ΤΣΙΜΙΣΚΆΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Τσιμισκάρισμα, έτσι λέγαμε τη βόλτα στον αγαπημένο δρόμο, στην Τσιμισκή, στην αγαπημένη πόλη των φοιτητικών και όχι μόνο χρόνων, τη Θεσσαλονίκη.Ξεκινώντας από τη Διαγώνιο, τη διασταύρωση με την Παύλου Μελά,


κάπου εδώ ήταν το Κεφίρ. Ποιο καρντάσι, ποιος Σαλονικιός θα το θυμηθεί και θα το περιγράψει;
Οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης, κάπου στο βάθος αριστερά ήταν μια ντισκοτέκ, έσκασα για να θυμηθώ τ' όνομά της, αλλά τίποτα...
Οδός Μητροπολίτου Ιωσήφ, αριστερά στο ύψος του αυτοκινήτου που κινείται ήταν το βιβλιοπωλείο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, όσο ο ποιητής "παραθέριζε" στη Γυάρο (πάντα για την εποχή της χούντας μιλάμε), διατεταγμένοι παρακρατικοί συχνά πυκνά κατεβάζαν τις τζαμαρίες του βιβλιοπωλείου...
Οδός Κούσκουρα, στ'αριστερό χέρι η πρώτη δουλειά του Vad μετά το πτυχίο ως επιμελητή εγκυκλοπαίδειας.
Kάπου δεξιά στη γωνία με την Τσιμισκή, δεκαετία του '70, o Vad μπαίνει σ' ένα κατάστημα ρούχων και αντικρίζει τη θεά της εποχής εκείνης, την Ελενα Ναθαναήλ! Το φοιτητοχωριατόπουλο μένει άναυδο μπροστά στην πανέμορφη με τις μπότες της, με τα μίνια της, πετούσε, λέμε, η κοπέλα!
Παλαιών Πατρών Γερμανού, άλλος ένας ιστορικός φοιτητόδρομος, πέρασμα για Τσιμισκή και για παραλία...
Ικτίνου βεβαίως, από τους πρώτους πεζόδρομους της Θεσσαλονίκης, αριστερά η περίφημη τότε ντισκοτέκ Τίφανυς και λίγο πιο πάνω το ιστορικό 2ο Γυμνάσιο Αρρένων, εκεί δώσαμε εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο προ αμνημονεύτων χρόνων.
Η Αγίας Σοφίας,
όταν τα δένδρα δεν ειναι κλαδεμένα, καλύπτουν με τη σκιά τους όλο το δρόμο.
Πιο πάνω δεξιά ο περίφημος Κοντογούρης, όλο το φοιτηταριό απο κει περνούσε για ν'αγοράσει φτηνά μπλου τζιν.
Ο ίδιος δρόμος προς τη θάλασσα, στ' αριστερά ήταν η ντίσκο Guys&Dolls.
Mπουγάτσα δεν εχει στην Τσιμισκή, δεν είναι Εγνατία, αλλά στη γωνία με την Αγίας Σοφίας πάντα υπάρχει ο παραδοσιακό κουλουράς, έστω κι αν κρύβεται απ' το φακό...
Εδώ τα ρέστα μας!
Η ομορφότερη πλατεία της Ελλάδας



κι εδώ η χαρά του Λονδρέζου ΝdN, ένα κλικ στη φωτογραφία θα σας πείσει για το δίκιο του!
Το πανέμορφο κλασικό στη γωνία με τη οδό Βενιζέλου,
εδώ στη γωνία με την Ίωνος Δραγούμη και απέναντι
το επιβλητικό κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος.
Εδώ τέλειωσε η βόλτα στον αγαπημένο δρόμο, δε θέλησα να φωτογραφίσω παρακάτω τα Λαδάδικα, γνώρισα τα Λαδάδικα μιας άλλης εποχής, τα σημερινά ψευτοκυριλάτα δε με αγγίζουν...

Μια μικρή τσάρκα στα παλιά, μια επιστροφή με αναμνήσεις από μια πόλη, από μια ζωή που πάντα τη θυμάμαι με συγκίνηση, όχι με νοσταλγία, δεν ωφελεί να γυρίζεις πίσω, κάθε περίοδος στη ζωή του ανθρώπου έχει τις δικές της ομορφιές, αλίμονο αν μέναμε στα παλιά...

ΥΓ. Αρνητική εικόνα παντού τα πολλά μηχανάκια, παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια...

Η ανάρτηση αφιερωμένη σ' όλα τα καρντάσια...