ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΟΥΜ, ΣΟΥΚ AL NAGA

Γι αλλού πηγαίναμε, αλλού βρεθήκαμε, αλλά πάλι καλά περάσαμε... Είπαμε λοιπόν του ταξιτζή ότι πάμε στο καμηλοπάζαρο για να φάμε καμήλα, εντάξει, μας λέει, ξεκινήσαμε ωραία και καλά, εικόνες πολλές όπως πάντα στο δρόμο, εδώ όλα σχεδόν τα μεταφορικά μέσα μαζί, συγχρονα και παραδοσιακά, αριστερά το κίτρινο βαν είναι ταξί δωδεκαθέσιο, στο βάθος αστικό λεωφορείο, δεξιά ο γαλατάς που δε θ'αρνηθεί βεβαίως να πάρει μαζί του κάποιον που είναι στο δρόμο του. Λείπουν απ' τη φωτογραφία τα κίτρινα ταξί, τα είδατε εδώ.Οπως πάντα οι νεαρές κυρίες καμαρώνουν μπροστά στο φακό.
Λίγο πριν απ' αυτό το δρόμο έγινε το μπέρδεμα...Ηξερα το δρόμο για τη Σουκ αλ Νάγκα, έξω απ' το Ομντουρμάν, ο ταξιτζής όμως έστριψε από δω, όπως πάντα κάνουν του κεφαλιού τους, σκέφτομαι, άντε άσ'τον, ίσως ξέρει καλύτερα, τέλος πάντων μέσα από τους χωματόδρομους

φτάσαμε, εδώ είναι η Σουκ αλ Νάγκα, άντε να δούμε πού θα φάμε καμήλα, όχι, λέει,δεν είναι εδώ, είναι μεγάλη η αγορά (όντως είναι, δεν είπε ψέμματα), θέλουμε άλλη μισή ώρα, ας το πάρει το ποτάμι, μείναμε εκεί, δε φάγαμε καμήλα αυτή τη φορά, αλλά αποζημιωθήκαμε!
Η κυρία της φωτογραφίας μας ετοίμασε ένα κεμπάπ πρόβειο, σκέτο λουκούμι! Προσέξτε τις τρύπες στη σχάρα, όλα τα λίπη φεύγουν από κει, το ψητό δεν είχε ίχνος λίπους.

Και ιδού το λαμπρό αποτέλεσμα, που συνοδευόταν από ωμή σαλάτα, ενισχυμένη με γκιρ-γκιρ (η ρόκα, εδώ είναι πάμφθηνη, είναι η σαλάτα της φτωχολογιάς) και φουλντάκουα, ντοματοσαλάτα με φυστικοβούτυρο, καταπληκτική, πολλές φορές προσθέτουν και μελιτζάνα ελαφρά τηγανισμένη (και το φυστικοβούτυρο είναι φτηνό εδώ). Απαραίτητο βεβαίως το ντόπιο ψωμί...

Και φυσικά φάγαμε με τα δάχτυλα, όπως οι ντόπιοι, που μετά το φαγητό τους έχουν αράξει εδώ, η φτώχεια θέλει καλοπέραση! Η καθαριότητα γενικώς ήταν άριστη, χαρτοπετσέτες, οδοντογλυφίδες, νεράκι να πλυθούμε πριν και μετά το φαγητό, αν δεν εξασφαλίζαμε ότι το μαγαζάκι ήταν καθαρό, δε θα καθόμαστε με τίποτα ...
Η εικόνα του νερουλά, συνηθισμένη σ'αυτές τις περιοχές και το επταθέσιο βανάκι-ταξί με το οποίο κάναμε τη βόλτα μας.
Ο Κριστιάν Ρονάλντο έχει θαυμαστές ακόμα και μέσα στην έρημο!
Ο ημιυπαίθριος κουρέας
και ένα τμήμα της αγοράς, όπου αναζητούσες κι έβρισκες κάθε παλιατζούρα..

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ!

Στα Τρίκαλα στο πάρκο Ματσόπουλουο ομώνυμος μύλος

έχει μετατραπεί από το δήμο Τρικάλων σε πολιτιστικό χώρο, όπου μεταξύ άλλων λειτουργούν


υπαίθριο κινηματοθέατρο,
και μια συμπαθητική καφετερία.
Η πινακίδα με τις ανακοινώσεις των ποικίλων εκδηλώσεων
και ο υπαίθριος χώρος μπροστά στο κεντρικό κτίριο του παλιού μύλου,
όπου γίνονταν προετοιμασίες για το αφιέρωμα στη Μαίρη Λίντα.
Μια όαση πολιτισμού στην επαρχία, που διψάει για παρόμοιους χώρους. Πόσοι όμως οι ρέκτες που θα κινήσουν νήματα για τέτοιους πολυχώρους;
Είμαστε μόνο εμείς και οι ψυχές μας, όπως εύστοχα επισημαίνει το σύνθημα τοίχου στο προαύλιο του μύλου....
Περισσότερα για τον πολυχώρο θα βρείτε εδώ.

ΥΓ.Η ανάρτηση είναι αφιερωμενη σε όλους τους Τρικαλινούς μπλογκοφίλους...

Ο ΔΥΟΣΜΟΣ ΚΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ...

Όσο απουσιάζαμε, ξεράθηκε απεριποίητος ο βασιλικός, ένα δεντράκι ολόκληρο.
Να μείνουμε χωρίς βασιλικό δε γίνεται! Μια ρίζα βασιλικό, ρε παιδιά! Ψάξε από δω, ψάξε από κει, καταφέραμε και βρήκαμε τις δυο ριζούλες που βλέπετε, μέχρι το καλοκαίρι θα εχουν γίνει θάμνοι...και στο μεταξύ φυτρώνει και μια ριζούλα ανάμεσα στα νυχάκια,
πώς βρέθηκε εκεί, ένας θεός ξέρει...,περιμένουμε να μεγαλώσει
για να την μεταφυτεύσουμε....κι ο απαραίτητος δυόσμος, εδώ οι ντόπιοι βάζουν ένα κλωναράκι
χλωρό μέσα στο τσάι, του προσθέτει ωραίο άρωμα.Το αφέψημα
από ξερά φύλλα δυόσμου θεωρείται θεραπευτικό για τον πονόλαιμο....
Μια ανάρτηση με βασιλικό και δυόσμο δε θα μπορούσε παρά να κλείσει
με το κλαρίνο του Πέτρου Λούκα να ζωγραφίζει πάνω στο γνωστό
παραδοσιακό τραγούδι...

Η ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ

Αφιερώσαμε ανάρτηση στην ΑΘΗΝΆ, στην ΑΜΙΡΣΟΎΔΑ, να μην αφήσουμε παραπονεμένη τη μικρή Σουλτάνα του νηπιαγωγείου! Μακρινής ελληνικής καταγωγής, πήρε τ' όνομα από γιαγιά Ελληνίδα πρώτης γενιάς....



Φυσικά ο Ρούκουνας δεν τραγούδησε το άσμα για τη Σουλτάνα του Χαρτούμ!

COPA AFRICA 2011

Τώρα που τελείωσε, ας γράψουμε κάτι και για το COPA AFRICA. Μακριά απ' τη δημοσιότητα, ούτε σε ξενα σάιτ δεν διάβαζα ειδήσεις γι αυτό, ίσως επειδή δε συμμετείχαν μεγάλα αστέρια, καθώς τα πρωταθλήματα στην Ευρώπη βρίσκονται σε εξελιξη...
Εδώ λόγω έδρας δόθηκε αρκετή δημοσιότητα, η είσοδος ήταν δωρεάν, αλλά παρ'όλα αυτά τα γήπεδα δε γέμιζαν παρά μόνο οταν έπαιζε το Σουδάν. Εμείς "τιμήσαμε" με την παρουσία μας τον αγώνα Σουδάν-Αλγερία στη φάση των ομίλων. Η...αντιπροσωπεία των Ελλήνων φιλάθλων στο χώρο των προσκλήσεων,
"πολυτέλεια",
η προθέρμανση των ομάδων,
οι φίλαθλοι μπροστά μας
η παρουσίαση των ομάδων,
ό,τι μπόρεσε να τραβήξει το κινητό από τον αγώνα


Και το πανηγύρι των φιλάθλων σ'ένα αδιάφορο παιγνίδι, εφ'όσον η ισοπαλία 0-0
βόλευε και τους δύο, αφού ήδη είχαν προκριθεί στην επόμενη φάση.

Για την ιστορία τελική νικήτρια αναδείχτηκε η Τυνησία,στον τελικό νίκησε την Αγκόλα με 3-0, ενώ το Σουδάν πήρε την τρίτη θέση, νικώντας 1-0 την Αλγερία...

Η εμπειρία για μένα ήταν η διασκέδαση, ο χαβαλές που γινόταν μέσα στο γήπεδο, ούτε χουλιγκάνοι, ούτε ¨...ο θρύλος κι ο Πειραιάς", ωραία ατμόσφαιρα, μας έμεινε ενθύμιο και η σουδανική σημαία που μοιράζανε σε όλους τους φιλάθλους,ωραία πράματα...

Κάντε κλικ στην τελευταία φωτογραφία για ένα μικρό χρώμα απ'την κερκίδα...

ΜΗ ΒΡΊΖΕΤΕ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ!

Υποθέτω ότι πολλοί φίλοι κλωτσήσατε ή κλωτσάτε ακόμη το τόπι για το κέφι σας και καλά κάνετε. Επίσης υποψιάζομαι ότι σας διακρίνει το ίδιο πάθος σαν να παίζατε για εκατομμύρια, ότι κλαδεύετε αντιπάλους άμα λάχει, ότι τα βάζετε με το διαιτητή, αν υπάρχει, επειδή δε σας έδωσε πέναλτι, ότι ορκίζεσθε πως δεν ήσασταν οφσάιντ, ότι κατεβάζετε συνεχώς καντήλια γιατί ο συμπαίκτης δε σας έκανε καλή πάσα, ότι απ' το στοματάκι σας ακούγονται μύρια όσα όμορφα και προπαντός η κλασική νεοελληνική προσφώνηση που βρίσκεται με το παραμικρό στο στόμα όλων των ορθώς ομιλούντων νεοελλήνων!
Στην ίδια κατηγορία βεβαίως ανήκαν και όσοι συγκεντρώνονταν σε γήπεδο έξω από την Κατερίνη, για να ασκήσουν το ευγενές σπορ, τηρώντας κατά γράμμα όλους τους όρους που αναφέρθηκαν παραπάνω...
Στην περιοχή δίπλα ακριβώς από το γήπεδο υπήρχε οικισμός γύφτων, φιλήσυχοι άνθρωποι του μεροκάματου, "πατάται", "κασέται", "όλα τα παλιά αγοράζω" και τα τοιαύτα. Ενώ λοιπόν οι Μαραντοναίοι και οι Πελέδες της συμφοράς εντός του γηπέδου επεδίδοντο σε κλωτσοπατινάδα της σχολής Αλέφαντου, "η μπάλα περνάει, ο παίκτης ποτέ" και φυσικώ τω λόγω οι λεκτικές αβροφροσύνες μεταξύ των αντιπάλων πήγαιναν σύννεφο, ακούγεται από το μεγάφωνο ενός Ντάτσουν,εις άπταιστον γυφτοελληνικόν ιδίωμα, "ρε συ φίλε, εσύ που παίζω μπάλα στο γήπιδο, όλο μαλάκα και μαλάκα λέει, ντροπής ρε, ακούει και μικρά πιντιά εδώ!!!"
Λιώσανε στο γέλιο οι πάντες, αλλά είχαν τη φρόνηση να διακόψουν το παιγνίδι και όλοι μαζί να ζητήσουν συγγνώμη από τον πατέρα γύφτο για την αθυροστομία τους!

Το περιστατικό είναι πραγματικό, μου το αφηγήθηκε φίλος, αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, ομολογώ ότι αν και πέρασαν τόσα χρόνια από το επεισόδιο, κάθε φορά που το θυμόμαστε μας πονάει το στομάχι απ' τα γέλια!

ΥΓ.- Οι φωτογραφίες προέρχονται από τις εικόνες του Google.

-Η αναρτηση αφιερώνεται στον αστέρα του 5Χ5, στον καλό @φίλο ZOURI.

-Aφορμή βεβαίως για την ανάρτηση τα αδιόρθωτα χάλια του ελληνικού αθλητισμού, τα οποία εκδηλώθηκαν και πάλι ποικιλοτρόπως τον τελευταίο καιρό...

Ο ΚΑΛΌΣ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΧΑΡΊΣΜΑΤΆ ΤΟΥ...

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ - ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ

Πέθανες – κι έγινες κι εσύ: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τι κάθαρμα ήσουν,τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Δε θα ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος