ΚΑΛΟΥΣΌΡ'ΣΙΝ ΤΟΥ ΠΙΣΚΙΈΣ'

Πίσω από το σπίτι μου κτίζεται τριώροφη οικοδομή. Αυτονόητο είναι πως δεν έχουμε καθόλου ησυχία, καλοκαιριάτικα τώρα, καταλαβαίνετε...Λογικό επίσης να ενοχλούνται όλοι οι γείτονες, αλλά παράλογο θεωρώ να διαμαρτύρεσαι για τη φασαρία που είναι αδύνατο να την αποφύγεις. Νομίζω πως οφείλουμε σ'αυτή την περίπτωση να δείχνουμε κατανόηση, σπίτι χτίζει ο άνθρωπος, δε βαράει γκαζοτενεκέδες έτσι για πλάκα.
Κάποτε, το θυμάμαι απ' τα παιδικά χρόνια,όταν κάποιος γείτονας έχτιζε σπίτι στο χωριό, όλη η γειτονιά συμμετείχε στο πανηγύρι, στη χαρά του γείτονα. Οι γειτόνισσες συναγωνίζονταν ποια θα περιποιηθεί καλύτερα τους μαστόρους. Και σαν τους πήγαιναν τον πρωινό καφέ, έβγαινε ο πρωτομάστορας στο πιο ψηλό σημείο της οικοδομής και φώναζε:
- Καλουσόρ'σιν του πισκιέσ', πούρθιν απ' τη θεια τ' Μαριόγκα!
Κι όλη η γειτονιά ήξερε ότι η γειτόνισσα, η θεια η Μαριόγκα, πρόσφερε τον πρωινό καφέ σήμερα στα μαστόρια.
Αμέσως μετά ακολουθούσε το τσίπουρο με ολίγο μεζέ κι ο πρωτομάστορας
ξανάβαζε φωνή:
- Καλουσόρ'σιν του πισκιέσ', πούρθιν απ' τ' γιαγιά τ΄ν Ανθία!
Να προσθέσω ότι κάθε καλωσόρισμα για το πεσκέσι ο πρωτομάστορας το συμπλήρωνε με ευχές για κάθε μέλος της οικογένειας της θειας Μαριόγκας ή της γιαγιάς Ανθίας: - Να καλουπαντρέψ' την κόρη τ'ς τη Φιλιώ, να καλοδιχτεί του γιο τ'ς που είνι φαντάρους στουν Έβρου, να χαίριτι τ' αγγόνια τ'ς...
Πιο οικείο, πιο στενό, πιο φιλικό, πιο ανθρώπινο το περιβάλλον,χαιρόταν με τη χαρά του διπλανού, λυπόταν με τη λύπη του.
Σήμερα δεν μπορούμε να απαιτήσουμε τέτοιες συμπεριφορές, δε χάθηκε η ανθρωπιά, απλώς δεν εκδηλώνεται με παρόμοιο αυθόρμητο τρόπο, αλλάξανε τα πράματα....σημεία των καιρών.
Μη βιαστείτε βέβαια να μου πείτε ότι ήταν καλύτερα τότε, χάλια ήτανε, απλώς λιγότερες ανάγκες, περισσότερη ανθρωπιά...