Όπως θα έγινε αντιληπτό από τους φίλους αναγνώστες εδώ και καιρό,
το Χαρτούμ τελείωσε για μας, αλλά δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να το διαγράψουμε...ένα κομμάτι απ' τη ζωή μας δεν μπορεί να φύγει ποτέ απ' το μυαλό...εκεί αφήσαμε φίλους, άλλοι φίλοι έφυγαν νωρίτερα από μας, απλωμένοι πια σ'όλη την ελληνική επικράτεια...εκεί αφήσαμε το σχολείο που τόσο αγαπήσαμε...
Σ'αυτό το σχολειό προσφέραμε με τις λίγες μας δυνάμεις,
εδώ κάναμε τα λάθη μας,
με διάθεση αυτοκριτικής δε διεκδικήσαμε ποτέ το αλάθητο...
...εκεί αφήσαμε τα παιδιά που τόσο αγαπήσαμε...
...στιγμές που δεν ξεχνιούνται...
..η Ατσιόλ...
...ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος...
...το χαμπούμπι
και οι συνέπειές του ...
...ο Νείλος...
...οι σκηνές της καθημερινότητας...
...ο προσωπικός ράφτης μας...
...η έρημος...
..το ηλιοβασίλεμα στο Νείλο...
...και...και...και....ατέλειωτες εμπειρίες, πολλές τις καταγράψαμε εδώ,
οι υπόλοιπες περιμένουν τη σειρά τους στο αρχείο των αναρτήσεων,
μη φύγετε λοιπόν, έχει κι άλλο Χαρτούμ...
.jpeg)
.jpg)
Είναι πάντα μες στην καρδιά σου, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και παρακαταθήκη στις ψυχές των μαθητών σου :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορω να το αρνηθώ,κομμάτι της ζωής μου αναπόσπαστο κι αγαπημένο...
ΔιαγραφήVad μου από ...χαμπούμπια εδώ στο Ελλάντα άλλο τίποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήμας πήρε και μας σήκωσε... βουλιάζουμε συνέχεια.
Προτιμώ και περιμένω τη συνέχεια επί της οθόνης
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρενια μου,μεσα στα δυσκολα θελω αισιοδοξία,δεν μπορεί,υπάρχει παντα ακμη και παρακμή...
ΔιαγραφήΕχει συνεχεια και πολύ μάλιστα:)
Καλημέρα στο Γλαροσόι...
Μας έχει λείψει το Χαρτούμ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλοιώς μας είχες συνηθίσει
Να το βλέπουμε κάπου κάπου!
Frezia μου,και σενα σού'λειψε;:))
ΔιαγραφήΤι να πω κι εγω!
Θα το βλέπεις,θα το βλέπεις...
Είδες τελικά; Όπου γης πατρίς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτό με την έννοια ότι αν ζήσεις σε ένα μέρος για κάποιο διάστημα, αναπόφευκτα γίνεται κι' αυτό πατρίδα σου.
Φυσικό να νιώθεις νοσταλγία.
Εδώ νιώθουμε εμείς.
It's like the end of an era... :)
Καλό σου απόγευμα, Βασίλη!
Lilith μου,την ιδια φιλοσοφία ζωής εχω κι εγω,γι' αυτο και δε ζορίστηκα εκει κάτω...
ΔιαγραφήΤέλος εποχής πραγματικά,ενα κεφάλαιο κλεινεις,αλλο ανοιγεις,ετσι ειναι η ζωή...
Καλή σου μέρα...
H περικοπή των κονδυλίων στην εκπαίδευση σταμάτησε αυτή την εμπειρία ή έκλεισες αυτό το κύκλο της ζωής σου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε τις αναμνήσεις σου αυτή είναι και η ομορφιά του blogging.
α Κενταύρου,"Προσωπικόν δεδομένον"))
ΔιαγραφήΕ,όπυ κι αν ζησεις,ασχετως χρονικού διαστήματος,σου αφήνει αναμνησεις και δεν τις κάνεις στην άκρη,τις γράφεις στο μπλογκ:)
σαν να έκανα ταξίδι με τις φωτογραφίες σου. κέρδισες όμορφες εμπειρίες αυτό έχει σημασία. καλή δύναμη για τον επόμενο προορισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήMana,αν εχεις το κουράγιο και ανατρεξεις στις αναρτησεις μιας ολοκληρης τριετίας,θα συμπληρωσεις τις εντυπώσεις απ'το ταξίδι,αλλά ετσι κι αλλιώς μας περιμενουν αλλες πενήντα αναρτησεις με το ίδιο θέμα...
ΔιαγραφήΩραίες οι φωτογραφίες. Χαίρομαι που θα αναρτήσεις και άλλες παρόμοιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε τέλος μπορεί να αποτελέσει μία νέα αρχή. Το παρελθόν, όμως, πάντα το κουβαλάμε μαζί μας με τις ευχάριστες αλλά και τις δυσάρεστες στιγμές του...
Πιγκουίνε,το ταξίδι μπορει να τελειωσε,αλλά η αποθηκη του κομπιούτορα γεμάτη εμεπιρίες,εχουμε ακόμα να πούμε πολλά...,μικρη διαφωνία,κουβαλάω μόνο τα ευχαριστα,τα δυσάρεστα δε θέλω να τα θυμάμαι,τα πέταξα στο Νείλο:)
ΔιαγραφήVad, κράτα όλες αυτές τις αναμνήσεις κλειδωμένες γερά μέσα σου και συνέχισε τη ζωή σου, τη ζωή σας. Μια νέα αρχή με εφόδια το παρελθόν και τις εμπειρίες σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι ότι καλύτερο από εδώ και εμπρός.
teleytaios,αν τις κρατάω,λεει;Ως κόρην οφθαλμού!Τωρα κοιτάμε μονο μπροστά!Σ'ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήVad, πολλά πολλά χρόνια πριν, ο πατέρας μου διετέλεσε δάσκαλος σε Ελληνικό σχολείο της Αιθιοπίας στην Αντίς Αμπέμπα. Ακόμα και σήμερα πολλές φορές θυμάται την εποχή εκείνη και τη νοσταλγεί...
ΔιαγραφήΥ.Γ. Το μόνο που δεν ξέρω είναι μήπως έχω τίποτα συγγενείς εκεί κάτω, χα, χα, χα... ;)
teleytaios,επρεπε να μου το πεις νωριτερα,
Διαγραφήπαλαιότερα ειχα φιλους εκει,θα τους εβαζα να αναζητησουν μαυραδέρφια του Τελευταιου:))
Χα, χα, χα... Δεν κάνεις ένα κόπο; Όχι τίποτα άλλο, μήπως αναζητήσω την τύχη μου εκεί, γιατί εδώ δε βλέπω μέλλον... :)
ΔιαγραφήΤωωωωωώρα ψώνισες από σβέρκο!!!:)))Για να φτάσουν εκεινοι στο δικό μας επίπεδο,με όλα μας τα χάλια,χρειάζονται εκατό χρόνια!!!Ασε καλύτερα....
ΔιαγραφήΈζησες φοβερή εμπειρία. Οι φώτο είναι η μία καλύτερη από την άλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήalexis,καλωσόρισες,καλο ξεκινημα στο μπλογκινγκ,θα το διαπιστωσεις κι εσύ,ειναι όμορφη εμπειρία.
ΔιαγραφήΟρεξη να'χεις,να ανατρεξεις σε αναρτησεις τριων χρονων,εχεις να δεις πολύ πράμα:)
Θα τα λεμε οπωσδήποτε...
γιατι άραγε είναι τόσο γοητευτικά αυτά τα μέρη?
Διαγραφήκατι απο χαμενο παράδεισο κάτι από βίβλο, η έρημος, ο νείλος, οι άνθρωποι, είναι εικόνες ψυχής που ακόμα κι εμείς, που δεν βρεθηκαμε δυστυχώς ακόμα εκεί, κουβαλάμε νοσταλγικά.
chirine nour,γοητευτικά για τον περιηγητή μόνο,δε συζητάμε για ποιότητα ζωής των ανθρωπων που ζουν εκει...
ΔιαγραφήΜου θύμισες τη ζωή στο Χαρτούμ, όταν ήμουν εκεί πριν 5 χρόνια, με τις φωτογραφίες σου. Ο χρόνος αλλάζει τη ζωή μας, δεν μπορεί πάντα να μένει κάτι σταθερό. Εγώ και πάλι επέστρεψα στο Κάιρο, έχω το Νείλο, την έρημο, τους ανθρώπους. Εύχομαι να είσαι ευτυχισμένος στην Ιθάκη σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦλώρα μου,εκεινη η χρονιά ήταν μια απ'τις καλυτερες μου:)όπως το λες,τιποτα δε μενει σταθερό,ανοιξαμε και παλι το κεφαλαιο Ελλάδα,κοιταμε μπροστά...Ευχομαι να καλοπερνάς στο Κάιρο...
ΔιαγραφήΔεν το'χα δει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιαυτό είμαι ανημέρωτη!
Καλά να'σαι να το θυμάσαι!
Τα παιδιά λόγω ανεργείας σκέφτονται να πάνε στο Καμερούν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους!
Τα θαλασσινά μου!
zoyzoy,Αρμενακι,δεν επιράζει,βρε,δεν κρατανε απουσίες!:)
Διαγραφή-Καμερουν;Αν υπάρχει δουλειά,ας πανε οπουδηποτε στην Αφρική,αφου σιγουρευτουν για συνθηκες διαβιωσης και προστασιας....
η αποχή μου απο το blogging μου κόστισε πολλα επεισόδια που έχασα... το Χαρτουμ σίγουρα θα μείνει πάντα στην καρδιά σου, όπου κι αν βρίσκεσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλα,βρε,δεν πειράζει,δεν κρατάμε απουσιες:))
ΔιαγραφήΝα εισαι καλά...
Αχ!!! πού με εκσφενδόνισες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρικα , συγκινήθηκα...
Ημουν κι εγώ εκει '90-'95
Αν και δύσκολες καταστάσεις εν τούτοις εχω τις καλίτερες αναμνήσεις.Οι τσαγούδες,το χαμπούμπι,το σχολείο (νηπιαγωγός ήμουν)και είμαι¨ αλλά πανω απ' όλα ο ΝΕΙΛΟΣ τον Σεπτέμβρη, πλημυρισμένος .
νάσαι καλά όποιος και νάσαι.Νεφέλη.