Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Κυνηγός ταλέντων στο Χαρτούμ

Οι καλοί μπλογκοφίλοι AKRAT  και TELEYTAIOS με ρώτησαν κάποτε 
αν ανακάλυψα κανέναν Πίου στο Χαρτούμ. Για το επίπεδο μπάσκετ, 
στίβου και ποδοσφαίρου εκεί σχετικές αναρτήσεις εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, ...
Συνθήκες  απερίγραπτες, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε 
για αθλητισμό κάποιου επιπέδου...
Περπατώντας στις γειτονιές της πόλης βλέπαμε στις αλάνες σκηνές όπως αυτές στις φωτογραφίες, ο VaD-κυνηγός ταλέντων στο βάθος παρακολουθεί με ενδιαφέρον τους...Μαραντόνες!



Μπορεί εκεί να κρυβόταν κάποιος μακρινός εξάδελφος του Πίου, αλλά προφανώς μας ...ξέφυγε! Αλλά ακόμα κι αν εντοπίζαμε κάποιο ταλέντο, τα παλικάρια τα καλά εκεί νόμιζαν πως επειδή απλώς κλωτσάνε το τόπι, μόλις βγουν έξω απ' το Σουδάν, τα παχυλά συμβόλαια θα περιμένουν μόνο την υπογραφή τους! Ενα τέτοιο παλικάρι είδαμε στο μπάσκετ, δεκάξι χρονών, ύψος 2.10, αδύνατος, να τον φυσούσες θα έπεφτε, δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε στα δάκτυλα των ποδιών του, στεκόταν κάτω απ' την μπασκέτα και απλώς έβαζε την μπάλα στο καλάθι, αν βέβαια κατόρθωνε να την κοντρολάρει! Όμως το παιδί πίστευε ότι ήταν τουλάχιστον ο Σακίλ Ο' Νίλ! Το πλησιάσαμε λοιπόν, "πόσο χρονών είσαι";,εκείνος νόμισε ότι έπρεπε να κρύψει την ηλικία του,"εικοσιένα", μου λέει, του απαντώ οτι ξέρω την πραγματική ηλικία του,"θα με πάρεις να παίξω στην Ελλάδα;", "να σε πάρω",του λέω, "αλλά έτσι αδύνατος και αγύμναστος, 
όπως είσαι, εκεί ακόμα κι ένας πλέι-μέικερ να σε σπρώξει, θα σε ξαπλώσει κάτω"! Ο αφελής πιτσιρίκος γέλασε ειρωνικά και τότε του είπα:"Στην Ελλάδα θα κάνεις δυο χρόνια βάρη, για να δυναμώσεις, θα μάθεις τα μυστικά του μπάσκετ και μετά από δυο χρόνια ίσως παίξεις σε εφηβικό". Του κακοφάνηκε του νεαρού, τα λόγια μου του χαλούσαν το... πρεστίζ που είχε δημιουργήσει στο τσιμεντένιο τερέν του Χαρτούμ και, νομίζοντας ότι δεν ξέρω αραβικά, γυρίζει στους φίλους του και τους λέει:-Αλ χαουάγια καλάμ σινού;(τι λέει,ρε, ο λευκός;) Φυσικά με τέτοιο μυαλό το ταλαντούχο παλικάρι ακόμα σκοτώνεται στο τσιμεντένιο γήπεδο, κατάφερε βέβαια να σηκώνεται δέκα πόντους απ' το έδαφος, η δόξα του όμως παραμένει αλώβητη, μεταξύ τυφλών ο μονόφθαλμος!
- Πριν από χρόνια ο καθηγητής φυσικής αγωγής γύμναζε έναν νεαρό ντόπιο, 
"θα τον φκιάξω δρομέα", τον τάιζε, τον πότιζε, το παλικάρι έβγαλε μια ολόκληρη χρονιά με γυμναστική και τζάμπα φαγητό, την επόμενη χρονιά εξαφανίστηκε!
- Στο Γαλλικό Ινστιτούτο (εδώ) ένας νεαρός μου λέει, "ο ξάδερφός μου είναι στην Ελλάδα και δοκιμάζεται σε μια ομάδα, στον Ιωνικό, ο μάνατζερ του τον έχει σ' ένα ξενοδοχείο, τον δοκίμασαν και άλλες ομάδες και μετά θα υπογράψει συμβόλαιο", του εξήγησα οτι δεν είναι τόσο απλά τα πράματα, αν πετύχει συμβόλαιο, το περισσότερο χρήμα θα πάνε στην τσέπη του μάνατζερ, εκείνος όμως επέμενε,"οχι, θα πετύχει, θα με πάρει κι εμένα στην Ελλάδα, να εργαστώ ως πολιτικός μηχανικός", μάταια προσπαθούσα να του εξηγήσω του ανθρώπου ότι ούτε οικοδόμος δεν μπορεί πια να δουλέψει στη χώρα μας! Δεν έμαθα για την τύχη του νεαρού ποδοσφαιριστή, ποτέ δεν άκουσα τα τελευταία χρόνια για Σουδανό παικτη σε ελληνική ομάδα...
 -Παλαιότερα δυο Ελληνόπουλα μικτής καταγωγής πίστεψαν οτι μπορουν να παίξουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, φυσικά δεν τα κατάφεραν ούτε σε τοπικές κατηγορίες...

Επιμύθιο:-Εύκολα βρίσκεις έναν Πίου, για να φκιάξεις μια διαφήμιση, 
αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να τον προσγειώσεις σε μια πραγματικότητα εντελώς άγνωστη γι' αυτόν...

6 σχόλια:

  1. Καλημέρα Βασίλη.

    Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή που περιγράφεις και τα μυαλά όταν παίρνουν αέρα... δύσκολα ξεφουσκώνουν. Μόνο όταν το στομάχι αρχίσει να πεινάει μπορεί κάποιος να δει την αλήθεια κατάματα αλλά και τις δυσκολίες που υπάρχουν...

    Ευτυχώς δεν ασχολούμαι καθόλου με το ποδόσφαιρο, οπότε όσους Πιου κι αν δω, μάλλον θα με αφήσουν αδιάφορο, χα, χα, χα...

    Να έχεις μια καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα

      πάντως σε ευχαριστώ που μου με ανέφερες

      εγώ επειδή ασχολούμαι με τον αθλητισμό συγκινούμαι τα μάλλα με την προσπάθεια είτε στο οργανωμένο Ελληνικό αθλητικό κέντρο ... είτε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στην ανοργάνωτη αλάνα του Χαρτούμ...

      Η μπάλλα ιδιαίτερα εννοποιεί τον αντρικό πληθυσμό και μας γοητεύει...

      Όνειρα, όνειρα... θυμάμαι όταν ξεκίναγα στην ξιφασκία πιτσιρίκος και έβλεπα τους αδελφούς Χατζησαράντου ή τον ξίφος του Βγενόπουλου... Κοιμόμουν με το όνειρο να έχω το δικό μου ξίφος...

      Τελικά ούτε στέκα του μπιλιάρδου δεν έχω... για να παίζω κανένα σνουκερ.... που μου αρέσει...

      Τες πάντων οι μάνατζερ είναι απαραίτητος κρίκος στο εμπόρευμα αθλητισμός...

      Διαγραφή
    2. teleytaios,καλησπέρα,Κώστα,χαθηκαν πολλά ταλεντα,και όχι μόνο στον αθλητισμό,όταν καβαλησαν το καλάμι..
      -Η εποχή που τρεχαμε στα γήπεδα παρηλθε προ πολλού...

      Διαγραφή
    3. akrat,καλησπέρα,Κουμιώτη!Κι εγω εξακολουθώ να παρακολουθώ τα δρώμενα σε όλα σχεδόν τα αθληματα,αδιαφορω όμως πλήρως για τα τεκταινόμενα,μου φτάνει να βλέπω το τόπι στο πλεκτό και την πορτοκαλί μπάλα στο καλάθι:)
      -Μπιλιάρδο;Καποτε λατρευα το τετράσποντο,τωρα πού να παιξεις πια,λες να εχει στα ΚΑΠΗ γαλλικό μπιλιάρδο; (για μενα το λεω,όχι για σενα:))
      -Μανατζερ,ο εισπράττων αέρα!

      Διαγραφή
  2. Η καταγραφή σου και οι εικόνες σου με γυρίζουν πίσω στις γειτονιές της μακρινής Βενεζουέλας . Κάπως έτσι ήταν και εκεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. nikol,α,παιδί της ξενιτιάς κι εσύ; :) Παντου ετσι ειναι,στις χώρες που ονομαζουμε Τρίτο Κόσμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή