Α ΣΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΊΑΝ

Μια άλλη Καλαμαριά, διαφορετική από τη συνοικία που ήξερα στα φοιτητικά χρόνια, μια πόλη πανέμορφη.
Μια τσάρκα στην παραλία της επιβεβαιώνει την παραπάνω εκτίμηση, αλλά και ανασύρει μνήμες, θύμησες παλιές...
Κατηφορίζοντας την οδό Βρυούλων, στο δρόμο για την παραλία βρεθήκαμε μπροστά στην ιστορική και ανακαινισμένη Ρέμβη,
κι άλλη μια κλασική ψαροταβέρνα, ο Μπάτης,
όπως και ο Χαμόδρακας, από την ονομασία της περιοχής.
Εγκαταλειμμένη νεοκλασική, προφανώς εξοχική κατοικία μιας άλλης εποχής,
και θέα καταπληκτική προς τη θάλασσα,
με τους κωπηλάτες στο προπονητικό κωπηλατοδρόμιο του Ναυτικού Ομίλου Καλαμαριάς.
Στο βάθος του δρόμου αριστερά πρέπει να ήταν η λαϊκή ψαροταβέρνα "Σπαριά", εκεί πήγαινε για φτηνό ψάρι η φοιτητική φτωχοπαρέα, οι ακριβές ταβέρνες εκείνη την εποχή ήταν στον παραλιακό δρόμο, όπου σήμερα κυριαρχούν οι καφετερίες.
Πανέμορφη θέα μέσα από τα δένδρα του παραλιακού πάρκου.
Ο πολυχώρος Remezzo, ο Ιππόκαμπος της δικής μας εποχής.
Ιστιοφόρα στο Θερμαϊκό,
το Κυβερνείο ή Παλατάκι, άλλοτε παραθεριστική βασιλική κατοικία και στη συνέχεια κατοικία του εκάστοτε υπουργού Βορείου Ελλάδος, υπό ανακαίνιση σήμερα...
Η είσοδος της πλαζ του ΕΟΤ στην Αρετσού, η πιο κοντινή διέξοδος για μπάνιο πριν πολλά χρόνια, είσοδος δραχμαί δύο, φοιτητικόν δραχμή μία!

Η θάλασσα βέβαια δεν ειναι καθαρή, δεν προσφέρεται για κολύμβηση,
λειτουργεί μόνο το αναψυκτήριο.
Για το τέλος κρατήσαμε ένα καλαμαριώτικο ηλιοβασίλεμα, με την υπόσχεση ότι ίσως μας δοθεί ευκαιρία να αφιερώσουμε κι άλλη φωτογραφική περιδιάβαση "α σην Καλαμαρίαν"!
Η ανάρτηση αφιερώνεται βεβαίως σε όλους τους Θεσσαλονικιoύς μπλογκοφίλους και προπαντός στο ξενιτεμένο καρντάσι, το Λονδρέζο NdN