ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ

Ενα σχόλιο του Λονδρέζου @φίλου ΝdN στην ανάρτηση ΑΠΟΥΡΩ 18 για τους τζαμπατζήδες, καθώς και η απάντησή μου στο σχόλιό του, με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω. Σε μια φοιτητική ζωή αρκετά στερημένη αλλά γεμάτη νιάτα.
Μια έκδοση Οξφόρδης, απαραίτητη για τη σχολή, δραχμαί 88,όσο στοίχιζαν οκτώ πακέτα απ' τα αγαπημένα μας τσιγάρα εκείνου του καιρού.
Οι τρέλες του τύπου "καλά, να μην έχουμε λεφτά,αλλά να μη δούμε και τον Άρη στο Παλέ;" (Από τότε η αρρώστια του VaD με το μπάσκετ, στην πρό Γκάλη εποχή ακόμη! Φυσικά δε νομίζω να περιμένατε από μένα άλλη εικόνα του Παλέ!)
μετρίαζαν κάπως την αδυναμία μας σε ρευστό.
Έτσι λοιπόν ανακαλύψαμε το σπορ του "εισέρχεσθαι λάθρα".

Χαριλάου (πάντα πρώτη κυριακάτικη επιλογή)
Τούμπα (Συγγνώμη, συναρειανοί, δεν το ξανακάνω!)
Καυταντζόγλειο (Α, Χατζηπαναγιά μου!)
Παλέ ντε Σπορ,

ΧΑΝΘ,

ΒΑΟ,
όλα τα μικρογηπεδάκια ποδοσφαίρου και μπάσκετ,
οι υπαίθριες καφετερίες στο πάρκο της ΧΑΝΘ (γρανίτα!)
η Έκθεση (λουκάνικο βραστό και μαύρη μπίρα!)
τα αστικά λεωφορεία (μια δραχμή, το φοιτητικό εισιτήριο)
οι κινηματογράφοι,
αναστέναζαν από τις τζαμπατζίδικες επιδρομές του VaD και της παρέας του!
Μόνο το Κρατικό μας ξέφυγε, εκεί δεν περνούσε κουνούπι!Όμως συνέβαινε πότε-πότε να πληρώνουμε κιόλας! Ναι,βέβαια!
Πηγαίναμε σινεμά, δέκα λεπτά μετά την έναρξη της τελευταίας προβολής, δίναμε στον υπάλληλο ένα δίφραγκο, και μπαίναμε μέσα έχοντας χάσει μόνο το πρώτο δεκάλεπτο. Τι να κάναμε, μωρέ; 14,50 δραχμές το κανονικό εισιτήριο, ήταν πολλά για τη φτωχή μας τσέπη!
Πώς αλλιώς θα περίσσευαν δραχμαί 2 για "ολίγη από πατσά" μετά το σινεμά στον περίφημο 'Τρούλο";
Μη βιαστείτε να μας δικάσετε και να μας καταδικάσετε, λίγο πολύ τα κάνατε και σεις αυτά τα...κατορθώματα, μη μου κρύβεστε! Καταθέστε λοιπόν εδώ αφόβως τις δικές σας περιπέτειες λαθροβίωσης!

YΓ. Η πρώτη εικόνα αποτελεί δημιουργία του τεχνικού επιτελείου του VaD, τις υπόλοιπες τις "δανείστηκα" από τις εικόνες του Google