρε γμτ :(

      Καλή σου μερα στο νησι...

      Διαγραφή
    3. akrat,ψυγειο πάγου;Παγονιέρα!Μπραβο!Πρωτη φορά το ειδα στη Σαλονικη!

      Καλημέρα,ωρέ!

      Διαγραφή
  7. Noμίζω πως είσαι ένα σχολείο και κάθε φορά που μιλάς γι αυτή την ζωή μαθαίνω πράγματα που ίσως τα έβλεπα , όχι σε αυτή την έκταση, όταν με πήγαιναν μικρή οι γονείς μου στο χωριό αλλά τα έχει διαγράψει η μνήμη μου αφού δεν καταλάβαινα τον αγώνα που έκαναν εκείνοι οι άνθρωποι για την επιβίωση.
    Kαι τώρα μέσα από τις φωτογραφίες με αυτά τα αντικείμενα που πολλά από αυτά τα έχω σαν διακοσμητικά , άλλα αγορασμένα, άλλα ήρθαν από συγγενικά σπίτια, νομίζω θα τα εκτιμήσω πολύ καλύτερα!!!

    Να είσαι καλά!!!

    Καλό σου βράδυ :-)

    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Levina,υπερβολές:),απλώς καταγράφω αυτά που εζησα και όσα παλιότερα άκουσα...

      Καλημέρα:)

      Διαγραφή
  8. Αυτό το "νίψιμο στ' φουσκίνα" πρέπει να ήταν μόνο για τα χέρια VAD,έτσι δεν είναι;
    Γιατί αν υποψιαστώ ότι το νερό έφτανε και για μπάνιο ας πεθάνω μόνη καταφρονεμένη και.....άπλυτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. xristin,να σου θυμισω για τη φουσκίνα:)
      http://apouro.blogspot.gr/2012/11/blog-post_19.html

      Διαγραφή
  9. Ποιά ζωή ? Μα ήταν ζωή αυτή ! Και λίγα λες καλέ μου φίλε , έτσι θυμάμαι την μητέρα μου πολύ λίγο , γιατί μετά φύγαμε και γλύτωσε από αυτήν την ζωή της σκληρής δουλειάς και της ανέχειας. Να θυμίσω ότι στα περισσότερα σπίτια έμεναν και τα πεθερικά μαζί , οπότε η γυναίκα δεν είχε λόγο σε τίποτα .
    Σκλαβιά ήταν και αν αγαπώ το χωριό μου , ένας λόγος είναι ότι υπάρχουν πράγματα που αποκτήθηκαν με μόχθο και ιδρώτα των δικών μου ανθρώπων .
    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. nikol,η μάνα γλύτωσε οταν φυγαμε σχεδόν όλα τα οαιδιά της απ'το χωριο και την πήραμε μαζί μας..
      Καλό το χωριο΄,τοπος μας,πατριδα μας,αλλά άλλο η βόλτα εκει κι αλλο η αγροτική ζωή προπαντός εκεινου του καιρού...
      Καλή σου μερα...

      Διαγραφή
  10. Δύσκολες ζωές, με πολύ κούραση και ανέχεια. Έχω μιαν αίσθηση όμως πως οι άνθρωποι κατάφερναν να βλέπουν τα πράγματα πιο απλά και να τα κάνουν να φαίνονται πιο εύκολα από ότι πραγματικά ήταν. Ή έχω τούτη την αίσθηση γιατί εμείς σήμερα έχουμε την τάση όλα να τα μεγενθύνουμε και να γινόμαστε υπερβολικοί με τα απλά;

    Καλημέρα:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Fri,ευκολα κι απλά δεν τα εβλεπαν,απλώς τα πάλευαν χωρις να γκρινιάζουν...

      Καλημέρα:0

      Διαγραφή
  11. Να υποδείξω ένα βιβλίο σχετικό που το ξέρω μόνο από κριτικές αλλά ελπίζω να το αγοράσω όταν έρθω το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Δείτε λεπτομέρειες εδώ. Η ανάρτηση σου είναι μάλλόν "ρομαντική" μπροστά στις λεπτομέρειες του..
    http://www.lifo.gr/guide/cultureblogs/bookblog/30130

    Πάντως σε χίλιοευχαριστώ για τις υπέροχες αναρτήσεις σου και το αμίμητο ύφος σου. Σε παρακολουθώ εδώ και μερικά χρόνια από την ανατολική ακτή της Αμερικής! Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. a-z,καλώς το ξενιτεμενο αδερφι!Σ'ευχαριστω για την υπόδειξη,συγκλονιστικές μαρτυρίες.Αν κατεγραφα όσα παρόμοια μου ειχε αφηγηθεί η μάνα μου,δε θα μου εφταναν ούτε δέκα μπλογκ:)
    Σ'ευχαριστω για τα καλά σου λόγια,Να εισαι καλά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ρε συ τέτχοιο σιδηρουχέρ' έχω κι εγω ενα και κάνει φοβερό ήχο άμα το χτυπάς σαν καμπανάκι !
    Τωρα για τα παλιά τα καλά νταξ αλλά δεν το βλέπω άμα ζείς σε πόλη. Και πάλι, πρέπει να ξεχάσεις wifi και τέτοια άμα θες να πας στα παλιά, να χεις ενα κηπάκο να φυτέψεις καμμια ντομάτα καμμια πιπεριά, τέτοια.
    Λές ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. tzonakos,μόνο ηχο φοβερό;Σπάει και κεφάλια:)
    -Ξερεις κι εγω θελω να γυρίσω πίσω,αλλά,να,μωρέ,στο χωράφι χωρίς wifi δε λεει!:)))
    Να'σαι καλά,ωρέ:)

    ΥΓ.Αν ήσουνα στο φεϊσμπούκι,θα σ'εβαζα σε μια ομάδα μπαξεβάνων,που εχω φκιάξει,ωραιο χαβαλέ κάνουμε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έτσι ήταν εκείνα τα δύσκολα χρόνια,Vad.Όπως τα λες.Κι οι μανάδες ήταν ηρωίδες,σαν και τη δική σου.
    Να΄σαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eva,η ζωή της δικής μου μάνας ήταν η αφόρμηση για την αναρτηση,όλες οι μάνες εκεινου του καιρού τα ίδια τράβηξαν...

      Καλημέρα στην αγαπημένη Κύπρο...

      Διαγραφή
  16. ...Πρόσω ολοταχώς! [Γραφικά μεν, δύσκολα και δυσβάσταχτα όπως έχουμε καλομάθει!]

    ΑπάντησηΔιαγραφή