ΧΑΣΚΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ VAD

Η βόλτα μας στον παραλιακό δρόμο της Καλαμαριάς (κλικ εδώ) είχε και τα απρόοπτά της. Στο διάβα του περιπατητή εμφανίστηκε ντόπερμαν χωρίς κολάρο, άρα λογικά αδέσποτο (πώς εγκαταλείπουν τέτοια σκυλιά στο δρόμο;), ο vad κράτησε την ψυχραιμία του, ο κύριος αδέσποτος τον αγνόησε επιδεικτικά, η πρώτη ψυχρολουσία παρήλθε,αλλά ακολούθησε η δεύτερη, όταν μέσα από παραθαλάσσια καφετερία εμφανίστηκε χάσκι μετά κολάρου, γαυγίζων αγρίως εναντίον του περιπατητή. Αγρίευε ο...χάσκις, υποχωρούσε σταδιακά ο vad με μέτωπο προς τον αγριεμένο, αλλά ο σκύλος δεν έλεγε να σταματήσει, αγρίευε εκείνος, του ανταπέδιδα την αγριάδα, υποχωρούσε, ξανάρχιζε, ώσπου απομακρύνθηκα προφανώς από το ζωτικό του χώρο και τότε σταμάτησε. Φυσικά δεν είχα την ψυχραιμία να τον φωτογραφίσω ούτε από μακριά και φρονίμως ποιών αποχώρησα.
Εχω μεγαλώσει στα χωράφια, έμαθα να αντιμετωπίζω τσομπανόσκυλα (ελληνικός ποιμενικός είναι η σύγχρονη ονομασία της ράτσας), αλλά ομολογώ ότι με το χάσκι τρόμαξα, πρώτη φορά βρέθηκα μπροστά σε τέτοιο σκυλί, δεν ήξερα πώς θα αντιδράσει.Αν ήταν τσομπανόσκυλο, νομίζω πως θα τα κατάφερνα θαυμάσια.
Θυμάμαι το απίστευτο, δωδεκάχρονο παιδί ήμουν, με βάλανε στη μέση άγρια τσομπανόσκυλα και παρ' όλο που δε φημίζομαι για την ψυχραιμία μου, δεν τό 'βαλα στα πόδια, έμεινα ακίνητος (έτσι μου είχαν μάθει), τα σκυλιά στάθηκαν γύρω μου, προφανώς ικανοποιημένα που εξουδετέρωσαν τον καταπατητή του χώρου τους, δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο αρκεί φυσικά να μην το κουνούσα ρούπι απ' τη θέση μου και βέβαια φώναξα τον τσομπάνο, βγήκε ο άνθρωπος έξω απ' το μαντρί, μάζεψε τα σκυλιά, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο μικρό τότε vad να αποχωρήσει. Δεν παριστάνω τον ήρωα, τρόμαξα και μάλιστα πολύ, απλώς εφάρμοσα όσα μου είχαν μάθει κι έπασαν, δεν ξέρω πάντως αν τώρα θα είχα την ψυχραιμία να εφαρμόσω το ίδιο κόλπο, δοκιμάστε το εσείς και θα μου πείτε...

Και για να επανέλθω στο χάσκι, πείτε μου αν κάπου έκανα λάθος, δεν ξέρω, μα είχα χρόνια να βρεθώ μπροστά σε τόσο επιθετικό σκυλί.