ΔΑΒΊΔ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΓΟΛΙΑΘ

Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε τη φράση "ζούγκλα γίναμε", για να δείξουμε πως ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι να φάμε το διπλανό μας, για να επιβεβαιώσουμε το δίκαιο του ισχυροτέρου κλπ. Λάθος μέγιστο, μακάρι νά ήμασταν ζούγκλα, εκεί όλους τους χωράει, εκεί δεν κυριαρχεί το δίκαιο του ισχυροτέρου αλλά η ισορροπία της φύσης. Εκεί ακόμα και ο Δαβίδ μπορεί να νικήσει το Γολιάθ.
Ευκαιρία λοιπόν να θυμηθούμε πώς περνάει μέσα από τα ανέκδοτα η σχέση του μυρμηγκιού με τον ελέφαντα.

-Στην έρημο
Το μυρμήγκι και ο ελέφαντας τρέχουν στην έρημο, το μυρμήγκι κοιτάει πίσω τους και λέει: -Ε, ρε, σκόνη που σηκώνουμε....

Ο Μήτσος, το μυρμήγκι

Ο ελέφαντας κάθε μέρα πάει και ξύνεται σ' ένα δέντρο στη ζούγκλα και φυσικά ποδοπατάει τα μυρμήγκια, που μετρούν καθημερινά χιλιάδες απώλειες. Θρήνος μεγάλος στη φυλή των μυρμηγκιών, σου λέει, δεν πάει άλλο, μετά από πρόταση του αρχηγού της φυλής, του Μήτσου, αποφασίζουν να ανεβούν όλα μαζί πάνω στο δέντρο και μόλις εμφανιστεί κάτω απ΄το δέντρο ο ελέφαντας, να πέσουν ταυτόχρονα πάνω του και να τον πνίξουν! Πραγματικά έρχεται ο ελέφαντας, με το σύνθημα του Μήτσου πέφτουν όλα τα μυρμήγκια πάνω του, ατάραχος ο ελέφαντας κουνάει τις αυτούκλες του πέρα δώθε, πέφτουν καταγής όλα τα μυρμήγκια, μόνο ο γενναίος Μήτσος αντιστέκεται, έχει δαγκώσει το λαρύγγι του ελέφαντα και τα μυρμήγκια από κάτω του φωνάζουν:-Πνίξ'τον,Μήτσο,πνίξ'τον!!!

Επιμύθιο ερωτημα: Στη ζούγκλα ίσως να μπορούσαν τα μυρμήγκια να πνίξουν τον ελέφαντα, στην ανθρώπινη κοινωνία βλέπετε να συμβαίνει αυτό;