Tο άλλο το κανάτι

Παρακολουθώντας τους ήρεμους μετεκλογικούς πανηγυρισμούς έφερα στο νου μου ιστορίες εκλογικών μαχών που έζησα ο ίδιος μικρό παιδί πριν τη δικτατορία, ανίδεος βέβαια ακόμη περί τα πολιτικά, αλλά και παλιότερες που άκουσα, οι οποίες ανάγονται στη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα.

Ο παππούς ο Κωστάκης και η γιαγιά η Άννα, ζευγάρι αγαπημένο, μόνο που ο πρώτος ήταν βενιζελικός, απ' τους δαχτυλοδειχτούμενους του χωριού, ενώ η δεύτερη καταγόταν από γνωστή οικογένεια φιλοβασιλικών του τόπου.
Όταν ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές του 1920, οι φιλοβασιλικοί του χωριού πανηγύριζαν χτυπώντας με τις μαγκούρες τους τις εξώπορτες των βενιζελικών. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν έξω απ' το σπίτι του μπάρμπα Κωστάκη και άρχισαν να χτυπούν την πόρτα, πόρτα διπλοκάνατη (κανάτια ονόμαζαν τα δύο φύλλα της εξώπορτας), σαν κι αυτή της φωτογραφίας.Κατέβηκε τότε τη σκάλα η κυρά Άννα και τους λέει: -Έι, πιδγιά, του ένα του κανάτ' να βαράτι, που είνι τ' Κώτσιου, του άλλου είνι θ'κό μ'!!!