Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

ΠΟΣΟ Ν' ΑΝΤΕΞΟΥΝ;


Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα

Τὸν δ᾿ ἄνευ λύρας ὅμως ὑμνωδεῖ θρῆνον Ἐρινύος αὐτοδίδακτος ἔσωθεν θυμός,
οὐ τὸ πᾶν ἔχων ἐλπίδος φίλον θράσος. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ. 990 ἔπ.
«Φαίνεται ὁ Κάβο-Γάτα...», μοῦ εἶπε ὁ καπετάνιος
δείχνοντας ἕνα χαμηλὸ γιαλὸ μέσα στὸ πούσι
τ᾿ ἄδειο ἀκρογιάλι ἀνήμερα Χριστούγεννα,
«... καὶ κατὰ τὸν Πουνέντε ἀλάργα τὸ κύμα γέννησε τὴν Ἀφροδίτη
λένε τὸν τόπο Πέτρα τοῦ Ρωμιοῦ.
Τρία καρτίνια ἀριστερά!»
Εἶχε τὰ μάτια τῆς Σαλώμης ἡ γάτα ποὺ ἔχασα τὸν ἄλλο χρόνο
κι ὁ Ραμαζὰν πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο,
μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς
στὸν παγωμένον ἥλιο
κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός.
Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη.
«Τρία καρτίνια ἀριστερά» μουρμούρισε ὁ τιμονιέρης.
...ἴσως ὁ φίλος μου νὰ κοντοστέκουνταν,
ξέμπαρκος τώρα
κλειστὸς σ᾿ ἕνα μικρὸ σπίτι μὲ εἰκόνες
γυρεύοντας παράθυρα πίσω ἀπ᾿ τὰ κάδρα.
Χτύπησε ἡ καμπάνα τοῦ καραβιοῦ
σὰν τὴ μονέδα πολιτείας ποὺ χάθηκε
κι ἦρθε νὰ ζωντανέψει πέφτοντας
ἀλλοτινὲς ἐλεημοσύνες.
«Παράξενο», ξανάειπε ὁ καπετάνιος.
«Τούτη ἡ καμπάνα-μέρα ποὺ εἶναι-
μοῦ θύμισε τὴν ἄλλη ἐκείνη, τὴ μοναστηρίσια.
Διηγότανε τὴν ἱστορία ἕνας καλόγερος
ἕνας μισότρελος, ἕνας ὀνειροπόλος.
«Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας,
- σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ -
ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ
πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τοῦτο τ᾿ ἀκρωτήρι,
χοντρὰ σὰν τὸ ποδάρι ἄνθρωπου
καὶ φαρμακερά.
Τὸ μοναστήρι τ᾿ Ἅι-Νικόλα τὸ εἶχαν τότε
Ἁγιοβασιλεῖτες καλογέροι
κι οὔτε μποροῦσαν νὰ δουλέψουν τὰ χωράφια
κι οὔτε νὰ βγάλουν τὰ κοπάδια στὴ βοσκὴ
τοὺς ἔσωσαν οἱ γάτες ποὺ ἀναθρέφαν.
Τὴν κάθε αὐγὴ χτυποῦσε μία καμπάνα
καὶ ξεκινοῦσαν τσοῦρμο γιὰ τὴ μάχη.
Ὅλη μέρα χτυπιοῦνταν ὡς τὴν ὥρα
ποῦ σήμαιναν τὸ βραδινὸ ταγίνι.
Ἀπόδειπνα πάλι ἡ καμπάνα
καὶ βγαῖναν γιὰ τὸν πόλεμο τῆς νύχτας.
Ἤτανε θαῦμα νὰ τὶς βλέπεις, λένε,
ἄλλη κουτσή, κι ἄλλη στραβή, τὴν ἄλλη
χωρὶς μύτη, χωρὶς αὐτί, προβιὰ κουρέλι.
Ἔτσι μὲ τέσσερεις καμπάνες τὴν ἡμέρα
πέρασαν μῆνες, χρόνια, καιροὶ κι ἄλλοι καιροί.
Ἄγρια πεισματικὲς καὶ πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τὰ φίδια μὰ στὸ τέλος
χαθήκανε, δὲν ἄντεξαν τόσο φαρμάκι.
Ὡσὰν καράβι καταποντισμένο
τίποτε δὲν ἀφῆσαν στὸν ἀφρὸ
μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
Γραμμή!
Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες
παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα
τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.
Αἰῶνες φαρμάκι γενιὲς φαρμάκι».
«Γραμμή!
Τί νὰ σοῦ κάνουν οἱ ταλαίπωρες
παλεύοντας καὶ πίνοντας μέρα καὶ νύχτα
τὸ αἷμα τὸ φαρμακερὸ τῶν ἑρπετῶν.
Αἰῶνες φαρμάκι, γενιὲς φαρμάκι».
«Γραμμή!» ἀντιλάλησε ἀδιάφορος ὁ τιμονιέρης.
Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969

12 σχόλια:

  1. Ανώνυμος2/2/11, 5:45 μ.μ.

    Θα το μελετήσω και θα επανέλθω.


    Εσύ έτσι όπως το πάς θα μας μάθεις γράμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είδες οι γάτες που χρειάζονται και μου τις διώχνεις!
    στο λέει και ο μεγάλος Σεφέρης:))

    Φοβερές εικόνες το πεζό !

    Καλό σου βράδυ:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Thalassokrator,Όχι,@φίλε,δεν ειναι αυτή η...φιλοδοξία μου:),απλώς να ερχόμαστε πότε-πότε σε επαφή με την καλή ποιηση,ομορφαινει τη ζωή μας...

    Καλή σου μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. zoyzoy,Aρμενακι,οι Γάτες τ'Αι Νικόλα θυσιάστηκαν για το συνολο,τις παραδέχομαι,τις θαυμάζω!!!

    Καλημέρα στο νησί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια και δεν ξεκολλάμε από τον καναπέ μας, μήπως και αποφασίσουν να ξεσηκωθούν οι γάτες μας..???
    Να πούμε λοιπόν στις γάτες μας την ομορφη ιστορία, και ας ελπίσουμε να μην την πουν και κεινες στην ουρά τους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α. Λατινοπούλου3/2/11, 7:16 μ.μ.

    Πολύ ωραίο. Αλλά δυστυχώς στις μέρες μας, πολύ δυσεύρετο. Υπερτερεί ο ατομικισμός.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. fractal μου,οι γάτες,(αυτοί που πάντα θυσιάζονται για τους άλλους)πάντα θα υπάρχουν,αλλά θα θυσι΄λαζονται μάταια,όσο θα υπάρχουν αδιάφοροι...
    "Γραμμή!Αντιλάλησε
    αδιάφορος ο τιμονιέρης"...

    Καλή σου μέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. A.Λατινοπούλου,η αδιαφορία,στην οποία αναφέρθηκα στο προηγούμενο σχόλιο μου,Αθηνά μου...
    Αλλοι δινουν τη ζωή τους σ'εναν αγωνα χωρις τελος πολλές φορές,κι άλλοι προσπερνουν αδιάφορα,όπως ο τιμονιέρης του επιλόγου...

    Καλημέρα,Πατριδα μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. λένε πώς όσα γατιά έχουν ουρά σαν αγκίστρι είναι καλά για να καθαρίζουν φίδια και ποντίκια στις ξερονησίδες

    συγκλονιστικό το ποίημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Coco μου,αν ειναι όμως να τις ποτιζει το δηλητηριο των φιδιών σαν τις γάτες του ποιήματος,θυσιάζονται αυτές,και ζουμε εμεις οι αδιάφοροι καλά...

    Καλημέρα μακρινή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "πῶς κοίταζε κατάματα τὸ θάνατο,
    μέρες ὁλόκληρες μέσα στὸ χιόνι τῆς Ἀνατολῆς
    στὸν παγωμένον ἥλιο
    κατάματα μέρες ὁλόκληρες ὁ μικρὸς ἐφέστιος θεός.
    Μὴ σταθεῖς ταξιδιώτη."
    Μη σταθείς.....
    Καλώς σε βρήκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Areadne,ταξιδιώτης κι εγώ,στέκομαι ευλαβικά μπροστα στις γάτες που 'ηπιαν το φαρμάκι,που εδωσαν τη ζωή τους για τους άλλους...

    Καλωσόρισες,θα τα λεμε οπωσδήποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή